Gek genoeg heeft dit album nooit de aandacht gekregen die het verdient. Hulde dan ook voor het opnieuw uitbrengen van deze compilatie van live- en studio opnames op 180 gram vinyl door het Duitse Speakers Corner Records.Het is een prachtig voorbeeld van de overgang van post-bop en post-cool naar de free jazz en als zodanig ook zeker van historisch belang. Toch is dat niet de belangrijkste reden om dit album aan te schaffen. 
Die reden kan alleen maar samenhangen met het spel van de uitvoerenden en van John Coltrane in het bijzonder. Dat komt vooral tot uitdrukking in de twee lange nummers die in november 1961 live opgenomen zijn in The Village Vanguard; te weten het titelnummer en India. In Impressions klinkt iets door van de tijd die ‘Trane’ doorbracht in het kwintet van Miles Davis.
Eén van de nummers van het bekende jazzalbum Kind Of Blue - So What - heeft hij als lid van dat legendarische kwintet regelmatig gespeeld en die melodie ligt aan de basis van ‘Impression’. Hier klinkt het echter als een, ver van het origineel verwijderde, up-tempo versie waarin de tenorsax van John in een fel gevecht gewikkeld is met het drumstel van Elvin Jones.
In India bespeelt Coltrane een sopraan saxofoon waarop hij klinkt als een slangenbezweerder. De slang treedt naar voren in de gedaante van de basklarinet van Eric Dolphy die af en toe ver afdaalt en dan bijna klinkt als een cello. Net als op zijn uit 1961 daterende LP Africa/Brass wordt ook in dit nummer een tweede bas toegevoegd aan de ritmesectie. Van een geheel andere orde is de in mijn oren mooiste studio track van dit album; After The Rain. Het laat je als toehoorder welhaast de geur van de lucht opsnuiven zoals die alleen te ruiken is na een stevige regenbui. Voor een deel zijn de golvende patronen van drums en cymbalen – in dit geval geproduceerd door Roy Haynes die als tijdelijke vervanger van Elvin Jones fungeerde - daar verantwoordelijk voor. Heerlijk.
Ook in de blues Up ‘Gainst The Wall speelt de drummer weer een belangrijke rol terwijl de piano geheel ontbreekt. Ter ‘compensatie’ bevat Dear Old Stockholm de enige pianosolo van het album. Een topalbum, ook voor wat betreft het artwork en de persing. Wat betreft de opname; één van de redenen voor Coltrane om over te stappen naar Impulse had te maken met het feit dat hij dan weer met van Gelder samen zou kunnen werken.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram LP (re-issue)
Label: Speakers Corner Records (original Impulse AS-42)
