MSB Technology & Synergistic Research

Wat doe je als recensent wanneer een importeur, behalve een voor een test toegezegde Amerikaanse MSB Technology set, daarnaast ook nog eens enkele koffers met attributen van het prestigieuze, eveneens Amerikaanse, kabelmerk Synergistic Research meeneemt? Juist, je krijgt een glinstering in je ogen en je sjouwt die hele vracht naar je luisterruimte.

Waar het in deze test om draait is in de eerste plaats een test van een DAC, een voeding in aparte behuizing, een digitale data CD speler en twee mono eindversterkers van het bedrijf MSB (Most Significant Bit)Technology. Die naam hoorde ik meer dan twintig jaar geleden voor het eerst, waarbij het destijds ging om een zeer betaalbare DAC die desondanks menig duurder exemplaar qua prestaties achter zich liet. Het bedrijf draait al jaren mee in de absolute top van de High End en was bijvoorbeeld het eerste merk dat met de Link DAC de eerste 24 BIT 96 K DAC presenteerde.

Ook maakten zij het eerste CD transport en de eerste USB DAC die data files, respectievelijk sample rates konden spelen tot 32 BIT, 384 kHz bit perfect. Toch is het bij de gemiddelde audiofiel en muziekliefhebber, zeker in Europa, minder bekend dan de namen van zijn directe concurrenten. Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met het feit dat er slechts een zeer beperkt deel van het sales budget besteed wordt aan advertenties of shows. Dit jaar was het bijvoorbeeld pas de eerste keer dat het merk vertegenwoordigd was op de High End show in München. Dat gebeurde in maar liefst zes ruimtes waaronder die van het Franse Audio NEC, door Image Hifi uitgeroepen tot ‘Best Sound of the Show’.

Platinum DAC IV

Het hart van de hier geteste set wordt gevormd door de Platinum DAC IV. Wie een kijkje neemt op de internetsite van de fabrikant (zeer de moeite waard) komt tot de ontdekking dat deze Platinum DAC IV in diverse uitvoeringen te krijgen is. In de meest basale uitvoering heet hij de ‘USB Power DAC’. Deze komt in een eenvoudige behuizing, compleet met USB ingang. Hij heeft een enkelvoudige Platinum DAC opbouw, MSB DSP digital filters en een geïntegreerde batterijvoeding. Eventueel is hij ook leverbaar met een volumeregeling. De ‘Platinum DAC IV’ is de meest eenvoudige van de drie types die leverbaar zijn in de luxe behuizing. In de basis configuratie is hij standaard uitgerust met de 2e generatie dual 24 bit, 100 Mbit/sec sign magnitude R2R ladder DAC met 4 discrete converters. Het voert te ver om hier diepgaand in te gaan op de kenmerken van deze ladder DAC, temeer omdat er op de site van MSB Technology een duidelijke uitleg gegeven wordt van de verschillen met andere DAC’s.

De DAC kan overweg met 384 kHz S/PDIF signalen op de digitale ingang, is uitgerust met de 32x MSB digitale filter, heeft vijf filter instellingen en in de toekomst zullen er nog meer volgen die daarna kunnen worden gedownload. Hij heeft zowel XLR als RCA uitgangen, een klok-synchronisatie voor studiogebruik en bijna alle denkbare digitale ingangen inclusief de MBS netwerk ingang. Deze DAC is er vanaf 8400 euro. Daarboven komt de Signature Platinum DAC IV waarvan de meest basale uitvoering 17.900 euro kost en als top of the line is er dan nog de Diamond Platinum DAC IV met een prijs vanaf 26.900 euro. Importeur Very Fine Solutions in de persoon van Frank Vermeylen heeft mij voor deze test een Signature platinum DAC IV ter beschikking gesteld.

