Zoals bij de meeste goede platen is de kwaliteit niet gelijk na één keer draaien duidelijk. Dat geldt ook voor het tweede album van Iron & Wine, het spreekwoordelijke schone geduld wordt ook hier in ruime mate beloond.

In de poging van label Sub Pop om de horizon te verbreden (zie ook The Shins) heeft de platenmaatschappij met de tweede langspeler van Iron & Wine weer een uiterst sterke troef in handen. Aanvankelijk gaat het album rimpelloos aan je voorbij. Alles lijkt zich in hetzelfde tempo af te spelen en je kunt je niet aan de indruk ontrekken dat je twaalf keer naar hetzelfde liedje zit te luisteren. Maar schijn bedriegt en wie de wat langere adem toepast ontdekt een wonderschone wereld van prachtige liedjes die bij nader inzien toch ook weer niet zoveel op elkaar lijken.

Veel meer dan akoestische gitaren en zang zul je op dit album niet aantreffen. Die sobere setting zorgt er wel voor dat de liedjes na verloop van tijd een plekje onder de huid uitzoeken en daar als een virus hun werk doen. Na een paar draaibeurten krijg je een aantal melodielijnen onmogelijk meer uit je hoofd en loop je ongemerkt flarden van de Iron & Wine songs te neurien. Songs die een warm en melancholisch gevoel oproepen. Zo is dit album zowel geschikt om op de achtergrond te draaien als om luidkeels mee te galmen en zelfs als ondersteuning bij een intiem moment met je geliefde kan dit album een duidelijke functie hebben. Door de schijnbaar eenvoudige begeleiding is Our Endless Numbered Days ook nog eens een tijdloze cd, modegrillen zijn er niet te vinden op dit schijfje, over tien, twintig en mogelijk zelfs honderd jaar zijn de liedjes nog steeds prachtig en zal niemand het in zijn hoofd halen te zeggen dat het een door de tijd ingehaalde plaat is. Een beter compliment is haast niet denkbaar.

Aanvullende informatie:
CD
Sub Pop/De Konkurrent
12 tracks, 44:47 minuten
http://www.ironandwine.com