Advance Acoustic 1000 serie

Normaal zorg ik ervoor thuis te zijn als een importeur zijn ter recensie aangeboden spullen komt brengen. In het geval van Advance Acoustic moest ik verstek laten gaan. Misschien wel beter voor mijn gezondheid, want bij thuiskomst stonden er vijf grote dozen in de gang. Twee daarvan konden doorgestuurd worden naar mijn collega, de drie grootste bleven bij mij staan.

Daaruit kwamen tevoorschijn: een MPP 1000 voorversterker van Advance Acoustic en twee grote MAA 1000 monoblokken, die samen een netto gewicht van bijna 80 kilo op de weegschaal zetten. Gewicht is geen garantie voor kwaliteit, daarom is er na het tillen heel veel geluisterd naar de set. In twee opstellingen met diverse bronnen waren de resultaten genoeg de moeite waard om een mooi verslag van te schrijven.

Voor en eind

Advance Acoustic is niet scheutig met het rondstrooien van informatie over het ontwerp van de MAA 1000 eindversterker en de MPP 1000 voorversterker. Bekend is dat het ontwerp en de eindcontrole geheel in Franse handen zijn, terwijl de assemblage in China heeft plaatsgevonden.

Om u toch iets beter te informeren dan alleen over de specificaties, gingen de kappen van de omvangrijke kasten. Veel bereik ik daar niet mee. Ik zou dan alles moeten slopen. Wat ik in de MAA 1000 wel zie, is een forse ringkerntransformator van 1000 VA in een eigen compartiment, 120.000 µF buffering in de voeding en vier zichtbare printplaten. Hoeveel eindtransistoren zijn gebruikt en welk type blijft mij onbekend. Alles is zwaar uitgevoerd.

Schuifschakelaars

Wat in zo’n geval verbaast zijn de enigszins knullige schuifschakelaars op de achterkant, waarmee kan worden omgeschakeld tussen klasse A en klasse AB en waarmee de verlichting van de enorme meters op de voorzijde van de monoblokken kan worden gedimd of juist feller gezet. Op de voorzijde slechts één toets: stand-by/aan. De achterkant is niet veel drukker. Een cinch- en een XLR-ingang, omschakelbaar met een miniswitch, een enkel paar luidsprekerklemmen en de netentree met de aan/uit hoofdschakelaar. Twee minijacks zorgen voor in/uit van triggerstroom. De versterker levert 400 Watt aan 8 Ohm, waarvan desgewenst 40 Watt in klasse A, aan 4 Ohm is dat 550 Watt en 80 Watt. Gemeten zet de versterker een verbruik van 40 Watt op de teller in klasse AB en 260 Watt in klasse A. In stand-by is dat minder dan 1 Watt. De eindtrap weegt netto 32 kilo, meet 24 x 44 x 49 cm (HxBxD) en staat op eigen spikes met vaste onderleggers.

De MPP 1000 voorversterker geeft zijn geheimen evenmin zomaar prijs. Zichtbaar zijn de met relais geschakelde ingangen, een volledig dual-mono opbouw met een dual-mono voeding, zelfs een eigen ringkerntrafo per kanaal. Veel discrete componenten, Bennic condensatoren en slechts twee Burr Brown opamps per kant. Alle in- en uitgangen zijn hard gesoldeerd op rechtopstaande printplaten. Het zijn nogal wat ingangen. Cd (gebalanceerd en ongebalanceerd), tuner, phono (MM en MC), Aux 1 (gebalanceerd en ongebalanceerd), Aux 2 en 3. De uitgang is er als cinch bus en als XLR bus. Voor de rest triggerjacks, phono aarde, netentree en hoofdschakelaar. Op de voorkant een dimbare display die de gekozen ingang aangeeft. Centraal een volume regelaar en daaromheen 12 druktoetsen voor alle ingangen, dimmen, mute en stand-by. De MPP 1000 is ietsje bescheidener van afmeting, 15,5 x 44 x 43 cm en weegt nog altijd 14 kilo. De ingangsgevoeligheden zijn zo gekozen, dat de volumeregelaar ook echt bruikbaar is en de versterker niet reeds op "8 uur" vol vermogen staat te blazen. Een goede afstandbediening is standaard meegeleverd. Wie graag alle specificaties leest, kan terecht op de website van de fabrikant.

