Advance Acoustic MAP800

Menig geluidssysteem valt of staat met een luidspreker. Vaak worden die met veel zorg en precisie vergeleken en afgewogen, alvorens een liefhebber tot de aanschaf zal overgaan. Maar daarna is er wél één schakel in de audioketen die minstens van zoveel invloed zal zijn, te weten de versterker. Want hoe goed een speaker ook kán klinken, met de juiste aanvoer van informatie en de mate van controle over het gedrag van de verschillende componenten in de weergever valt of staat de weergave. Daarom is Advance Acoustic de tekentafel opgegaan en heeft een volgens eigen zeggen compromisloos ontwerp geleverd, de MAP800 geïntegreerde versterker.

Sinds kort is er dus een nieuw vlaggenschip aan dit Franse firmament. Een versterker met een hoog vermogen en een audiofiele opbouw bevindt zich in de bovenste klasse van apparaten die Advance Acoustic aanbiedt. Dat de fabricage en assemblage van dit merk geheel in China plaats heeft, is allang geen nieuws meer. Importeur Servi-Q is al enige tijd verantwoordelijk voor de distributie van dit merk in Nederland en leverde mij op een druilerige avond een behoorlijk overmaatse doos…

Dat een electronisch apparaat als een versterker zoveel controverse met zich mee zou brengen, was van tevoren niet te verwachten. Een dubbele luistersessie en conclusie zijn het gevolg.

W.A.F. versus specs

Dat de Advance Acoustic MAP800 qua uiterlijk als niet geheel interieurvriendelijk beschouwd kan worden, werd me al snel duidelijk toen ik de verpakking naar de woonkamer annex luisterruimte verplaatste. De versterker weegt namelijk een slordige dertig kilogram en zal niet snel in een standaard audio meubel passen. Zo ook in mijn geval, dus werd al snel de keuze gemaakt om de MAP800 versterker op het meubel te plaatsen in plaats van er in. Let wel dat een standaard Ikea/ Kwantum of Leenbakker hifi meubel het gewicht van deze geweldenaar waarschijnlijk niet zal kunnen dragen. Maar goed, uitgepakt en geplaatst wordt de beste faseverhouding met een multimeter gemeten en dan kan het aansluiten beginnen.

Voor een geïntegreerde versterker heeft de MAP800 genoeg aansluitingen. Voor stroom een standaard IEC kabelaansluiting, twee paar WBT look alike speakerterminals aan weerszijden en een vijftal cinchbussen (waaronder één voor phono MM/MC) en twee gebalanceerde ingangen doen de achterzijde er zeer verzorgd uitzien. De stroom is aan de achterkant van de versterker ook geheel uit te schakelen, wat ik niet adviseer, maar daarover later meer. Ook is er een tape-out, een pre out  -voor het aansluiten van eventuele eindversterkers- en een Amp in aansluiting, wat aangeeft dat de MAP800 ook alleen als eindversterker ingezet kan worden voor home theater toepassingen. Dit juich ik altijd van harte toe, het biedt de gebruiker vaak meer geluidskwaliteit dan enkel en alleen maar een receiver die vaak meerdere luidsprekers van geluid moet voorzien…

De twee paar speakerterminals zitten boven elkaar geplaatst, de bovenste voor standaard aansluiting en de onderste voor bi-wiring. De binnenzijde van de versterker laat een flinke ringkerntrafo als voeding zien, en afgescheiden ieder onderdeel van de versterker, met aan de zijkanten, tegen de koelribben aan de eindversterkers. Ik kan niet anders zeggen dat de opbouw van de versterker inderdaad erg netjes is en steeds minder doet denken aan de eerste producten die uit China kwamen. De westerse lat ligt dus ook in het verre oosten hoog! Die koelribben aan de zijkanten staan niet alleen erg stoer en mannelijk, maar hebben wel degelijk een koelende functie; omdat de MAP800 voor een deel in klasse A opereert is de warmteafvoer broodnodig. Na een aantal uren spelen voelt de omgeving van de versterker dan ook een stuk warmer aan, wat weer stookkosten scheelt in de winter… Dit zult u dan ook terugvinden op uw stroomnota, de Advance Acoustic verbruikt namelijk een ruime 700 Watt.

