Placebo’s frontman Brain Molko viel in het verleden vooral op door zijn androgyne voorkomen en zwartgallige teksten. Hoewel de band zich verzekert weet van een vaste schare fans in zowel thuisland Engeland als in de Benelux wist de band het succes van de hit Pure Morning afkomstig van het tweede album, Without You I’m Nothing niet te evenaren op de derde plaat (Black Market Music). Meer van hetzelfde luidde het, terechte, oordeel van de muziekpers. Placebo leek in de vergetelheid te raken bij het grote publiek.

Nu is er dan plaat nummer vier en voor deze plaat hebben de drie heren de hulp ingeroepen van producer Jim Abbiss. Abbiss is vooralsnog vooral bekend vanwege zijn werk met dans-grootheid DJ Shadow. Door deze keuze klinkt Sleeping With Ghosts moderner dan zijn voorgangers hoewel het geen dansplaat is geworden. De kracht van Placebo, pakkende melodieen en Molko’s zeurderige stem, zijn gecombineerd met een fris geluid waardoor de cd minder saai en eentonig is geworden. Het geheel klinkt organischer en minder depressief.

Voor de doorgewinterde Placebofans is er nog genoeg te huilen lees er de songteksten maar op na, dit zijn nog steeds geen staaltjes van positivisme a la Emile Ratelband. Toch geef ik de voorkeur aan de schaduwbril waarmee Placebo op Sleeping With Ghosts de innerlijke demonen bestrijdt, het levert nieuwe mijlpalen voor de Engelse popmuziek op als The Bitter End, English Summer Rain, Protect Me From What I Want, en Plasticine.

Er is ook veel aandacht besteed aan het artwork van de cd, er mooie foto’s worden afgewisseld met de songteksten. Weinig poespas maar daardoor des te krachtiger.  

Op geheel eigenwijze en met een eigen geluid gaat Placebo verder waar bands als The Cure, The Smiths en Joy Division mee begonnen zijn. Ik hoop ook dat Placebo voorlopig niet de geneugten van het leven ontdekt en meer nummers als op Sleeping With Ghosts weet te maken, het is een welkome afwisseling in een tijd dat de Jamaien en Jims met hun nietszeggende nummers de wereld bestormen.