Signature Platinum DAC IV

De behuizing van dit testexemplaar is geheel vervaardigd uit zwart geanodiseerd aluminium. De voorkant is afgerond en heeft een langgerekt display waarop informatie weergegeven wordt over verbinding, status en geluidssterkte. Links hiervan bevinden zich vier drukknoppen om door het uitgebreide menu te gaan en zaken als input en sample rate te kiezen, iets wat ook mogelijk is met de bijgeleverde afstandsbediening. Aan de rechterzijde van het front zit een draaiknop die in de standaardversie een functie heeft bij het selecteren van menu opties maar die (als optie tegen meerprijs) in het testapparaat gebruikt wordt als volumeknop. Hiermee wordt het volume geregeld in 78 stapjes van 1 dB. Met deze optie is het in feite niet langer nodig om een aparte voorversterker te gebruiken. Mocht u die evenwel al wel hebben dan biedt de DAC de mogelijkheid van een analoge bypass. In de bovenplaat zitten niet alleen ventilatiesleuven maar ook een iPod dock, het Ilink II integrated transport van 3000 euro. Hiermee krijgt een recente iPod een rechtstreekse digitale jittervrije verbinding met de DAC IV die bediend kan worden met de afstandsbediening van de DAC IV. De behuizing heeft aan de zijkanten naar het midden toe steeds verder uitstekende koelribben die bij het testmodel nog scherp aanvoelen. Frank verzekert me echter dat dit minpuntje bij de nieuwe productie-exemplaren niet meer voorkomt.

De behuizing rust op vier op de hoeken geplaatste cilinders die een rubber ophanging hebben waardoor er een akoestische demping ontstaat. In het centrum bevindt zich een koperen schacht waardoor de DAC IV direct op de met gelijksoortige voeten en behuizing uitgeruste Signature Power Base – met gescheiden power supplies voor digitaal en analoog - kan worden geplaatst. Beide apparaten worden met elkaar verbonden door een kabel met 8 pins DIN aansluiting die rechtsachter in de DAC IV zijn gelijkstroom aanbiedt. Daarnaast zitten de digitale ingangen. Van rechts naar links zijn dat; toslink (werkt met sample rates tot 192 kHz, coaxiaal, BNC, gebalanceerd digitaal, MSB network (met behulp van CAT6 kabel kan 8 kanalen data van andere MSB apparaten met de DAC IV worden verbonden) en een klok connectie waarmee diverse Platinum apparaten kunnen worden gesynchroniseerd. Daarnaast twee slots voor extra digitale aansluitingen die in het testmodel ingevuld zijn met een USB1 en een USB2 ingang. Uitzonderlijk is dat deze USB aansluiting signalen accepteert tot 384 kHz terwijl de meeste mij bekende concurrenten niet verder komen dan 96 kHz. De linkerzijde van de achterkant is ingeruimd voor de analoge outputs – tweemaal single ended RCA en eenmaal gebalanceerd XLR – en de gebalanceerde XLR input (al dan niet volumeknop gecontroleerd).

Platinum Data CD IV

Dit transport zit in eenzelfde behuizing als de Signature Platinum DAC IV en de Signature Power Base, zodat ook dit derde apparaat bij het al bestaande stapeltje van twee gevoegd kan worden. In dit geval tussen de Signature Platinum DAC IV en de Signature Power Base. Een Signature Power Base die deze Platinum Data CD IV deelt met de Signature Platinum DAC IV. Zoals uit de naam al af te leiden is gaat het hier niet om zo maar een CD transport. Het is in staat om, naast CD, vanaf een DVD hoge resolutie WAV files af te spelen. Ook speelt het de HRX (24/176.4) discs af die door één van mijn favoriete klassieke labels, Reference Recordings, op de markt worden gebracht. Nu een aantal audiofiele labels tegenwoordig hoge resolutie WAV files als download aanbieden (en er waarschijnlijk nog wel meer zullen volgen) is het daarnaast voor eenieder vrij simpel om met behulp van iTunes zelf de benodigde schijfjes te branden. Die verdwijnen in een plastic laatje dat – zeker in een speler van 4000 euro - wat goedkoop aandoet.

