Exposure 2010S CD speler

Exposure is een in Engeland gevestigde fabrikant die al sinds 1974 aan de weg timmert. Over het hoe en wie van deze fabrikant is niet veel terug te vinden. Op de internationale internetsite www.exposurehifi.com is alleen informatie beschikbaar over de productlijnen en testrapporten.

Importeur Amacom is overtuigd van Exposure’s kwaliteit en geeft daarom drie jaar garantie. De 2010S serie zit met prijzen van rond de 900 euro per component in een druk bevochten segment en onderscheidt zich ten opzichte van de concurrentie door de uitbreidingsmogelijkheden met bijvoorbeeld losse eindversterkers en door het vasthouden aan stereoweergave ten faveure van meerkanaalweergave. Direct aan het einde van de Doelenshow 2005 krijgt onze hoofdredacteur van importeur Amacom een Exposure 2010S CD speler mee naar huis. Enkele dagen later haal ik de speler op om er gedurende een aantal weken naar te gaan luisteren.

De basis van de Exposure 2010S wordt gevormd door een in eigen beheer gebouwd CD loopwerk. Waar de meeste leveranciers van CD spelers kiezen voor een computer of een DVD loopwerk, zelfs als het alleen voor CD bestemd is, neemt Exposure daar geen genoegen mee. Helaas zien de grote fabrikanten geen brood meer in het vervaardigen van dedicated CD loopwerken. Exposure moest dus uitwijken naar een kleine fabriek in Maleisie die in series van 500 stuks loopwerkjes wil maken op basis van Sony lasers. Als het digitale signaal is uitgelezen komt het terecht bij een PCM 1716 24-bit dac, werkend binnen het CD Red Book formaat van 16 bit/44,1 kHz. Het digitale signaal is aan de uitgang beschikbaar via een 75 Ohm BNC connector (hulde voor de fabrikant want een cinchbus is vrijwel nooit 75 Ohm) en via Toslink. Door een jumper te verwijderen op het systeembord worden die uitgangen afgesloten. De analoge uitgang is opgezet met een paar NE5534AN op-amps en een mute relais. Het uitgangssignaal is 2 Volt, geheel volgens de norm.

Technisch zijn er een paar complimenten te maken aan Exposure. Zo is de dubbelzijdige printplaat nauwelijks voorzien van draadbruggen wat meestal een doordachte component lay-out verraad. Ook naar de onderdelen buiten de print (loopwerk en display) zijn de signaalwegen kort gehouden met flatcables. De gebruikte voeding is zwaar overbemeten met een forse ringkerntrafo. Vanaf daar zijn er drie gescheiden circuits gevormd met gescheiden trafowikkelingen en eigen zekeringen. Eén circuit is voor de motor en het display, twee circuits zijn er voor audio, mogelijk opgedeeld in een digitale een analoge voeding. De voedingen zijn fors gebufferd met meerdere kleine elco’s, die nu eenmaal sneller stroom kunnen leveren dan één enkele grote jongen, maar wat beduidend duurder is. Ten slotte is de redelijk stevige kast op alle kanten waar de kastdelen elkaar raken blank gemaakt c.q. niet gespoten om een perfect sluitende kooi van Faraday te garanderen. Het kastdeksel kan wel wat demping met een plaat bitumen gebruiken. De pootjes waar de Exposure op staat zijn erg eenvoudig. Het geheel maakt de indruk dat men meer geluisterd heeft naar het geluid dan gekeken naar het uiterlijk. Met uitzondering van het netjes afgewerkte dikke aluminium front.

Het front maakt een opgeruimde indruk, geheel links bevindt zich de aan- uitschakelaar en direct daarnaast de CD lade. Deze lade ziet er stevig uit en ook het plateau waarop de CD geplaatst wordt voelt goed aan. Wel is er bij openen en sluiten van de lade behoorlijk wat rumoer te horen wat gezien de algehele afwerking en prijs extra opvalt, op de weergave heeft dit natuurlijk totaal geen invloed. Naast de lade vinden we de display die uitschakelbaar is voor een marginaal beter geluid, alle kleine beetjes helpen niet waar. De display is niet heel groot en dat zorgt er voor dat vanaf mijn luisterplek op ongeveer 2,5 meter van de speler de leesbaarheid minimaal is. Onder de display bevinden zich zes toetsen om de basisfuncties te bedienen. Voor bijvoorbeeld programmeren en repeat opties kunt u de standaard meegeleverde afstandbediening gebruiken. Op de achterzijde bevindt zich naast de al eerder genoemde aansluitingen nog een entree voor een Euro netsnoer zodat ook experimenteren met een beter netsnoer tot de mogelijkheden behoort.

Aansluiten

De Exposure 2010S is opgenomen in mijn referentie set bestaande uit Van Medevoort MA240 versterker, Spendor S3 speakers en Klipsch KSW10 subwoofer. De verbinding tussen de versterker en CD speler is verzorgd door het allernieuwste type Siltech SQ88 Classic MKII G5 interlink, een interlink die nagenoeg hetzelfde prijskaartje kent als de complete CD speler. De gebruikte interlink is qua prijs misschien niet helemaal in verhouding met de rest van de set, maar overstappen van de oude ST48G3 naar dit nieuwe exemplaar deed de prestaties met sprongen vooruit gaan. Er is meer ruimtelijkheid en microdetaillering en vooral meer rust en muzikaliteit. Bovendien zijn deze interlinks genadeloos in staat om de prestaties van de aangesloten componenten bloot te leggen. In principe kunnen interlinks, in het bijzonder deze, als een afzonderlijk component beschouwd worden. Luidsprekerkabel was de vM SC3Rxxx en netsnoeren voor zowel de vM MA240 als de Exposure 2010S waren Supra Lorad exemplaren. Om echt het onderste uit de kan te halen is de speler op Master Base dempers geplaatst in mijn Soundstyle audiorack. De prestaties van de Exposure konden worden afgezet tegen mijn normaal gebruikte Philips vM DVD963Sa multispeler in combinatie met een M-Audio Superdac. Een combi die qua prijs op eenzelfde niveau zit als een Exposure CD speler en dus mooi vergelijkingsmateriaal vormt.



