Piroska is een vrouw die haar gevoel uitgeschakeld heeft. Als een zombie voert ze haar werk uit, het verplegen van terminale patiënten in een ziekenhuis in Boedapest. Thuis is het leven niet leuker. Haar partner, een stuk ouder dan zij, heeft alleen aandacht voor zijn miniatuurtreintjes. Van contact is geen sprake. Gelukkig dat er gebakjes zijn, geen wonder dat ze dik is.

Ze ontwaakt uit haar slaapachtige toestand als er een vrouw binnengebracht met de naam Adrienn Pál. Piroska had vroeger als kind een vriendin die ook die naam droeg. Adrienn verdween uit beeld in de vierde klas, Piroska heeft nooit meer iets van haar gehoord. Nu vraagt ze zich plots af wat er gebeurd zou kunnen zijn. Ze treedt uit haar uitzichtloze, monotone wereldje en gaat op zoek naar mensen die informatie zouden kunnen hebben.

De mensen die ze spreekt hebben allemaal compleet verschillende beelden bij Adrienn en haar. Voor zover ze hen al herinneren – het is wel om 30 jaar geleden. Piroska was nog niet dik toen, niemand herkent haar van de foto’s. Heel subtiel verandert haar houding op het werk, en accepteert ze de nabijheid van de stagiaire die ze eerder onbeholpen op afstand hield. Dat haar partner zijn biezen pakt kan haar weinig schelen.

Ágnes Kocsis benadrukt de absurde kanten van het leven door te kiezen voor lange, statische shots, waarbij alledaagse geluiden uitvergroot worden. In het ziekenhuis loopt Piroska met luid klinkende zolen door de lange gangen, en verblijft ze vaak in een ruimte die lijkt op de cockpit van een ruimteschip in een slechte science fiction film, vol luid piepende schermen die de patiënten monitoren. Menselijkheid is er ver te zoeken, ook in het directe contact met de patiënten.

Kocsis neemt de tijd voor haar verhaal. Dat past bij de traagheid van haar hoofdpersonage en de benadrukt de leegheid van haar bestaan. Niet wat haastige westerlingen prettig vinden, maar mooi dat er filmmakers blijven die zich onttrekken aan de regels van de zapcultuur.

Aanvullende informatie:

Hongarije, 2010
Speelduur: 136 minuten
Regie: Ágnes Kocsis
Productie: Ferenc Pusztai
Scenario: Ágnes Kocsis en Andrea Roberti
Camera: Ádám Fillenz
Montage: Tamás Kollanyi
Art-direction: Adrien Asztalos en Alexandra Maringer
Met: Éva Gábor, István Znamenák, Ákos Horváth
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0, Hongaars gesproken
Uitgave: De Filmfreak