11 Maart 2004 heeft voor mij drie betekenissen. Het is in de eerste plaats mijn 10e trouwdag. Die ik overigens alleen doorbracht, omdat mijn vrouw en dochter genoten van een weekje Canarische eilanden. Ten tweede is het de dag dat ik mijn Magnum Dynalab tuner kreeg en aansloot. En helaas is het ook de dag dat Madrid werd opgeschrikt door een verschrikkelijke terreurdaad. Ik hoorde het al op de radio toen ik naar kantoor reed en het leek wel of bij elk stoplicht een volgende bom was afgegaan. Eenmaal weer thuis voor de televisie, kwamen de vreselijke beelden die de wanhopige en woedende Spanjaarden toonden. In één klap werd een volk meegesleurd in verdriet. Een verdriet dat als een golf door Europa spoelde. Ineens waren we allemaal Europeaan. Woedend, een brok in de keel, machteloos tegen deze daad van terreur. Ontspruitend aan zieke geesten die zonder aanzien des persoons een democratie omver willen gooien. En hoe wonderlijk reageert dan de menselijke geest. Afgewend van de TV staat daar de nieuwe tuner. Een gebeurtenis die volkomen in het niet behoort te vallen en toch de aandacht trekt. Alsof het een zelfbescherming is van de mens om zich af te wenden van de beelden en niet te verzinken in verdriet. Om te kunnen overleven. Het verbaast mij keer op keer hoe snel normale patronen de overhand nemen en iedereen doorgaat. Onze hersenen zijn geprogrammeerd op zelfbehoud. Maar vergeten mogen we nooit. In onze gedachten zal Madrid gegrift zijn. De datum van mijn trouwdag heeft een tweede, dit keer nare betekenis gekregen.
Een andere manier om tijdelijk te ontsnappen aan problemen is verzinken in muziek. Aangeboden op diverse mediums en zelfs heel af en toe weer op LP. Eerst al werden we verrast door Norah Jones, die heel betaalbaar een vinyl-versie van haar laatste CD deed verschijnen. Niet tegen woekerprijzen, maar een heel reële prijs. STS Digital’s Fritz de With volgt met vinyl, gesponsord door onder andere Hi-Hat Audio uit Alkmaar, en brengt een LP met laid-back jazznummers onder de titel “Solid Acoustic Reference”. Het is even wennen om “Misty” nu eens niet met piano als leading instrument te horen, maar met een sax in de hoofdrol. Of het heerlijke “What a difference a day makes”. Of het voortreffelijke “Don’t know why” van de hand van Norah Jones, ditmaal zonder zang. De vier muzikanten hebben kans gezien in één dag de LP op te nemen en dat geeft een vorm van spontaniteit die vele CD’s niet hebben. Aan Fritz was de eer met Weiss, Marantz, Siltech en Schoeps op te nemen. Afluisteren gebeurde via Lua speakers van Hi-Hat Audio. Het is een LP geworden die op twee manieren de aandacht trekt. De opname is erg fraai en luchtig en wat nog veel belangrijker is, er staat echte, heerlijke, super aanhoorbare muziek op. Draaibaar op een feestje, draaibaar in een bar en draaibaar thuis op de voor- of de achtergrond. Ik denk dat heel wat importeurs de plaat gaan gebruiken bij demonstraties. Zoals gebruikelijk zijn de CD’s en platen van STS Digital onder meer te koop via www.highfidelitydiscs.nl.
Terug naar de harde wereld. Laten we hopen dat onze vlucht in muziek niet noodzakelijk wordt gemaakt én blijft omdat er aanslagen volgen. Omdat er oorlogsgeweld is. Het zou voor iedereen te wensen zijn dat muziek een aanvulling blijft op een aangenaam bestaan. In veiligheid en in vrede. Voorlopig gaan mijn gedachten nog uit naar de slachtoffers van Madrid en lijkt de rest bijzaak. Mijn hersenen laten het niet los.
Met vriendelijke groet,
René van Es
Hoofdredacteur hifi.nl