Opstellingen

In de grote luisterruimte vinden de monoblokken een plekje op de grond, pal naast mijn Focal Diablo Utopia III luidsprekers. Een fraaie Chord Cable sluit ze aan. Een zes meter lange gebalanceerde interconnect van Oehlbach voert naar de Advance Acoustic MPP 1000 voorversterker, die omgeven is door een Transrotor platenspeler met SME arm en Transfiguration element, een Magnum Dynalab tuner, daarnaast een combinatie gevormd door een Cyrus loopwerk en DHTRob D/A-converter. Voor de phono gebruik ik bovendien Xindak step-up trafo’s. De stroomvoorziening van de broncomponenten is aangesloten op Kemp filters, de eindtrappen staan rechtstreeks op het lichtnet met Hanze Hifi power kabels. De interconnects zijn verder allemaal afkomstig van Crystal Cable. Ter ondersteuning van de luidsprekers is een Velodyne subwoofer actief.

De tweede set staat in een veel kleinere ruimte. Daar geen Kemp filters, voor de bron alleen een SEEC filter in de stroomvoorziening. Stroomkabels opnieuw Hanze Hifi, aangevuld met Supra LoRad en een Supra blok. Bron is in dit geval een PrimaLuna PL8 cd-speler. Opnieuw luidsprekerkabels van Chord, aangesloten op Ruark Sabre III monitors, zonder subwoofer. Interconnects tussen bron en versterker komen van Inakustik, de eindversterker sluit ik eerst ongebalanceerd aan met Crystal Cable. Deze opstelling is qua versterking ver over de top, het is wel heel leuk om te beluisteren wat een beul van een versterker kan betekenen voor kleine luidsprekers.

Een opmerking over de gebruikte Oehlbach kabel is op zijn plaats. Gezien de lengte van de kabel hadden noch de importeur noch ik een topkwaliteit kabel in huis, daar ligt zeker een verbeterpunt dat van invloed kan zijn op de weergave, met name op de later in de tekst aangehaalde korreligheid. Tweede punt van aandacht is de volledig gebalanceerde werking van zowel de voorversterker als de eindversterkers. Sinds ik zelf ben overgegaan op buizen, zijn al mijn bronnen uitgerust met cinch en daarom zijn de XLR ingangen van de MPP 1000 niet benut. Mogelijk is met een volledig gebalanceerde cd-speler verdere winst te behalen.

Take of

Inmiddels is in de afgelopen twee weken heel veel geluisterd naar de Advance Acoustic versterkers, via de diverse bronnen. Daarbij is met enige regelmaat omgeschakeld tussen de klasse AB- en klasse A-stand van de eindversterkers. Om het stroomgebruik een beetje in de hand te houden, speelde de radio meestal in klasse AB, cd en plaat merendeels in klasse A. Die laatste stand prefereer ik persoonlijk. Dat is volgens mij goed uit te leggen aan de hand van een cd van Jacintha. In de normale stand speelt de versterker open en vrij, met een stereobeeld waar ik keer op keer verbaasd over ben. Heel diep, ruim uitgesmeerd naar de zijkanten en zover uitgestrekt in hoogte, dat stemmen bijna te hoog komen te staan. Verwend als ik ben, laten de MAA en MPP 1000 mij genieten van muziek, maar tillen me niet direct over de top. Let op: in vergelijking met andere uitstekende versterkers.

Zelf ben ik de laatste jaren gewend geraakt aan buizenversterkers; gelukkig heb ik niet het gevoel die erg te missen. De klank en beleving met Advance Acoustic is anders, niet minder in kwaliteit. Ik vind het geluid wel iets korreliger, grover, haast net zo dynamisch en zeker aangenaam. Jacintha staat strak op haar plek, geeft gevoel, blijft op enige afstand en dringt niet erg diep in de ziel. Piano is speels en heeft voldoende kast; slagwerk, met name de bekkens, komt erg fraai naar voren. Bas is mooi in de hand gehouden, je zou niet denken dat er 400 Watt per kanaal beschikbaar is. Daar verwacht je onterecht vaak een overweldigende dreun van. Daartoe hebben de makers zich gelukkig niet laten verleiden. Het kan echter allemaal nog een forse streep beter, als de minuscule schakelaars aan de achterzijde van de MAA 1000 blokken in klasse A-stand worden gezet. Het stroomgebruik van de monoblokken vermenigvuldigt in dat geval meer dan vijf maal en de blokken doen dan tevens dienst als extra verwarming. Ik laat ze heel even op temperatuur komen en start dan opnieuw de cd van Jacintha (N.B.: voor mijzelf heb ik deze omzetting uiteraard een aantal keren geprobeerd met platen en cd’s).