De geïnstalleerde computer drive is gekozen vanwege de prestaties bij het uitlezen van data discs. Volgens MSB bleken andere drives bij vergelijkende tests qua klank niet beter te presteren. Daarnaast ziet MSB als voordeel dat een dergelijk loopwerk snel en eenvoudig vervangen kan worden. Zowel in het geval van problemen als in het geval dat er alsnog een beter klinkend alternatief voorbij komt. Hoe dan ook; vanaf de schijf worden data eerst opgeslagen in een geheugen module voordat het digitale signaal (toslink, coaxiaal, AES/EBU en MSB Network) doorgestuurd kan worden naar een D/A converter.

Platinum Mono 202 Amplifier

Zoals gezegd; in combinatie met de Signature Platinum DAC IV is het gebruik van een separate voorversterker overbodig. Via analoog uit kan de DAC rechtstreeks worden verbonden met een eindversterker. Of, zoals hier het geval is, met twee volledig gebalanceerd opgebouwde mono eindversterkers van hetzelfde merk. Frank noemt ze liefkozend ‘tonnetjes’ omdat ze hem doen denken aan de bekende waspoeder tonnetjes. Voor die zo kenmerkende ronde vorm van deze eindversterkers is overigens bewust gekozen omdat op die manier de kortst mogelijke signaalwegen ontstonden. Sinds Frank de term voor het eerst gebruikte zijn het voor mij ook ‘de tonnetjes’. Maar voor wie wat nauwkeuriger naar deze, elk 200 Watt producerende, potente eindblokken kijkt, moet deze betiteling welhaast klinken als een belediging.

Uitgevoerd in dezelfde blauwe kleur van de koelribben op de andere componenten zijn het met name deze rondom aangebrachte koelribben die de aandacht opeisen. Aan de achterzijde is halverwege als het ware een hap uit deze koelribben genomen en daar is te zien dat het monoblok door het omzetten van een schakelaar single ended of gebalanceerd kan worden aangestuurd. Zowel de inputs als de outputs zijn volledig gebalanceerd. Het blauwe tonnetje rust op een met rubber ingelegde ring die op zijn beurt op spikes staat. Bovenop de versterker is in het midden een zwarte metalen plaat te zien. Daarop een verlichte aan/uit/standby knop en een knop om te schakelen tussen high en normal bias. Voor het echt serieuze luisterwerk gaat hij in de High Bias mode. Nadeel is dan wel dat hij op dat moment tevens als kachel dienst gaat doen terwijl hij 250 Watt stroom trekt.

Eerste opstelling met luisterresultaten

Het drie verdiepingen tellende torentje krijgt in mijn audio rack een plaats direct boven de Unison Research P70 push pull buizenversterker. In eerste instantie gebruik ik alleen de DAC van de MSB set. Mijn Esoteric SA-10 SACD speler wordt met Apogee Wyde Eye digitaal single ended verbonden met de MSB DAC die op zijn beurt met een Sonore interlink single ended doorverbonden wordt met de P70. Siltech Classic luidsprekerkabels voeren het signaal tenslotte naar de Audiovector Si3 Avantgarde Arreté luidsprekers. Netkabels zijn van Essential Audio Tools. Bij mijn Esoteric kan ik slechts kiezen tussen een ‘narrow’ en een ‘wide’ instelling. Nu heb ik echter vijf verschillende filters tot mijn beschikking waardoor het geluid nog nauwkeuriger is te beïnvloeden, lees: optimaliseren. Waar ik nu wel tegenaan loop is het uitgebreide menu van deze DAC.