De voorkant ziet er al even stoer uit, twee flinke felblauwe VU-meters en de tekst in even helder blauw “Hybrid FET and Bipolar amplifier” zijn niet te missen. De voorkant is van geborsteld staal met symmetrisch geplaatste keuzetoetsen en een standby toets. De tijd dat de MAP800 mijn huiskamer sierde kwam duidelijk naar voren dat het apparaat een erg lage W.A.F. (Women Acceptance Factor) heeft, ieder man die binnenkwam slaakte een “Wow”-achtig geluid uit, terwijl de meeste dames het erover eens waren dat het geen mooi en een veel te opvallend apparaat is… Mijn persoonlijke mening doet er hier niet toe, maar het is wel raadzaam om – als u in het bezit bent van een partner- deze van te voren in te lichten als u een dergelijk toestel aanschaft.

Dan de technische gegevens; de MAP800 levert volgens de gebruiksaanwijzing 2x 200 Watt (klasse AB) aan 8 Ohm impedantie. Het opgegeven frequentiebereik loopt van 10Hz naar 75kHz, de signaal/ ruisverhouding ligt onder 0,1% bij meer dan of gelijk aan 100 dB. De omschakelbare phonovoortrap heeft een aansluitwaarde van 2,5 (MM) of 0,2 (MC) mV bij 47K Ohm respectievelijk 100 Ohm. De versterker wordt geleverd met gebruiksaanwijzing, netkabel en een prima ontworpen geborsteld stalen afstandsbediening.

Eigenwijs

Aldus, het echte luisteren gaat beginnen. De MAP800 staat ruim een week in mijn huiskamer dienst te doen als zowel versterker en eindversterker voor home cinema toepassingen. De versterker heeft al staan spelen bij de importeur en gaf al na een dag of twee zijn eigen klank mee aan het aangeleverde signaal. Volgens mij is alleen de phono voortrap nooit eerder gebruikt, ik krijg het geheel met geen mogelijkheid lekker aan het spelen. De klank in combinatie met mijn Bluenote Piccolo en Goldring EroicaLX MC element komt in het geheel niet in de buurt van wat ik gewend ben aan emotieoverdracht die ik wel gewend ben van mijn eigen gemodificeerde Phono1 MkII van Bluenote. Wellicht een mismatch tussen de merken of de ingebouwde voortrap zou meer inspeeltijd nodig hebben, maar de klank komt hard en kil over. Dus wederom het advies; ga luisteren met de eigen set en zorg voor een goede match. Nog beter zou het zijn om –als u gebruik wilt maken van de ingebouwde voortrap- om de versterker thuis op proef te gebruiken of toch te overwegen een goedkopere externe phonopre te gebruiken zoals de Nad PP2 en dergelijke.

Ook verdient het een aanbeveling om de MAP800 nooit zonder stroom te zetten, maar altijd de stand-by stand te gebruiken. Even de stroom eraf kan zorgen voor enkele dagen opnieuw moeten warmspelen. De importeur had me dit al verteld, maar zelf proberen is een must voor een dergelijke test.

Over op cd dan maar, ik gebruik eerst een Sony SCD-XB 940QS en vervolgens de Denon Dvd-2900 multispeler. De uiteindelijke verbinding wordt middels AudioSelectief bekabeling gemaakt tussen de Denon en de Advance Acoustic. De stroomfiltering is voor Kemp, en mijn Bluenote Reale weergevers verbind ik met de MAP800 via de W&M LS-01 speakerkabel. De rest van de gebruikte hardware staat zoals gebruikelijk onderaan deze recensie.

De aftrap is voor Emmy Verhey op viool, met het schitterend vertolkte vioolconcert (BWV1052) in D-Mineur van J.S. Bach. De middenhoge sectie in het Allegro wordt door de versterker wat naar voren gebracht, waardoor de violen wat harder lijken te klinken dan het ondersteunende symfonieorkest, dat een beetje op de achtergrond blijft. De Frans- Chinese versterker zorgt voor een flinke directheid in het geluidsbeeld dat de luisteraar als het ware dwingt tot luisteren. De stage en diepte blijven echter iets achter ten opzichte van het gehele geluidsbeeld. De versterker biedt wel weer een heel mooi en coherent laag, mijn speakers worden door de MAP800 compleet in de houtgreep gelegd.