Wat ik nu beluister, gaat een stuk verder waar het gaat om het neerzetten van een podium en muzikanten. De weergave krijgt gewicht. De bas op de cd gaat een keer dieper, eigenlijk raar want de klasse A-instelling doet niets voor de subwoofer. Jacintha heeft die sexy sloomheid in haar stem terug, die doet denken aan warme lichamen in lome zomers. Het stereobeeld krijgt er een dimensie bij, het wordt aanzienlijk dieper, Jacintha komt verder naar voren terwijl het beeld zich achterwaarts nog steeds blijft uitstrekken. Een accordeon hangt, zweeft meer in de lucht. Meer impact, meer druk. Daardoor raken wel de bekkens iets in de verdrukking. Die vallen minder op, verliezen gelukkig geen detail. Kortom: voor mij is de beste stand klasse A, zelfs al vreet dat energie. Om die reden vind ik het jammer dat Advance Acoustic de schakelaar niet op de voorzijde heeft geplaatst. Leuk puntje voor een Mk II versie heren? Andere wensen of aanmerkingen behalve de `korreligheid` heb ik niet. Ik kan niet anders zeggen dan dat de combinatie van voor- en eindversterkers mij uitstekend bevalt.

Beulen

Iedereen gelooft best, dat deze beulen in staat zijn de luidsprekers zover op te zwepen dat de conussen de kast uit dansen. Veel interessanter vind ik persoonlijk hoe zo’n grote versterker omgaat met subtiliteit. Om die reden schuif ik een heel rustige cd van Stacey Kent in de Cyrus speler. Op een vrij laag volume niveau moet de dame intiem klinken, met heel weinig instrumentatie om haar heen. Als zeer positief ervaar ik de intimiteit die tussen Stacey en mij wordt geschapen. De weinige instrumenten kun je fraai afzonderlijk aanwijzen in het stereobeeld. Stem is uitstekend, warm, teder en intens. Je kunt je zonder meer voorstellen dat ze als gesprekspartner in de kamer aanwezig is. Zou je de zaak totaal omdraaien en van 400 Watt solid state zakken naar 7 Watt single ended buizen dan win je nog meer aan intimiteit, komt Stacey nog dichterbij. In dat geval zullen de bas, de sax en het slagwerk de dupe worden. Nu behouden die instrumenten hun impact dankzij de enorme reserve in de versterker. Van essentieel belang is wel de klasse A-stand, die veel goed doet voor het behoud van impact op een zo laag volume. Ik ken een enkele versterker die op nog lager niveau nog beter presteert, in prijsklasse gelijk aan deze Advance Acoustic set. Wat ik zeer op prijs stel, is de mate waarin de MAA 1000 en de MPP 1000 lijken te verdwijnen om de muziek zijn gang te laten gaan. Dat kan dat andere merk weer niet zo mooi nadoen. Deze opstelling moet een gruwel zijn voor de "single ended brigade": hun geloof in de suprematie van 7 Watt triode wordt hier ernstig aangetast. Het is geweldig om te ervaren wat pure kracht kan doen met een weer te geven vleugel. Wat mij betreft is de subtiliteits-test glansrijk doorstaan.

Een gouwe ouwe is een cd van Chris Rea, die ik tegenkwam in de kast tijdens het vullen van een iPod. Volume lekker omhoog, jammer voor de buren. Wat de set niet kan verbloemen, is de matige opnamekwaliteit. Advance Acoustic maakt het niet mooier dan het is, voegt erg weinig toe, laat nog minder weg. Leuke muziek, daar blijft het bij. Ten opzichte van Stacey Kent en Jacintha is het stereobeeld plat, de stem afgeknepen, de uiteinden van het frequentiespectrum lijken met filters te zijn afgekapt. Dat is niets ten nadele van de MAA 1000 en MPP 1000, het is wel iets waarmee u rekening moet houden. Het is een eerlijke versterker en geen verfdoos met veel roze tinten. Het feit dat ik evengoed zit te wippen op de stoel, laat zien dat er met de timing en het ritme van Advance Acoustic niets mis is. Lekker snel en puntig. Iets dat ook tot uitdrukking komt in de dynamiek. Dit is één van de weinige transistorversterkers, die het in dat opzicht kan opnemen tegen een forse buizenbak. Als bewijs daarvoor komt uiteraard Deborah Hensen-Conant met haar Talking Hands de kast uit. Muzikaal is de track And Then He Kissed Me niet veel bijzonders, maar als dynamisch testmateriaal ken ik weinig betere cd’s. Opnieuw verrast het stereobeeld mij in positieve zin: heel knap wat de ingenieurs van Advance Acoustic daarin weten te behouden van de oorspronkelijke opname. Heel strak blijft de bas staan, sissend de bekkens en wat een sprongen in volume kan deze combi maken. Een voorbeeld voor anderen. Het kan net nog wat subtieler, dat wel, verwacht zoiets niet van een type versterker dat zoveel vermogen kan leveren. Oh ja, het ging om de dynamiek. Nou, die is prima in orde, ik werd afgeleid door het geheel van de weergave.

