Misschien wel één van de meest opmerkelijke albums van dit jaar stamt van Rood Adeo. Mindful Indifference zag onlangs het levenslicht na achttien maanden schrijven. Rood, bekend van zijn projectnaam Nighthawks At The Diner, is een 42-jarige vrijgevochten geboren Nijmegenaar die al sinds 1997 muziek schrijft, uitbrengt en leeft. Zijn achtste album is echter een nieuwe weg voor Rood.

Maar liefst vijftien tracks schreef Rood voor Mindful Indifference. De achttien maanden die hij nodig had om tot dit album te komen, hebben een andere invulling gehad dan zijn vorige muzikale persingen, want voor dit album heeft hij niet alleen zijn tijd ingevuld met musiceren, maar ook met produceren. Die eigen aanpak heeft een wel erg opmerkelijke plaat opgeleverd. Mindful Indifference is namelijk een ruwe diamant aan de ene kant, terwijl ieder geluidje, elke plaatsing van instrumenten in het geluidsbeeld en iedere zucht van de dichter/ zanger/ componist en multi-instrumentalist bewust in de opname is geplaatst en zo het evenwicht brengt. Zij het op een onconventionele manier. Naast het uitvoeren van de nummers heeft Rood Adeo ook het overgrote deel van de productie en mixage in eigen hand genomen, hier en daar met wat hulp van Loek Schrievers en Henk Wanders. Het album heeft een bewuste titel en handelt veelvuldig over Rood’s wens dat de mens in onze huidige maatschappij de illusie van controle eens los zal laten om echt te leven, spelen, leren en begrijpen. Bewustwording. Of zoals Rood het zelf zegt: “Vrijheid van geest bestaat alleen op plaatsen waar de illusie van controle is onttroond, of beter nog, afstand heeft gedaan van zichzelf.” Een dichter waardig.

De muziek houdt het midden tussen een mix van neo-vocale jazz met invloeden van blues, rock en een flinke schep folk. Aan de ene kant ongrijpbaar melancholisch, aan de andere weer tastbaar door de toevoeging van ballad-achtige tracks. Mindful Indifference is een luisteralbum, een muzikale reis langs de diepzinnige hersenkronkels van een groot dichter die zijn publiek nog lang niet heeft mogen bereiken. De vergelijking van Rood's stem met die van Tom Waits is terecht, hoewel Adeo meer tastbaar is. Wel een eigen geluid, gelukkig. Vrijwel alle tracks zijn door Rood Adeo zelf gespeeld en gecomponeerd, behalve Phil Spector's To Know Her Is To Love Her, dat in deze uitvoering niet misstaat op Mindful Indifference. En naast zang, gitaren, orgel, keyboards, drums en percussie, bas en nog veel meer instrumenten heeft Rood dit album zelf opgenomen met een ouderwetse manier van opnemen en voor alles diezelfde microfoon. Dat maakt dat de masteropname zo rauw is, en dat er wat ruis en zelfs wat achtergrondgeleuiden hoorbaar zijn, maar vooral zorgt het voor een magische sfeer die zweeft tussen melancholie en romantiek. De blaadjes vallen weer, en dit is wellicht een perfect album ter begeleiding!

Aanvullende informatie:
Label: Supertrack Records/ Challenge Records
Speelduur: 41:05 minuten
Website