De cd is afgelopen. Ik druk op eject. Er gebeurt niets. Ik druk nog eens op eject. En nog steeds weigert de cd-speler in mijn auto de cd van Born af te staan aan zijn fraai vormgegeven hoesje. Is dit een technisch mankement of zal mijn cd-speler dan stiekem toch enig gevoel in zijn laser hebben? Deze cd blijf je namelijk draaien. 
Het houdt maar niet op met die artiesten die een ‘’aanstekelijke mix van pop&rock maken’’. Het is niet meer fatsoenlijk bij te houden. Elke week is er weer een andere ‘’topper’’, tenminste als ik de diskjockeys van Radio 3 moet geloven. James Blunt, Jack Johnson, John Legend, Daniel Powter. Ik zeg niet dat ze slecht zijn, maar wel gewoonweg saai en dertien in een dozijn. Liever scheid ik het kaf van het koren. Dat kaf heet sinds enkele weken Born.
Born Stuyven, heeft al een heel muzikaal leven achter zich. Ooit was hij voorman van het Bossche Thundin’ Hearts en vormde hij later samen met de ex-zanger van The Gathering de band Enos. Beide bands gingen echter roemloos ter ziele.
De muzikale carrière van Stuyven leek op dood spoor te zijn geraakt, totdat hij bijna twee en half jaar geleden besloot om zijn talenten als songschrijver en gitarist te combineren. En zo geschiedde, een nieuwe singer/songer-writer was Born. Met het zojuist verschenen At the end of the day en een al terecht verdiende Essent Award op zak, weet hij zich wèl te onderscheiden.
Onder leiding van producer Gordon Groothedde (Intwine, Bert Hart) en met gebruikmaking van de hand- en spandiensten van ervaren muzikanten als Martijn Bosman (Kane), bassist Manuel Hugas (Marco Borsato/Kane), pianist Will Maas (Ilse de Lange) en gitarist Marcel Singor werd keihard gewerkt aan deze debuutplaat. Een plaat om met recht trots op te zijn. Born mag zich nu al zorgen gaan maken over de opvolger, want dit niveau lijkt moeilijk te overtreffen. Met zijn doorleefde vocalen is hij in staat om de melancholie van Starsailor (maar dan net iets minder over z’n toeren) te combineren met de geniale songsmederij van Tom McRae. Door het zorgvuldig toedienen van een arrangement aan instrumenten (piano, hammond orgel, percussie en accordeon) op de momenten waar de muziek er om vraagt, is men er bovendien bijzonder goed in geslaagd om een toegankelijk en tegelijkertijd avontuurlijk, eigen geluid neer te zetten. Een missie waarin maar heel weinig singer/songer-writers slagen.
Kun je nog over hoogtepunten spreken als je je al op een hoogvlakte begeeft? Eigenlijk niet, of misschien moet ik u dan verzoeken om op track nummer drie te drukken. Dit nummer, getiteld You & Me, opent met een spannend akoestisch gitaarintro dat wordt opgestuwd door een heerlijke ritmesectie, waarbij het dynamische trucje van hard-zacht wordt toegepast (Grungebands konden dat goed), om vervolgens een slotakkoord vol vocale pathos te ontketenen. Maar er valt nog veel meer moois op deze hoogvlakte te ontdekken. ‘Skin and bones’ klinkt bijvoorbeeld alweer heel anders, maar is daarom zeker niet van inferieure kwaliteit. Integendeel. Een accordeon die rustig, maar met dodelijke precieze halverwege invalt, zorgt voor een ongekend intiem sfeertje dat bijna doet vergeten dat ik me momenteel in een hopeloze file op de A9 begeef.
De cd is afgelopen. Per ongeluk druk ik in plaats van op het eject-knopje van mijn cd-speler, op die van de radio. Daar word ik al snel weer verveeld door de muziek van één van die nieuwe, maar oh zo saaie "toppers" van 3FM. Tja, het wordt hoognodig tijd dat ze Born daar eens gaan adopteren.
Aanvullende informatie:
Format: SACD
Label: Traverso Records
http://www.bornformusic.nl/