Het handigst is om hem in te stellen op de auto functie waarmee hij steeds automatisch kiest voor de bron waarmee je een signaal aanbiedt. Krijgt hij meerdere signalen tegelijk aangeboden dan kiest hij op basis van prioriteit waarbij analoog de laagste en de digitale MSB2 de hoogste prioriteit krijgt toebedeeld. Als vinyl liefhebber heb ik daar persoonlijk toch wel wat moeite mee maar wat kun je anders verwachten van een digitaal apparaat. Die auto functie werkt echter alleen voor het kiezen van de input. Bij andere zaken, zoals het instellen van het filter, is het in het begin zeker handig om de gebruiksaanwijzing bij de hand te hebben. Een alternatief is wat Frank mij aanraadde; reserveer voordat je met spelen begint wat tijd om vertrouwd te raken met het menu en het instellen ervan.

Wanneer dit allemaal achter de rug is en ik de eerste serieuze luisterindrukken afzet tegen wat ik gewend ben kan ik niet anders concluderen dan dat ik de voorkeur geef aan de MSB D/A omzetting boven die van de Esoteric zelf. Het is met name de verfijning die opvalt. Ik zeg expres verfijning en niet detaillering teneinde ieder vermoeden van scherpte op voorhand uit te sluiten. Even overweeg ik nog om de MSB DAC in combinatie met het MSB loopwerk op mijn set aan te sluiten maar wanneer ik me bedenk dat het MSB transport gebruik maakt van een buffer om de data in op te slaan is dat voldoende om daar van af te zien. Ik weet nu al dat de MSB combi de Esoteric zal overtreffen. Bovendien ben ik veel te benieuwd naar ‘the full monty’, oftewel het totale MSB systeem.

Voorbereiden en opstellen van de MSB / Synergistic Research set

Voordat ik kan gaan luisteren naar een MSB/Synergistic Research set moet ik eerst een probleem oplossen. Toegegeven, het is een luxe probleem, maar toch. Ik wordt namelijk geconfronteerd met het feit dat de importeur meerdere typen Synergistic Research Power Cords (in de Stealth Black uitvoering) bij mij achtergelaten heeft . Eerst zal er dus een voorselectie moeten worden gemaakt. Dat kan natuurlijk op basis van prijs waarbij de prijs van de bekabeling in verhouding moet staan tot die van de componenten van de set. Liever kies ik echter op grond van luisterindrukken. Van één type heb ik er twee gekregen; de Tesla SE T3 UHC (ultra high current), een power cord dat – zoals de term ‘ultra high current’ al doet vermoeden – uitstekend geschikt is om te worden gebruikt in combinatie met (eind)versterkers. Het is dus duidelijk dat deze twee exemplaren bedoeld zijn om te combineren met de mono eindversterkers. Prijs per stuk; 1250 euro voor een lengte van vijf voet. Ook over de te gebruiken interlinks tussen de Signature Platinum DAC IV en de beide Platinum Mono 202 Amplifiers bestaat geen onduidelijkheid.

Hiervoor heb ik de beschikking gekregen over de uit de Galileo toplijn van Synergistic Research afkomstige Galileo Element Silver met een 1 meter prijs van 7717,50 euro in XLR uitvoering. Het door mij benodigde 2 meter exemplaar heeft een meerprijs van 2480,62. De keus van de luidsprekerkabel is evenmin moeilijk. Ook hier 1 type; de Precision Reference uit de Tesla serie. Met een prijs van 3990 euro voor een set van 6 voet lengte. Tot zover zijn er geen keuzemomenten. Die komen pas wanneer ik een power cord uit moet zoeken om de Signature Power Base aan het stroomnet te koppelen. Ik heb daarbij vier opties. Allereerst het instap power cord van Synergistic Research, de Precision AC Basic, met een prijs van 315 euro voor een lengte van 6 voet. Dit is de enige kabel die niet uitgevoerd is in Stealth Black. In plaats daarvan heeft hij een gladde doorzichtige mantel. Dit power cord is tevens de enige die niet beschikt over active shielding. Deze actieve afscherming, in de vorm van een bijgeleverde 30 volt voeding, verlaagt de ruisvloer waardoor meer microdetails kunnen worden waargenomen en er sprake is van een toegenomen vloeiendheid en muzikaliteit.