Met de MC phono ingang is er een klein probleem. Ik gebruik een low output MC-element en dat wil maar niet stil worden op het linker kanaal. Ik hou daar een brom, mogelijk heeft het te maken met de aarding van de set, die vanwege de opstelling deels via de Kemp filters loopt en deels daaromheen. Mogelijk heb ik een voorversterker met een exemplarische fout. Uit de andere ruimte pikte ik een set Xindac step-up trafo’s die een MC-signaal naar MM-sterkte transformeren, zodat ik toch (via de MM-ingang, die wèl stil is) mijn geliefde vinyl kan gebruiken. U hebt vast al uit het bovenstaande kunnen opmaken, dat de Advance Acoustic set mij op meerdere gebieden heeft verrast en mij steeds prima heeft vermaakt. Met een lp gaat dat nog eens over de kop. Over het algemeen is een phono-ingang op een versterker gewoon afwezig of een soort ondergeschoven kindje, echter niet bij de MPP 1000. Ik vlij ter illustratie Dead Can Dance op de mat van de Transrotor met Into The Labyrinth. De track Yulunga heeft van die mooie shakers die ver de kamer in kunnen komen, oliedrums die een specifieke holle klank moeten hebben, zwaar en diep de grote trom. Echt, het is er allemaal. Breed, groots, indrukwekkend, strak en zwevend in de lucht. Ik durf de ingebouwde phonotrap best te vergelijken met losse exemplaren, waarvoor prijzen van 500 tot 1000 Euro worden gevraagd. De MM-phono is erg vriendelijk voor plaatruis, die is bijna geheel afwezig, wat de muziek nog meer de ruimte geeft. Vergelijkbare ervaringen heb ik inmiddels opgedaan met Sara K., Dire Straits, Holly Cole, Juliette Gréco, werken van Bach en Vivaldi. Mocht u besluiten een MPP 1000 aan te schaffen en u bent een verzamelaar van vinyl, dan geef ik u op een briefje dat u voor een veel betere phonoversterker nogmaals de prijs van deze hele voorversterker kwijt bent. Persoonlijk zou ik dat niet doen en het budget besteden aan platen. Jheena Lodwick zingt het op haar plaat Getting To Know You, de Advance Set is aan de Focal Diablo Utopia III een Super Star.

Toegift

Ik heb het u beloofd: de versterkers verhuizen naar een kleine luisterruimte waar 800 Watt volkomen krankzinnig lijkt. Twee luidsprekers, die in formaat samen nog niet eens de maat van één enkel monoblok hebben, sluit je daar niet op aan, zegt het verstand. Lang geleden deden we dat al (1975), een Phase Linear 700B op een kleine Elipson, recent nog PrimaLuna monoblokken op de Ruark’s, het blijft me verbazen wat een kleine, hoogwaardige luidspreker presteert, wanneer hij op die manier is aangesloten. Het zal nooit daverend hard gaan spelen. Liefhebbers van zwaar orkestraal werk of hardrock-adepten: ik zou er niet aan beginnen. Maar liefhebbers van stemmen, rustiger popvarianten, barok, jazzcombo’s: stel u ervoor open en verbreek conventies. Katie Melua, met haar sexy stemmetje en dito voorkomen, staat lekker te zingen over haar Shy Boy, voorzien van een flinke portie overtuiging. Pittig is het woord, stevig in haar schoenen zonder veel te verliezen van de intimiteit die ik in deze ruimte bereik met EL34 buizen.

