De eerste speelfilm van Kore-Eda Hirokazu uit 1995, ook wel bekend onder de titel Maborosi, was meteen een meesterwerk. Een sombere film over het moeilijke proces van afscheid nemen van nabije mensen die overlijden. Anders dan in de minder gestileerd vormgegeven latere films van Kore-Eda is ieder beeld van zijn debuut als een schilderij zo mooi.
Zoals vaak zetten de openingsbeelden de toon. Een oude vrouw loopt het huis uit, via een donkere gang het licht tegemoet. Dan loopt ze in de volle zon over een witte brug. Haar kleindochter gaat achter haar aan en probeert haar vergeefs om te praten. Ze wil thuis sterven. De ouders reageren laconiek – dat doet ze wel vaker, maar het meisje voelt zich schuldig. Ze gaat opnieuw naar de brug, nu in het donker. Ook het uitzicht vanuit de gang is nu donker. Vijf minuten, en je zit al met een brok in de keel.
Yumiko blijft er van dromen. Ik ben niet de reïncarnatie van je grootmoeder, zegt haar man Ikuo jaren later. Een half uurtje later ben je daar niet meer zo zeker van: totaal onverwachts heeft hij zelfmoord gepleegd. Staat ze er alleen voor met haar baby. Die groeit op tot een drol van een kind, en de man waarmee ze jaren later trouwt en aan zee gaat wonen is uiteindelijk ook niet de verkeerdste. Toch blijft die ene vraag altijd knagen. Waarom? Waarom liet Ikuo haar in de steek?
Grote gevoelens worden vaak met grote gebaren gefilmd. Kore-Eda doet dat niet. Zijn camera staat altijd stil, hij gebruikt geen close-ups en Yumiko barst nooit in tranen uit. Juist door afstand te bewaren kruipt de film onder de huid. De rustige en gestileerde beelden ademen verdriet en raken diep, zonder iets uit te leggen. Yumiko zit helemaal dicht.
Pas aan het eind van de film gaat ze voor het eerste over haar gevoelens praten met haar man. Een optimistisch slot van een intens aangrijpende film, doordrenkt van menselijke betrokkenheid.
Aanvullende informatie:
Japan, 1995
Speelduur: 110 minuten
Regie: Kore-Eda Hirokazu
Scenario: Yoshihisa Ogita, naar een verhaal van Teru Miyamoto
Met: Makiko Esumi, Takashi Naitoh, Tadanobu Asano
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0, Japans gesproken
Uitgave: Lumière / Eye
Besprekingen van andere films van Kore-Eda Hirokazu:
- After Life
- Nobody Knows
- Air Doll