Over op Dead can Dance met het album Spiritchaser. Deze door MFSL geremasterde hybride sacd is werkelijk een verademing om naar te mogen luisteren en het nummer Song of the Stars wordt over de Fransoos zeer dynamisch weergegeven. Wederom is stemgeluid (van vooral Lisa Gerrard) en middenhoog wat meer naar de voorgrond geplaatst en blijft de muziek zelf wat meer ingetogen en wat vlakker dan ik gewend ben van mijn eigen setup. Ook echo’s zijn korter dan ik me kan heugen, maar het laag is wel weer gecontroleerder. De Map800 kan wel op hoger geluidsniveau presteren, de volumeknop op stand 10 uur levert een muur aan geluid, waarbij de controle gelijk blijft. Hoog slibt niet dicht maar wordt door zowel mijzelf als mijn partner die me vaker vergezelt tijdens luistersessies als iets te hard ervaren. De laagcontrole is subliem.

Ook Patricia Barber doet het met de track Parts Parallels gelijk. Het compleet instrumentale nummer op het album A Distortion of Love klinkt anders, piano en gitaar lijken meer naar voren te staan maar klinken niet zo warm als ik ze ken, maar eerder wat analytisch. De nagalm van de vleugel en de aanslagen worden heel eerlijk, maar kort weergegeven. Percussie staat als een huis, maar wel iets naar achter. Moet je van houden.

Zo ook Mylène Farmer, die op haar cd Point de Suture een duet met Moby vormt op het nummer Looking for my Name. Hoog en midden geprononceerd, tikje analytisch en direct op de luisteraar geprojecteerd, laag onder controle. Alles klinkt vol, het sublaag is een tikje laid back en ik mis een beetje het driedimensionale geluidsbeeld. Maar op zich wel mee te leven, zeker gezien de prijsklasse van deze vermogensgeweldenaar.

Als laatste leg ik de nieuwe cd van het Britse Anathema in de lade van mijn speler. Hindsight scoort bij mij hoge ogen, niet alleen vanwege de subliem vertolkte nummers die in een semiakoestisch jasje zijn gegoten en ondersteund worden door cello en mandoline. De track A Natural Disaster is één van mijn persoonlijke favorieten, met vrouwenzang in plaats van de normale mannenstem die de band typeert. En hoewel de stem en de cello overheersend weergegeven worden, de stemmen wat hoger staan en minder warmte herbergen, blijft de kracht van de opname in stand. De percussie wordt met volledige controle gebracht en enige stage is aanwezig. En daar gaat het min of meer om, muziek beleven. De MAP800 geeft er gewoon een eigenwijze draai aan en betrekt de luisteraar. Niet altijd mijn eigen cup of tea, maar smaken verschillen.

Een tweede luistersessie?

Na mijn bevindingen te hebben gemeld bij importeur Servi-Q meldden ze dat ze dezelfde ervaring niet konden delen. Nu is het wel erg gemakkelijk om heel hautain te zeggen dat mijn gehoor en de rest van mijn installatie als compleet objectief beschouwd mogen worden, zaken als matchende componenten en andere omgevingsvariabelen als gebruikte bekabeling en lichtnetfase spelen altijd een gedeelte mee. En in dat laatste punt zit hem nu nét de kneep! Op het verzoek van de importeur of ik de stekker 180 graden wilde omdraaien en nog eens goed wilde luisteren geef ik graag gehoor. Aldus geschiedde. Een goed oplettende lezer heeft het natuurlijk al lang door, tegen de gevestigde regelgeving van de hifi wereld in sluit ik de MAP800 dus uit fase aan op het lichtnet. Een kleine twee dagen laat ik de MAP800 weer meedraaien met alles wat ook maar geluid kan produceren en pak dezelfde stapel cd’s om nog eens te luisteren.\

En zowaar, de MAP800 geeft een heel ander geluidsbeeld dan voorheen! Uit fase! Hoewel basdruk en ondersteunende muziek toenemen in waarneembaarheid, zijn de middenhoge tonen ineens een stuk aangenamer om naar te luisteren. Het rijtje muziek volgt; het stuk van Bach krijgt een stuk meer fundament, violen lijken hoger en meer naar achter geplaatst en het geheel klinkt daardoor wat natuurlijker, maar wel een tikje afstandelijk. Er heerst meer stereobeeld en de diepte wordt vergroot. Ook valt me het klavecimbel op, dat ik eerder bijna geheel hoorde wegvallen achter de violen.