Zelf heb ik enkele exemplaren uit een vroegere generatie van actieve Synergistic Research in huis en wat opvalt is dat er in de huidige generatie aan de kabel een externe active shielding module toegevoegd is met de naam ‘Enigma Bullit’. Met deze verwisselbare aluminium cilinders, opnieuw uitgerust met de bekende blauwe led, kan de klankbalans van de kabel worden beïnvloed. De zilverkleurige module benadrukt openheid en luchtigheid, de zwarte warmte en rijkheid terwijl de grijze een mengvorm is van de kenmerken van zilver en zwart. Iedere kabel kan dus op drie manieren worden ‘gestemd’, rekening houdend met de klank van de installatie, de ruimte waarin wordt gespeeld en niet te vergeten de smaak van de luisteraar.

Maar ik dwaal af want ik heb nog drie typen power cords over. Allereerst is dat de Tesla T2, dikker en soepeler dan de instapper met een prijs van 525 euro voor 5 voet. Dan de Tesla SE Precision AC die met een lengte van 5 voet 1875 euro moet kosten. En tot slot de Tesla SE Hologram D van 3400 euro (5 voet lengte), het enige power cord in de Tesla SE lijn met twee ‘Enigma Bullits’ waardoor er met deze kabel nog meer tuning mogelijkheden zijn. In het kader van deze test gaat het te ver om uitgebreid in te gaan op de opbouw van Synergistic Research kabels en de daarachter liggende filosofie. Zelf heb ik daarover eerder geschreven in meerdere Synergistic Research tests voor zowel Hifi.nl als voor Music Emotion magazine, maar ook op de site van de fabrikant is een grote hoeveelheid informatie te vinden en ik verwijs de lezer voor aanvullende informatie dan ook graag naar deze bronnen.

Welk Powercord?

Hoogste tijd om te gaan luisteren, allereerst met het doel om een power cord te kiezen die tijdens de uiteindelijke test de verbinding moet gaan verzorgen tussen één van mijn audio stroomgroepen en de MSB Signature Power Base die – via twee volledig gescheiden power supplies - zowel de Signature Platinum DAC IV als de Platinum Data CD IV van stroom moet voorzien. Ik besluit om dat te doen met de mono eindversterkers in de high gain stand zodat ze optimaal kunnen presteren. Drie dagen van tevoren zet ik de versterkers al aan zodat zij volledig op klank kunnen komen. Wanneer die fase achter de rug is en de temperatuur in mijn luisterruimte merkbaar is gestegen ga ik van start met het instap power cord. Voor het vergelijk kies ik voor een HRX disc van Reference Recordings. Volgens het label zijn HRX discs ‘digit-for-digit copies of the original Reference Recordings 176.4 kHz / 24-bit digital masters’. Van de twee discs die ik tot mijn beschikking heb kies ik voor de eerste track van Exotic Dances from the Opera, uitgevoerd door het Minnesota Orchestra o.l.v Eiji Oue. Dit is het overbekende Dance of the Tumblers uit The Snow Maiden van Rimsky –Korsakov. Met de instapkabel van Synergistic Research als netsnoer wordt ik vervolgens onverbiddelijk de muziek ingetrokken. Zo zeer zelfs dat ik me pas na een kwartier realiseer dat ik al bijna aan het eind ben van een Tchaikovsky compositie die als derde track op deze verzamelaar te vinden is. Ik wil er niet te veel over uitweiden maar u zult begrijpen dat het me veel tijd kost voordat ik in staat ben om ook maar enigszins kritisch te luisteren. Maar u hoort mij niet klagen want welk power cord ik er ook aan hang, deze set is werkelijk verslavend.