Het laag is uitstekend in de hand gehouden, waardoor in de hoeken van de ruimte de bas niet aanzwelt en zo kan zorgen voor een hoop onrust. Dat doet een transistor heel wat beter dan een buis. De dame is lief, ik wil eigenlijk wel wat geweld hier. Dat kan mooi met Famous Blue Raincoat in de jubileum-remix van Jennifer Warnes. De scherpe `S` in de opname kan hier geen kwaad. Ik heb de neiging om de muziek als maar harder te zetten, ik mis de snelle tikken van de percussie die mij zo kunnen bekoren. De Advance Acoustic blijft daarmee op de achtergrond, overtuigt niet volledig. Uit de kast komt een paar korte gebalanceerde kabels, die nu wel tussen voor- en eindtrap passen. Ze hebben nog geen 25 Euro aan onderdelen gekost, ten opzichte van de cinch-cinch Crystal Cable Reference een verwaarloosbaar bedrag. Toch komen de `klappen` nu wel in de luisterruimte.

Daardoor kan ik de eenvoudige conclusie trekken, dat de MPP 1000 en MAA 1000 pas optimaal presteren als ze gebalanceerd op elkaar zijn aangesloten. Het laag wint aan impact, de stem is aangenamer, het hoog puntiger, de details nemen toe. Zo eenvoudig is dat. Kunt u nagaan wat een écht goede kabel nog kan bijdragen. Laurie Anderson maakt vreemde, edoch fascinerende muziek. Haar stem op het nummer Same Time Tomorrow behoort (ideaal gezien) als een pulserende bol in de lucht te hangen. De Advance set komt daar angstig dicht bij, zelfs op de Ruark. Voorwaar een knappe prestatie. Kracht is er veel, finesse ietsje minder, plezier om naar te luisteren meer dan genoeg. Als ik nog wat meer tracks draai van de cd Bright Red/Tight Rope komen de sterke punten van de combinatie gelijk weer naar voren: het geweldig goed opgebouwde stereobeeld en het vermogen de luidsprekers “te laten verdwijnen”. Tot slot geniet ik nog wat na met een cd van het Bobo Stenson Trio. Voor de gebruikte vleugel zijn de luidsprekers een maatje te klein. Dit is op te lossen met een subwoofer die, als hij kwaliteit heeft, best bescheiden van afmeting mag zijn. Conclusie: de Advance Acoustic set speelt prima op kleine en zeer betaalbare luidsprekers, maar als u echt het onderste uit de 2 x 400 Watt kan wilt, zult u heel wat meer moeten uitgeven voor een paar hoogwaardige monitors of forse vloerstaanders. De versterker is dat waard.

Slotsom

Als ik de versterkercombinatie van MPP 1000 voorversterker en de twee aangesloten MAA 1000 mono blokken in een paar woorden zou moeten typeren, dan zou ik het geweldige stereobeeld willen aanhalen, dat wordt voorgeschoteld, alsmede het vernuft dat in de versterker zit, waarmee hij de luidsprekers volledig vrij laat weergeven. Nooit heeft er iets aan de conus geplakt gedurende de weken dat ik over de set beschikte. Naast die twee kenmerken was het fijn om over een zo grote reserve te beschikken, dat het woord stress in de weergave niet voorkomt. Kracht en lef, met behoud van detail en subtiliteit, hoogstens een iets `korreliger` geluid dan dat van veel kleinere versterkers in de (triode) buizenklassering. De Advance Acoustic heeft mij met veel plezier laten luisteren. Gezien het prijskaartje van 8.600 Euro mag je dat ook verwachten. Wat dat bedrag oplevert, is een beul van een versterker die de hele wereld lijkt aan te kunnen. In combinatie met een hoogwaardige luidspreker, die gerust stroom mag slurpen, bouw je met de MPP 1000 en MAA 1000 een fraaie set op. Verrassend op meerdere punten, zoals de ingebouwde phonoversterker. Geen sluitpost maar volwaardig. Sluit zoveel mogelijk bronnen en zeker de eindversterkers gebalanceerd aan. Daar liggen de bonuspunten. Als de elektriciteitskosten geen bezwaar vormen, is de klasse A-stand aan te raden. Een beetje zonde voor radio luisteren op de achtergrond, wel heerlijk als een goede bron met fijne muziek voluit mag spelen. Kortom, een set als deze is een begerenswaardig bezit.

Prijzen:

Advance Acoustic MPP 1000 voorversterker 2195 Euro
Advance Acoustic MAA 1000 mono eindversterker (per stuk) 3195 Euro

Importeur:

Servi-Q B.V.
Hoevelaken
www.servi-q.nl