Een kitscherig kettinkje met Mommy, een kinderlijk aandoenlijk blijk van liefde van een puberzoon voor zijn moeder. Diane wordt er alleen maar boos om, want Steve heeft het ongetwijfeld gejat. Niet dat ze niet van hem houdt, hoe lastig hij dat ook maakt, integendeel. Een zeldzaam aangrijpend portret van een problematische moeder - zoon relatie.

Het eerste wat opvalt aan de film is het beeldformaat. 1:1, instagram vierkant. Ideaal voor portretten, maar voor de buitenwereld is weinig plaats. Zo is leven van de hoofdpersonen ook. Slechts eventjes weet Steve de nauwe kaders opzij te duwen, al snel gaat het luik weer dicht. Cameraman André Turpin gebruikt de beperkte ruimte op grootse wijze voor schitterende beelden die zich gecombineerd met flarden muziek vastzetten in je hoofd en je naar binnen zuigen in de onstuimige belevingswereld van de personages.

Steve heeft het definitief verprutst in de instelling waar hij verblijft. Alleenstaand moeder Diane (Anne Dorval) heeft de keus: haar zoon kan naar de gevangenis, of ze ziet het zelf maar te redden met hem. De start van een heftige periode in hun leven. Hulp krijgen ze van een overspannen overbuurvrouw die via het disfunctionele ADHD gezinnetje kan ontsnappen aan de saaiheid van haar eigen leven.

Het mooie van Mommy is dat zowel de gestoorde als de liefdevolle kant van Steve in maximale hevigheid getoond worden. Hoe gevaarlijk hij ook uit zijn dak kan gaan, er zit ook een goeierd in hem. Het maakt dat je sympathie voor hem blijft voelen. En wat voor Steve geldt, gaat in veel gevallen ook op voor zijn moeder.

Mommy is alweer de vijfde film van de nog zeer jonge Canadese regisseur Xavier Dolan. Eerder bespraken we hier zijn totaal andere, maar ook grootse Laurence Anyways. In al zijn films blijft hij dicht bij zichzelf, maar in Mommy toont hij naast zijn visuele talent een het individuele perspectief overstijgende, volwassen blik.

De plot van het verhaal is ondergeschikt aan de beleving, de intensiteit van het moment. Als weinig andere films slaagt Mommy er in het echte leven in al zijn heftigheid te vangen. Spel, beelden, montage en montage vormen een hechte eenheid. De film ondergaan is een belevenis die je niet snel vergeet.

Aanvullende informatie

• Land en jaar: Canada, 2014
• Speelduur: 134 minuten
• Regie en scenario: Xavier Dolan
• Productie: Xavier Dolan, Nancy Grant
• Camera: André Turpin
• Montage: Xavier Dolan
• Art direction: Colombe Raby
• Met: Anne Dorval, Antoine-Olivier Pilon, Suzanne Clément
• Beeld: 1:1 (in 16:9 frame, anamorf)
• Geluid: DD 5.1 Frans gesproken
• Uitgave: Homescreen / Cinemien