Heel in het kort even iets over de klankverschillen tussen de power cords. Ten opzichte van de eerste kabel, die overigens prima voldoet, voegt de T2 wat openheid, wat meer rijkdom in het middengebied en wat meer controle op het laag toe. De Tesla SE Precision AC op zijn beurt presenteert een ietwat meer omlijnd beeld dat een wat sterker gelaagd karakter krijgt. Dan is de Hologram D aan zet en hoewel een groot beeld met veel ruimte één van de belangrijkste kenmerken van alle Synergistic Research kabels is, gaat deze hekkensluiter daarin nog net weer iets verder. Niet zo gek dus dat deze top performer mag blijven zitten.

Luisteren

Zoals ik hierboven al aangaf is de eerste disc die ik draai een HRX. Daarna moet ik gewoon ook die tweede HRX draaien. Le Sacre du Printemps van Igor Stravinsky in de uitvoering van het Minnesota Orchestra onder leiding van Eiji Oue. Een werk dat ik door en door ken en zowel op (SA)CD als op vinyl in meerdere uitvoeringen in de kast heb staan. De ‘Sacre’ is een werk dat ik op vinyl altijd in zijn geheel beluister terwijl ik op(SA)CD altijd slechts één van de twee delen kies. Ditmaal word ik bij de eerste tonen van de fagot al zo onweerstaanbaar in de muziek getrokken dat ik er aan het eind pas achter kom dat ik de volledige 33 minuten en 25 seconden beluisterd heb. Even twijfel ik nog; zal ik hem nog een keer draaien?

In plaats daarvan grijp ik naar een ‘gewone’ CD, het prachtige album Leave Your Sleep in de dubbel-cd uitvoering. Werk van met name uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië afkomstige dichters, op muziek gezet door Natalie zelf. CD 1 opent met Nursery Rhyme of Innocence and Experience van de in 2003 overleden Britse dichter Charles Causley. Ik weet dat het een mooie opname is maar wordt toch (aangenaam)enigszins verrast door de klanken van de gestreken en aangeblazen akoestische instrumenten die de song openen. En dan Natalie; prachtig realistisch geportretteerd waardoor de betovering, die ik normaliter al ervaar zodra ik haar stem hoor, nu nog sterker is. Tijdens een optreden kun je niet zomaar weglopen dus ik sta pas op wanneer de stilte weer bezit heeft genomen van mijn luisterruimte.

Om meteen te gaan zitten voor een volgend optreden; Ella Fitzgerald. Tijdens een door het Newport Jazz Festival gesponsord concert op 5 juli 1973. Ze wordt daar o.a. begeleid door The Chick Webb Orchestra, de band waarmee ze ooit begon, hier onder leiding van saxofonist Eddie Barefield. Na de HRX en de CD weet ook de USB stick me onmiddellijk naar het optreden te transformeren. Ik swing mee tijdens het scatten van Ella in Smooth Sailing en vind haar vertolking van Good Morning Heartache voor het eerst mooier dan die van Billie Holiday zelf. Ik draai albums van The Weavers, Sara K., Miles Davis, Anna Netrebko, Chet Baker etc. die ik zowel op (SA)CD als op LP heb. Ditmaal draai ik de (SA)CD’s zonder dat ik na afloop het gevoel heb dat ik mezelf tekort heb gedaan door niet de LP maar de CD uit de kast te pakken. Ik kan me niet herinneren dat dit eerder gebeurd is.

Conclusie?

Op dit punt aangeland zou ik eigenlijk moeten komen tot een afrondend slotwoord. Ware het niet dat ik dermate enthousiast geworden ben over dit MSB systeem, dat ik besluit om in te gaan op een uitnodiging van Frank Vermeylen. Bij de aflevering van de set vertelde hij dat hij mij, als onderdeel van de te testen set, op dat moment helaas geen Universal Media Transport ter beschikking kon stellen. Wel had hij, in overleg met dealer Multifoon in Rotterdam, geregeld dat ik, als ik dat zou willen, daar dit Universal Media Transport zou kunnen beluisteren. Op het moment dat hij het aanbood hield ik één en ander nog open door te zeggen dat ik me voorlopig eerst wilde richten op de test in mijn eigen luisterruimte. Nu ik weet waartoe deze MSB apparatuur in staat is wil ik echter graag gebruik maken van dat aanbod. Maar waar ga ik dan eigenlijk naar luisteren?

