Donderdagavond. Einde van mijn werkweek. Voor sommigen gaat deze nog even door, zeker voor mijn kennis Jan die samen met zijn vrouw de plaatselijke boekhandel in het nabijgelegen winkelcentrum beheert.
Donderdagavond betekent ook koopavond, en aangezien ik weet zeker dat een paar van mijn favoriete audiotijdschriften weer op mijn komst staan te wachten in de schappen van hun boekhandel, is het zeker de moeite waard even op bezoek te gaan.
Geheel tegen de verwachting in, binnenkort is het immers carnaval en veel zuiderlingen hebben echt wel wat anders aan hun hoofd dan boeken lezen, is het enorm druk en Jan lijkt nauwelijks tijd voor me te hebben. Een vrouw vraagt enthousiast aan Jan of de nieuwe Stereoplay er al is.
Ik zie hem schudden met zijn hoofd en hoor hem ontkennend antwoorden. Een grote teleurstelling klink door in haar stem die opeens een stuk minder vrolijk klinkt als pakweg twee minuten geleden. Dringend verzoekt ze het blad waar ze naar op zoek is te bestellen. Ondertussen, alsof ik ongewis ben van de conversatie direct naast me, blader ik verder in de Audio.
Nog een tel later staat ze naast me en pakt ook een Audio uit de schappen. Ze kijkt me aan en als ze ziet dat ik ook hetzelfde tijdschrift in mijn handen hebt lacht ze me enigszins benepen toe. “Hij moet toch echt uit zijn, die nieuwe Stereoplay”, verzucht ze. “Het is immers al de 16e van de maand geweest, normaal ligt ie er dan altijd”. Ze bladert wat vluchtig verder en ik kan me niet ontrekken aan de indruk dat ze feitelijk geen interesse heeft voor de inhoud. Plots kijkt ze me aan en vraagt me of ik die recensies ook altijd zo leuk vind om te lezen. Nog een tel later trakteert ze me zonder dat ik ook maar boe of bah over mijn lippen heb kunnen krijgen op een uitvoerige beschrijving van haar set. Haar ogen glunderen en de teleurstelling van pakweg drie minuten geleden heeft plaatsgemaakt voor de zon in haar gezicht als ze in geuren en kleuren vertelt over haar audio-installatie. Over haar luidsprekers waarvan ze meer dan serieuze plannen heeft deze op korte termijn te gaan vervangen door een set Avalon Symbol.
Ze straalt als ze het over haar Audio Analogue CD speler heeft en hoe die AudioQuest Anaconda kabels in haar set wonderen verrichten. Net als haar Unison Research versterker. Buisjes … ze smelt zo ongeveer als ze de warme gloed ervan beschrijft. De tijd lijkt opeens een stuk sneller te gaan als we uitvoerig in discussie zijn over de zin en onzin van tweaks in de set en over het belang van een goede akoestiek.
Opeens tikt Jan me op mijn schouder en zegt dat de koffie die hij voor me had “ingeschud” al lang koud is geworden. Daarbij is het inmiddels 21.00 uur geworden. Sluitingstijd. Einde discussie. Geen discussie, althans niet daarover. Met een brede glimlach neemt mijn enthousiaste gesprekspartner afscheid van me en roept me toe dat we elkaar misschien nog eens treffen in de zaak. Ondertussen ben ik me al helemaal niet meer gewaar van de Audio die ik de hele tijd in mijn handen heb om even door te bladeren om te bezien of hij het waard is 5 euri’s en 80 centen ervoor neer te tellen. Waar was ik alweer? Oh ja, het ging over een set luidsprekers, Sehr Wohnzimmerfreundlich met een hoge WAF factor. Ik bescheur het van binnen.