Nadat de speler 24 uur op repeat had gedraaid werd het tijd om te luisteren naar wat de speler in zijn mars heeft. De eerste CD die ik uit de kast pak is een exemplaar van Liesbeth List. Zij maakte met dit album, met louter liedjes van Frank Boeyen, min of meer haar comeback na jarenlange afwezigheid. "Brief aan Mia" lijkt te zijn opgenomen in een grand café. De omgevingsgeluiden zijn uitstekend te volgen en de stemmen op de achtergrond zijn bijna verstaanbaar. Luisterend met de eigen Philips/M-Audio combi laat de stemmen klinken als geroezemoes, de Exposure zorgt ervoor dat sommige woorden verstaanbaar worden. De stemmen van zowel Liesbeth als van Frank, die de 2e stem voor zijn rekening neemt, staan mooier op hoogte. Beide stemmen hebben ook heel veel nuance. Vervolgens is het de beurt aan Oleta Adams om haar kunsten te vertonen. De track "Get here" laat in het linkerkanaal vingerbekkens horen, beluistert met de Exposure speler zijn de bekkens nog verder naar links geplaatst dan normaal het geval is. Ook is beter te horen dat de twee minuscule bekkens elkaar raken. Wat ook opvalt, is de strakke laagweergave met meer nuancering en dieper doorlopend, de subwoofer staat er niet voor niets. Een andere track is: "Everything must change", de plaatsing van de diverse instrumenten is uitstekend en wederom valt het laag in positieve zin op. Klein minpuntje is dat de trompet in het instrumentale middengedeelte wat scherpte mist.

Het titelloze album van Marc Cohn is er één die ik vaak beluister en goed denk te kennen. Beluisterd via de Exposure 2010S blijkt dat ik toch hier en daar wel iets gemist heb op het gebied van microdetail en nuances in het laag. De track "Dig down deep" begint met een fluisterende stem, alleen nu hoor ik dat de stem al veel eerder begint dan ik eigenlijk dacht. De microdetaillering van de diverse percussie instrumentjes is fijner en ook losser van elkaar geplaatst, er zit meer "zwart" om de instrumenten. De gehele stage is breder en dieper en er is gewoon meer te beleven tijdens het luisteren zonder dat de muzikaliteit uit het oog verloren wordt. Er blijft een samenhang en het wordt niet analytisch. Snel door naar iets heel anders. "The power of love" van Frankie goes to Hollywood is een bombastische drukke typische jaren 80 mix. De Exposure trekt deze mix volledig uit elkaar, het laag is diep en strak. Alleen de typische bijterige stem van zanger Holly Johnson klinkt een fractie te afgerond en te aardig. De broertjes Tim en Neill Finn hebben met de groep "Crowded House" een aantal juweeltjes geschreven en vertolkt. Eén ervan is: "Into temptation", een track waarin heel veel sublaag zit wat er met de Exposure speler uitstekend uit komt. Het is wederom strak en bestaat uit meerdere lagen die goed te volgen zijn. Ook de subtiele samenzang van beide broertjes wordt op hoog niveau weergegeven, beide stemmen smelten niet samen maar blijven wel fraai close harmony. Gedurende de gebruiksperiode werd ik bij elke CD die gedraaid werd verrast door extra details die beluistert via mijn eigen set verborgen blijven. Met name het strakke en diep doorlopend laag zorgde voor veel extra luisterplezier.

Conclusie

De Exposure 2010S laat horen dat een dedicated CD speler beter in staat is alles uit je bestaande CD collectie te peuteren dan een multispeler. Het "eigen" loopwerk doet daar bij een flinke duit in het zakje wat vooral te horen is in de uitstekende laagweergave die een klasse beter is dan mijn eigen combinatie. De Exposure is feilloos in staat complexe mixen te ontrafelen, een pluspunt bij goed opgenomen CD’s maar confronterend bij mindere exemplaren. Echt uitgesproken rauwe stemmen zoals die van Mick Hucknall, Holly Johnson, Marc Cohn en Tina Turner, om er een paar te noemen, klinken iets te aardig en zouden voor mij persoonlijk een fractie meer bite mogen hebben. De speler klinkt wat aan de koele kant en heeft niet de warmte van bijvoorbeeld een Cyrus 6 of Musical Fidelity X-Ray V3. Daarentegen weet de Exposure 2010S echter wel het laatste restje microdetails aan uw CD collectie te ontfutselen, iets waar bovengenoemde spelers net niet aan kunnen tippen. Indien u zich kunt vinden in deze eigenschappen dan is het zeer de moeite waard de speler bij een dealer te gaan beluisteren, u zult niet teleurgesteld zijn.

Prijs:
Exposure 2010S CD speler 950 euro

Importeur:
Amacom
Lorentzweg 7
5482 TP Schijndel
Web: www.amacom.nu
Mail: info@amacom.nu
Tel. 073-5430775
Fax. 073-5430791