Universal Media Transport

Dit is een universele CD speler (SACD, DVD Audio, CD, Data files op DVD, Blu Ray, twee/multikanaal discs, dolby digital HD en DTS-HD muziek discs, alle film formats), netwerk muziek streamer, USB geheugen en HDD speler in één Platinum behuizing. Bij het ontwerpen heeft MSB de techniek van de Oppo BDP-93 als basis genomen, waarbij het audio gedeelte volledig opnieuw werd bewerkt. Er is gekozen voor een Oppo Blu Ray drive op grond van dezelfde argumenten die eerder genoemd zijn bij de Platinum Data CD IV.

Ook hier worden data opgeslagen in een geheugen module. Vandaar worden de digitale signalen op hoogwaardige wijze verwerkt. De speler heeft alle denkbare digitale aansluitingen met inbegrip van de speciale MSB netwerk aansluiting die het mogelijk maakt om ook een SACD signaal door een MSB DAC te laten verwerken tot 32 Bit, 384 kHz. De speler heeft een externe 12 Volt voeding nodig. Met de standaard desktop voeding is de prijs van de UMT 4650 euro. Met Power Base – die hij kan delen met de DAC IV – is hij er vanaf 6000 euro.

Multifoon

Bij deze in de Rotterdamse Alexandrium Woonmall gevestigde dealer wordt ik hartelijk ontvangen door Danny en Han. Danny wijst me de luisterruimte waar ik het zilverkleurige MSB Universal Media Transport en de MSB Signature Power Base aantref. Het Amerikaanse duo weet zich omringd door enkele illustere namen. De goed opgewarmde versterker, die een groot deel van het audiorack voor zich opeist, is het topmodel van het Duitse ASR. Deze versie van de Emitter II geïntegreerde versterker is verdeeld over vier behuizingen. Buiten de versterker zelf zijn er twee power supplies en een accuvoeding die uitsluitend het voorversterkergedeelte van de Emitter II bedient.

De luidsprekers zijn al even imposant; het topmodel van Tannoy, de Kingdom Royal. Normaliter begin ik een eerste luistersessie altijd met het optimaliseren van de plaatsing maar omdat deze mastodonten elk 120 kilo wegen vertrouw ik ditmaal liever op de vakkennis van de medewerkers van Multifoon . Een vluchtige blik achter het rack leert dat de bekabeling is samengesteld uit de toplijn van Audioquest. Danny voorziet me van een uitstekende kop koffie en trekt op mijn verzoek de deur achter zich dicht zodat ik ongestoord kan luisteren. In de daaropvolgende uren gaat die deur alleen nog open op de momenten dat Danny komt informeren of ik nog iets wil drinken.

Muziek

De eerste CD ligt in de lade en de stem van een zangeres vult de ruimte. Marianne Faithfull, in de zestiger jaren ontdekt door de Rolling Stones en voor velen voornamelijk verbonden met het Jagger/Richards nummer As Tears Go By. Nu zingt ze echter een song van Dolly Parton getiteld Down From Dover, afkomstig van haar album Easy Come, Easy Go uit 2008. Haar door het leven getekende stem wordt omlijst door een rijk pallet instrumentale klankkleuren waarin als rode draad het heerlijke geluid van een hammond b3 orgel te horen is. Ondanks de bittere ondertoon in haar stem klinkt Marianne vooral warm en koesterend. Iets wat de set perfect neerzet.

