Live at the Garden
De nieuwe Pearl Jam: tja, het is weer geen Ten hè? Deze zin kan zonder twijfel zo worden bijgezet in het museum ‘bomen over pas verschenen cd-releases’. Hoe vaak heb ik in mijn muzikale vriendenkring moeten aanhoren dat het niveau van hun debuutalbum nooit meer is gehaald. Die tijd is gelukkig voorbij. Ik hoef mijn helden niet langer meer te verdedigen. Slechts één avondje bier, chips en de DVD Live at the Garden en ze gaan om.
Op mijn bureaublad, tussen mijn Excel-, Word- en Internet Explorer-icoontjes, bevindt zich een nogal vreemde eend in de bijt. Het is geen saai officeproduct van Bill Gates. Het MPG-icoontje vermeldt namelijk: Pearl Jam Pinkpop 1992. Een dubbelklik met de muis en ik herbeleef misschien wel het meest legendarische Pinkpop-optreden dat ooit is gegeven. De cd Ten (daar istie toch weer), met pareltjes als Black, Alive en Porch, was net uitgekomen. Misschien herinnert u zich nog wel de dodensprong van Eddie Vedder in de totaal overdonderde menigte. Of het hilarische interview van Vedder na afloop. Vol trots toont hij zijn zelfgenomen polaroids aan de boomlange Jan-Douwe Kroeske. De definitieve doorbraak voor Pearl Jam was hiermee een feit.
Nu, twaalf jaar na dato, is Pearl Jam het enige residu van een legendarisch muzikale muziekstroming die men ooit Grunge noemde. Toenmalige vaandeldragers van deze hype; Nirvana, Soundgarden en Alice in Chains zijn al lang niet meer. Pearl Jam is still going strong. Een integere, politiek correcte vriendengroep met haast een naïeve afkeer van alles wat riekt naar commercie. De fans worden desondanks behoorlijk op hun wenken bediend. Nu weer met een DVD.
Verwacht op deze nieuwste DVD "Live at the Garden", zeker geen beelden van vijf wilde stieren die nog steeds over een podium razen. We worden allemaal een dagje ouder, niet waar? Bovendien ondervindt de band nog steeds de traumatische gevolgen van het overlijden van negen mensen tijdens hun optreden op Roskilde in 2000. Het echte showelement blijft dus uit. Je zou het ‘statische gedrevenheid’ kunnen noemen. We zien een band in bloedvorm. Een band die met name live absoluut naar grote hoogtes is gegroeid.
In bijna drie-en half uur (2 dvd’s) wordt de kijker getrakteerd op een random-greep uit het rijke oeuvre van de rebellenclub uit Seattle. De cameraregie van het concert in The Madison Square Garden is uitstekend verzorgd. Ieder bandindividu krijgt zodoende precies de aandacht die hij verdient.
Boom Gaspar is speciaal voor deze tour toegevoegd om de toetsen te strelen. Hij vult de gaatjes waar nodig en vormt een absolute meerwaarde. Een langdurig afkickproces (drank en drugs) hebben het uiterlijk van gitarist Mike McCready getekend tot die van een gezette pizzabakker. Maar zijn solo’s zijn nog steeds gelaagder dan de best belegen pizza die je maar kunt bedenken. Stone Gossard, de solide slaggitarist en Jeff Ament (‘ik speel de bas’) stellen zich dienstbaar op voor de grote meester op de vocalen, Eddie Vedder. Sinds het bewierookte "Ten" is deze kanshebber voor de titel Meest Integere Man in Showbusiness eigenlijk alleen maar beter gaan zingen. Een fenomenale stem die geen Idols-jurylid zou durven afwijzen.
Het is bovenal een genot om te zien met hoeveel plezier de heren na al die jaren nog op het podium staan. Geen lange-haren-snel-thuis-rock, maar juist een akelige precisie voor iedere song op zich.
Pearl Jam put zijn inspiratie ook uit buitenechtelijke relaties. Men respecteert dat bandleden ook regelmatig vreemdgaan met andere muzikale hobbyprojecten (Brad, Three Fish, Mad Season en diverse soloprojecten). Zo voorkomt men bedrijfsblindheid en verleng je de houdbaarheidsdatum. Op de DVD wordt tussen de nummers regelmatig lacherig een fles wijn van man tot man doorgegeven. Illustratief voor de hechte vriendschap die er na al die jaren nog steeds heerst.
Tussen het ruime bonusmateriaal zien we onder andere hoe Eddie Vedder met maskers van Bush een politiek statement weet neer te zetten die indruk maakt. Pearl Jam heeft ook aandacht voor gastmuzikanten. Er zijn onder andere optredens te zien van Tony Barber, Steve Diggle en Mark Seymour. Met name het gastoptreden van Ben Harper tijdens het nummer Indifference is fenomenaal.
De vijf nummers met de ‘Mattcam’ vormen verplichte lesstof voor ieder zichzelf respecterende drummer. Matt Cammeron lijkt in deze close-ups niet alleen qua uiterlijk als twee druppels water op Arnold Schwarzenegger. Hij slaat ook met dezelfde power als de ‘krachtige’ gouverneur van Los Angeles.
Met afsluiter All those yesterdays brengt deze sympathieke band een ode aan de gehele PJ-familie. We zien shots van de koffiejuffrouw, de tourbuschauffeur tot de gitaarroadie en het management. Een mooi gebaar van een unieke band die je door deze DVD gaat koesteren als een vriend voor het leven.
Meer info
Format: Dubbel-DVD
Label/distributeur: Epic/Sony
Websites: http://www.pearljam.com en http://www.eddie-vedder.com
