Michael Milo, voorman van de Nederlandse formatie King Me kreeg halverwege vorig jaar een leuk idee en werkte dit idee uit tot een initiatief waarbij de insteek was om een verzamelaar te maken waarop een aantal bands of zangers in de huid van een vrouw kruipen en een nummer coveren dat door een vrouw is geschreven of beroemd gemaakt. Het resultaat is een wonderlijke combinatie van humor, nieuwe vergezichten en fraaie liedjes.

Neem bijvoorbeeld Walk Like An Egyptian dat in de uitvoering van eenmansband Frost Parade een hilarische uitvoering krijgt omdat er een hele andere nadruk op het refrein komt te liggen, maar ook smokkelt Frost Parade er nog even Eternal Flame tussendoor en gaat hij zich in het outro te buiten aan gefreak waarbij het niet zo nauw genomen wordt met de geluidskwaliteit en het uiteindelijk lijkt of de duivel met de Egyptenaar gaat wandelen. Of zoals bij het volgende nummer Club Diana de evergreen Fernando van ABBA onder handen neemt. Het begint alsof een nog half slapende Nick Cave de tekstregels voor zich uit prevelt en ontlaadt in een uiterst getormenteerd gezongen refrein. Vervolgens laat de band van de initiatiefnemer, King Me, je volledig vergeten hoe het origineel van May J Blige`s Family Affair ook alweer klonk in een versie die in de hel lijkt opgenomen te zijn, niet geschikt voor tere zieltjes! Graag zouden we ook het gezicht van Dolly Parton eens willen zien als zij de versie van Sin Ropas van Jolene voor het eerst te beluisteren krijgt. Datzelfde geldt voor Debbie Harry`s diepe frons bij het resultaat van Rapture uit de koker van Telefunk.

Zo is er over bijna elke uitvoering wel iets moois te zeggen, maar het is veel leuker om het zelf te ontdekken. Zeventig minuten lang val je van de ene verbazing in de andere. Het is daarbij gelukkig niet zo dat je na de verwondering het ook wel gelijk gehoord hebt, want de meeste nummers zijn uiterst sterk uitgewerkt en kunnen ook zonder de voorgeschiedenis beslist op eigen benen staan. De vriendelijke prijs van dit schijfje in aanmerking genomen is dit een feestje voor iedereen die zich een beetje thuisvoelt in het lo-fi/indie wereldje en de popwereld eens door andere bril wil zien. Meer dan de helft van de bijdragen is van Hollandse makelij en zo is er de kans om nog eens een groep te ontdekken waarvan de naam bij het grote publiek niet gelijk de bellen aan het rinkelen laat slaan. Van mij mag dit een jaarlijkse traditie worden!

CD
My First Sonny Weissmuller Recordings/Konkurrent
19 tracks, 70:27 minuten
www.konkurrent.nl
www.kingme.nl