Hoe anders klinkt de stem van Esther Ofarim in Kinderspiel. Afkomstig van een soloalbum dat zij in 1972 voor EMI maakte. Enkele jaren nadat zij gescheiden was van haar eerste man Abi, waarmee zij jarenlang een succesvol duo vormde. Ik draai de door Paul Stubblebine in oktober 2003 opnieuw gemasterde opname, afkomstig van een 24 bit HDCD sampler van het label FIM. Los van elkaar en los van de speakers is links een kristalheldere stem van een onmiskenbaar jonge vrouw te horen terwijl rechts een akoestische gitaar weerklinkt. De verfijning, snelheid en lichtvoetigheid waarmee de weergave gepaard gaat staat lijnrecht tegenover de visuele indruk die de set mij geeft. Ongelooflijk dat dit uit die grote 160 liter kasten komt.

Tijd voor een stuk jazz met een hoofdletter J. Afkomstig van een Riverside opname uit 1958, opnieuw gemasterd voor een 24 karaat gouden CD van DCC Compact Classics door Steve Hoffman. Het album is Chet Baker In New York en ik draai Hotel 49 met de scheurende tenorsax van Johnny Griffin, de pianoklanken van Al Haig, de bas van Paul Chambers en niet te vergeten de drums van ‘Philly’ Joe Jones. Het spettert uit de luidsprekers, met name de lange drumsolo van Jones spoelt als een ware golf over me heen. En ik swing heerlijk mee. Een SACD verdwijnt in de MSB speler. Kracht, rust en autoriteit, maar tegelijkertijd ook spanning, verfijning, lucht, snelheid en dynamiek. Het mengt zich tot een prachtige uitvoering van de ‘Symphonie Fantastique van Hector Berlioz, waarvan ik Marche Au Supplice en Songe d’Une Nuit Du Sabbat draai. Het Rotterdam Philharmonic Orchestra onder leiding van Yannick Nézet-Séguin zet een groot beeld neer met alle kenmerken die ik ook in de concertzaal hoor. De set zelf is verdwenen, wat overblijft is muziek. Muziek van John Mayer, Yello, Weather Report, Rachmaninoff etc. Tot voor de laatste keer de deur naar de luisterruimte open en vervolgens ook weer dicht gaat.

Slotakkoord

Voordat ik een conclusie formuleer, voeg ik door middel van kopiëren en plakken altijd eerst een word document getiteld ‘gebruikte hardware’ toe, waaruit ik vervolgens de componenten verwijder die ik bij de desbetreffende test niet gebruik heb. Pas op dat moment, bij het verwijderen van de analoge bronnen, realiseer ik me dat ik gedurende deze hele testperiode mijn vinyl niet gemist heb. Ik verwacht dat ik, om meerdere redenen, altijd wel de voorkeur zal blijven geven aan het draaien van vinyl. Het MSB systeem - bestaande uit de Signature Platinum DAC IV, de Platinum Data CD IV, het Universal Media Transport en de Signature Power Base - is tot nu toe echter wel het enige digitale bronsysteem dat er in geslaagd is om mij wekenlang niet te laten talen naar mijn geliefde LP’s. Een groter compliment kan ik een digitale bron niet geven. Ook zonder de data cd speler ontstaat er een set die op referentieniveau met alle bestaande digitale formats overweg kan. De modulaire opbouw en de mogelijkheid om nieuwe software updates te downloaden maken dat ook naar de toekomst toe die hoge standaard gegarandeerd blijft.

Uiteraard zijn de mooie kabels van het merk Synergistic Research mede verantwoordelijk voor de uiteindelijke weergave. Waarbij het goede presteren van het goedkoopste powercord nog maar weer eens onderstreept dat bij een goed kabelmerk ook de goedkopere exemplaren bovengemiddeld kunnen presteren. Bijna zou ik ze vergeten; de mono eindversterkers van MSB. Waarschijnlijk omdat zij, net als hun digitale familieleden,volledig uit beeld verdwijnen zodra de muziek klinkt.

Distributeur: Very Fine Solutions BV
Website: www.veryfinesolutions.eu

Gebruikte hardware:

Digitale bron

Luidsprekers

Versterking

Stroomvoorziening

Kabels en accessoires