De sacd van Dead can Dance brengt wat meer dynamiek dan voorheen, waarbij wel gezegd moet worden dat basgeluiden soms iets overheersen. Aan controle over mijn luidsprekers ligt het nog steeds niet, die is meer dan voldoende. Een hoger geluidsniveau zorgt nog steeds voor hardheid, maar de muziekstukjes vallen nu wel beter in elkaar. Idem dito met het instrumentale stuk van Patricia Barber, waarbij wel vermeld moet worden dat ik het idee had minder in de muziek te zitten. Alsof je van een afstandje een podium bekijkt en beluistert, in het midden van de zaal. Sommige details kunnen daardoor wegvallen, maar de kans op luistermoeheid is wel een flink gereduceerd.

Mylène Farmer en Moby staan ook meer naar achter geplaatst, de omgevingsgeluiden zijn meer dan voorheen aanwezig en de opname krijgt meer drukte. Anathema geeft ondanks het afstandelijke meer een live gevoel, temeer daar de basdrums zoveel power meekrijgen! De stem heeft wat meer hoogte, maar heeft evenals de cello geen overheersend karakter meer.

Conclusies

In deze prijsklasse proberen veel merken versterkers zich te vestigen en naam te maken. De MAP800 van Advance Acoustic biedt voor de vraagprijs van net geen tweeduizend euro veel waar voor het geld en heeft een goede afwerking. De afstandsbediening is prettig, maar werkte bij mij niet altijd even goed. Of het apparaat qua uiterlijk bij u en een eventuele partner in het interieur en het audiomeubel past is puur een kwestie van plaats en smaak.

Klankmatig biedt de MAP800 veel, maar het moet de gebruiker wel in de smaak vallen. Dat een versterker meer klank en rust kan geven uit fase, is voor mij een unicum. De meeste versterkers profiteren vaak wel iets van een juiste faseaansluiting, maar dat verschilt vaak niet meer dan procenten. De MAP800 draaide bij mij, evenals de stekker, een volle 180 graden om, waaruit wellicht een constructiefout zou moeten worden geconstateerd. Uit fase luisterde in mijn optiek het prettigst, hoewel de basdruk soms iets te overweldigend was. Eigenaren van monitor-, kleinere zuil- of electrostatische speakers zouden dit wel eens als voordeel kunnen zien. In de juiste fase aangesloten op het lichtnet wordt het een ander verhaal. Een te geprononceerd middengebied zorgt dat deze versterker de luisteraar als het ware "dwingt" tot luisteren, wat ook tot luistervermoeidheid kan leiden. De zware versterking zorgt wel voor meer dan voldoende controle over vrijwel iedere luidspreker, maar erg helder klinkende luidsprekers zullen een tikje hard overkomen. Een wat mat of dof klinkende speaker zal met de MAP800 juist aangesloten zeker zijn voordeel kunnen behalen.

Liefhebbers van veel klassieke stukken of electronische muziek zullen deze versterker waarschijnlijk meer kunnen waarderen dan jazz-, vocaal- , pop- en/ of rockliefhebbers. Om eerlijk te zijn mis ik persoonlijk die sprankel die muziek nét dat beetje meer emotie geeft, maar dat kan persoonlijk zijn. Holografisch beeldend is de MAP800 niet. En de fabrikant of importeur zou er goed aan doen om de eindgebruiker goed te waarschuwen welke juiste faseaansluiting wenselijk is. Toch blijft het knap om zoveel waar en gewicht voor dit geld neer te kunnen zetten. En dat is nou precies waar Advance Acoustic goed in is! Veel versterker, veel vermogen voor relatief weinig geld.

Advance Acoustic MAP800: 1999 euro

Meer informatie: www.servi-q.nl