Moriarty – Gee Whiz But This Is A Lonesome Town
Dat de band Moriarty uit Frankrijk komt zou je niet zeggen als je naar dit debuutalbum luistert. Het zuiden van de VS anno begin vorige eeuw is duidelijk een belangrijke inspiratiebron, net als klassiek cabaret, folk en ander ouds. De tongval van zangeres Rosemary Standley is onmiskenbaar Amerikaans; Moriarty is een bont internationaal gezelschap.
Kriebels krijg ik regelmatig van de buitengewoon theatrale manier van zingen die de genoemde Rosemary bezigt. De stemmetjes, kirrend en dan weer achter in de keel galmend, het is me vaak net te veel, iets te hysterisch, overdreven, ongemakkelijk. Moeilijk te zeggen waar hem dat in zit, dat de ene stem je mateloos irriteert en de andere niet. Zo ben ik dol op CocoRosie (die er toch ook wat van kunnen) en allergisch voor Tori Amos. Waarom?
Vooral de ingetogen nummers, als Standley zich inhoudt, zijn prettig om naar te luisteren. Toch mis ik ook dan iets, en dat zit hem in het ook al ongrijpbare begrip ‘echtheid’. Dit album komt me over als een toneelstukje. Een indruk die ook krijg van de gekozen albumtitel (als ik een Amerikaan ‘Gee Whiz’ hoor zeggen ben ik weg) en het zeer verzorgde, maar wat verkrampt overkomende quasi slordige artwork. Leuk, met overgave gebracht, maar toch, inderdaad een typisch geval van ‘net niet’.
Aanvullende informatie:
12 tracks, speelduur 56:00 (inclusief een minuut of 10 stilte, voorafgaand aan een zeer lofi ‘hidden track’
Label: Naive www.naive.fr
Distributie: Pias www.pias.com
Website: http://www.myspace.com/moriartylands