Vier jaar geleden kwam ‘Hymns For The Exiled’ al eens uit op een klein onafhankelijk label. Misschien daardoor bleef de plaat onopgemerkt en maar een klein groepje mensen ontdekte de kwetsbare indie-folk van Anaïs Mitchell. Tot die kleine schare luisteraars behoorde Ani DiFranco, die Mitchell contracteerde op haar eigen label ‘Righteous Babe’ en de plaat in 2008 een tweede leven gaf. 
In mei trad ze op met de Amerikaanse van Vietnamese origine Thao in Paradiso,Amsterdam; een plek waar ze in oktober nog eens zal terug keren met Ani DiFranco.
Voldoende reden voor distributeur Rough Trade om er nog eens wat PR tegen aan te gooien en voor mij om de vraag te stellen of een ‘second life’ voor Hyms Of The Exiled (prachtige titel, trouwens) gerechtvaardigd is.
Ja, dus, Hyms verdient de aandacht die het in 2004 niet kreeg, want het is een album wat na enkele rusteloze verkenningen de meter naar de rechterkant deed doorslaan. Rechts is goed en blijft beneden liggen, links verdwijnt wegens ruimtegebrek snel naar de vide. Mitchell’s schrijverstalent kan graven in een voor een jong meisje fors arsenaal aan levenservaring, opgedaan in haar reizen door het Midden-Oosten, Latijns Amerika en Europa. Studies in talen en politiek hebben haar daarnaast stof tot verwerking gegeven in haar kleine observaties, waarin de referenties doorklinken van Phil Ochs, Gram Parsons, T.S. Elliot, George Orwell en de bijbel.
Met een stem die soms aan Jewel doet denken, een summiere begeleiding van gitaar, viool, cello en bas bewijst Mitchell deze hernieuwde aandacht te verdienen. Hopelijk kan ze dan eens op eigen kracht optreden en het wereldje van de entertainment overtuigen van haar talent.
Aanvullende informatie:
Righteous Babe Records RBR060
Distributie door Rough Trade, 2008.
