Nickelback – The Long Road

Nickelback zal met The Long Road geen plaats verdienen in de Surpriseshow van Henny Huisman. Na oppervlakkig luisteren zal iedereen het erover eens zijn dat het derde album van de Canadese hardrockers wel erg veel lijkt op succesalbum Silver Side Up, met daarop natuurlijk de nu al klassieker How you remind me.

Dat Nickelback een 2002 wereldwijd doorbrak met bovenstaande single was voor veel mensen een complete verrassing. Vier normale jongens die ouderwetse stoere mannen rock maken, totaal niet hip en trendy. Muziekcritici deden Nickelback snel af als een saaie, eentonige en totaal niet vernieuwende band.  Maar blijkbaar wel een band waar veel mensen op zaten te wachten getuige de verkoopcijfers en uitverkochte concertzalen.

Na oppervlakkig luisteren kan men dit album snel afdoen als een herhalingsoefening van het hitsucces. Gaat men daarentegen beter luisteren dan valt wel degelijk op dat de nummers sneller en melodieuzer zijn geworden. Er bruist meer leven in de nummers waardoor het geheel veel minder snel gaat vervelen.

Het is toch al knap dat de vier mannen van Nickelback ondanks het drukke tourschema van de afgelopen jaren tijd hebben gezien en inspiratie hebben gevonden voor het schrijven en opnemen van een nieuwe CD. Bij bands die zo veel shows hebben gespeeld en wiens ster als een raket is gestegen is een vervolgalbum meestal een zware bevalling. Niet voor de stoere mannen van Nickelback die gewoon weer een ijzersterke plaat maken.

Al het bovenstaande zal overigens de Nickelback fans niet interesseren die zijn al lang blij dat er weer nieuwe strijdliederen zijn die ze fanatiek mee kunnen gaan zingen met Chad Kroeger de zanger en componist van Nickelback tijdens een van die ouderwetse goede shows (zie daarvoor ook de Nickelback –Live at home, DVD).

De afwisseling van ballads als Someday en het ruigere stampwerk op Throw Yourself Away zorgt ervoor dat de band muzikaal niet snel verveeld. De zang van Chad is ook beter geworden, hij weet zijn teksten met nog meer emotie te brengen.

Leuk is ook de Elton John cover Saturday Night’s Alright (For Fighting) die als bonustrack op de eerste exemplaren van de CD staat. Rest nog complimenten voor het mooie, stemmige artwork en de opmerking dat iedereen die houdt van goudeerlijke gitaarmuziek zonder sterallures deze lange weg zeker eens af moet gaan.

Over de CD:
14 tracks, speelduur 50:53
Website: www.nickelback.com
Label: Roadrunner Records, www.roadrunnerrecords.com