Elk jaar valt het weer tegen om op gang te komen na een welgenoten vakantie. Het op tijd opstaan om naar je werk te gaan wordt weer langzaam routine. De fiets pakken en de hele dag achter een PC kruipen idem.
Dan braaf weer naar huis want om zes uur moeten we in Nederland achter de piepers zitten. 11 maanden lang leven wij een standaard leven om er gedurende één maand aan te ontsnappen. Mijn ontsnapping was wederom gericht op Frankrijk. De kust bij Biarritz en verder landinwaarts naar de Pyrenees Atlantiques. Een mooie streek met een zeer vriendelijke bevolking al kon men mij de Dordogne niet laten vergeten. De ouderdom en de romantiek van die streek spreekt mij nog altijd het meeste aan als vakantie verblijf en mogelijk als toekomstige thuisbasis. Maar dat laatste is nog verre toekomstmuziek. Uitstapjes maakten we naar Pamplona (leeg en stinkend), naar St. Sebastian (een Mekka voor dames op zoek naar schoenen zoals ik aan den lijve moest ondervinden) en Lourdes waar velen in de felle zon naar genezing zoeken en de grot aanraken waar Maria aan Bernadette Soubirous verscheen. In Lourdes gelukkig geen schoenenwinkels maar (nog erger) souvenirwinkel na souvenirwinkel zodra je het terrein van de kathedraal verlaat.
Vanaf Biarritz bereik je recht naar het oosten de stad Pau. Daar is één van de assemblage fabrieken van Focal – JMlab te vinden en als rechtgeaarde audiofiel heb ik de kans gegrepen om er op mijn gemak rond te kijken. Een verslagje zit in de pen. Veel meer audio is er in de streek niet te vinden behalve een vestiging van Connexion, vergelijkbaar met een gemiddelde audioketen in Nederland. Naast veel aandacht voor beeld in de winkel, een high end ruimte waar Magnepan, Audio Research en het Franse Kora een plekje vinden. De meeste audio (tot zeer redelijke losse componenten) is in dit deel van Frankrijk te vinden in de supermarkten waar DVD-, CD- en andersoortige spelers de weg vinden naar de consument. Opvallend dit jaar dat alle supermarkten ook plasma en LCD voeren. Een winkelwagen met brood, melk, vlees en groente vullen de Fransen aan met een plat scherm. Ach, het is maar wat je gewend bent.
Op zoek naar SA-CD kwam ik van een koude kermis thuis. Zelfs niet bij de FNAC in Pau verkrijgbaar, laat staan in de supermarkten. Al heb ik bij de FNAC niet zo goed gezocht omdat ik schrok van de hoge prijzen die voor CD in rekening worden gebracht. 5 tot 6 euro boven de supermarkt prijs. In de marché’s DVD en traditioneel veel CD. Tegen prijzen die liggen rond de 17 tot 18,50 euro voor de nieuwste aanwinsten. De Franse zangeressen zijn op de Engelse tour gegaan en zo kwam ik thuis met de laatste CD’s van Hélène Segara en Lara Fabian zonder Franse chansons. Een verrassing uit Brazilië is Eliane Elias. De 44-jarige blonde schone woont en werkt in New York en weet op de CD “Dreamer” een mengeling neer te zetten van Bossa Nova en Jazz waarmee ze Diana Krall naar de kroon steekt. In Frankrijk staat ze prominent in alle bakken en een TV commercial ondersteunt het verkoopsucces. Nog wat Engels werk van Dido en The Corrs lagen in de achterbak naast de flessen wijn te rammelen tijdens de warme reis retour Nederland.
En daar is “het op gang komen” bittere noodzaak. Mijn werk en Hifi.nl vragen om aandacht. Daarom de wekker op zeven uur, de fiets uit de kelder en op weg naar lange warme dagen op kantoor. Ik zal weer een jaar moeten teren op twee-en-een-halve-week Frankrijk.
Met vriendelijke groet,
René van Es
Hoofdredacteur hifi.nl
