Advance Acoustic MAP 407

Het verplaatsen van productie naar China is niets nieuws. Veel bedrijven maken gebruik van de vaardige handen van Chinese werknemers die tegen een lager loon dan wij in het westen kennen bereid zijn elke dag te werken. De transportkosten vanuit China zijn laag genoeg om veel voordeel te behouden. Dat bewijst het Franse merk Advance Acoustic, dat zelf ontwerpt, ontwikkelt, onderzoek doet in een plaatsje net onder Parijs en de producten daarna in China laat assembleren.

Waarbij aangetekend dat Advance Acoustic zelf in China de kwaliteitscontrole over assemblage en onderdelen doet en niet achteraf. Een complete lijn producten zal binnen aan paar maanden klaar zijn. Waaronder versterkers, CD spelers, een tuner, luidsprekers en een iPod docking station. Zelf kon ik kennismaken met de zwaarste versterker uit het al leverbare pakket, de MAP 407, die goed is voor twee maal 200 Watt. Een kolos die vele malen kostbaarder oogt dan hij is.

Een houten kist beschermt de versterker tegen beschadigingen. Het openschroeven vergt even maar dan is het zover en staat de MAP 407 in volle glorie voor mij. De afmetingen zijn indrukwekkend en een ruime plaats op uw rek is noodzaak. 45 cm breed, 23 cm hoog en 47 cm diep, met een totaal gewicht zonder kist en doos van 27 kilo, dat zet je niet op een Ikea tafeltje. De kast is indrukwekkend van kwaliteit. Het centimeter dikke front is massief aluminium. Onder de spuitgietwerk aluminium kap tref ik vijf verschillende compartimenten waarin een plaatsje vinden: de enorme voedingstrafo, de voedingprint, de relais geschakelde ingangen en aan de zijkanten de linker en de rechterkanaal versterker. Zware koelplaten zorgen voor de afvoer van warmte. Geen bossen bedrading te zien en goed afgewerkte printplaten met zowel discrete als geïntegreerde circuits. Aan de buitenkant is de versterker net zo mooi als inwendig.

Het front kenmerkt zich door twee grote vermogensmeters met een blauwe verlichting. Daaronder centraal de volume regelaar. Geflankeerd door zes druktoetsen om de ingangen te kiezen. De achterzijde toont de in en uitgangen. Grote, stevige connectors voor CD, DVD, Aux 1, Aux 2, Amp in en voor een platenspeler. De "Amp In" ingang is alleen te activeren via de afstandbediening en gaat voorbij aan de volume regeling, waardoor je de MAP 407 uitstekend kunt inzetten als eindversterker of als home cinema versterker achter een processor. Een optie waar ik dankbaar gebruik van maakte. De ingang voor de platenspeler is (via een schakelaar) geschikt voor MM en voor MC elementen. De uitgangen voor record, een pre-out (voor een subwoofer of bi-amp) en de luidspreker aansluitingen. Die laatste zijn imitatie WBT’s. Een euro entree voor de netspanning maakt het assortiment in en uitgangen compleet.

Technisch zwijgt Advance in zowel het Frans, Chinees en Nederlands. Veel meer dan dat de versterker aan 8 Ohm 2 x 200 watt en aan 4 Ohm 380 Watt per kanaal levert kom ik niet. De MAP 407 werkt tot 2 x 50 Watt volledig in Klasse A, daarboven in Klasse B. De voeding die het vermogen moet leveren is gebufferd met 80.000 uF. Het frequentiebereik wordt aangegeven als 10 Hz tot 95 kHz tussen +1 en -3 dB. Het uit het lichtnet opgenomen vermogen blijft onder de 750 Watt. Dat is het dan. Welke componenten de daadwerkelijke versterker vormen weet ik niet. Herkenbaar zijn relais aan de ingang en een Zobel netwerkje aan de uitgang. De MAP 407 maakte nogal wat indruk op bezoekers. De verkoopprijs werd pertinent te hoog geschat. Dat de MAP 407 "slechts" 1750 euro kost wekte alom verbazing.

Opvallend mooi is ook de zware, metalen afstandbediening. Een type dat standaard zou moeten zijn met echte klasse apparatuur, maar dat zelden is. Op het uiterlijk van de versterker is wel iets aan te merken, de ledjes hebben niet allemaal dezelfde kleur blauw. Net iets lichter of feller is de led die hoort bij de CD ingang. Het kleinigheidje valt me op omdat de MAP 407 zo mooi is gemaakt en dan verwacht je dat niet. Ook heb ik niet graag dat een AB zo gretig het volume omhoog en omlaag brengt. Meer vertraging is welkom. Zoals altijd zijn uiterlijk, afstandsbediening en prijs ondergeschikt aan prestatie. Dus gaan we de set opbouwen rondom de Advance Acoustic.

Opbouwen

Prominent midden op mijn Spectral meubel staat de MAP 407. Ik realiseer de aansluiting van mijn platenspeler, waarin gemonteerd een Benz Micro Glider L2 low output MC, met een Crystal Cable Piccolo interconnect. Mijn Apogee d/a converter sluit ik aan met een Reference interconnect. De Magnum Dynalab tuner met een Crystal Cable Connect. De overblijvende ingang komt ten goede aan een SACD speler. Via de Amp In ingang sluit ik een Atoll surround processor aan. Op de pre-out een Focal-JMlab Electra SW900 subwoofer. Als luidsprekers dient een set Electra 927 Be vloerstaanders. Stroomvoorziening loopt via Kemp scheidingstrafo en netfilter door Kemp, Läpp en Crystal Cable netsnoeren.

Ik zal u besparen welke apparatuur verder nog ingezet is, een complete opsomming staat altijd onder de recensies. Er is veel met de versterker gespeeld. Voornamelijk via CD en LP, overdag stond langdurig de radio aan. Als je de versterker aanzet duurt het even voordat inwendig een aantal relais klikken. Dan speelt hij het spel met de muziek. Zonder zelfs maar een beetje ruis, absoluut vrij van brom, ook op de MC ingang. Met het volume helemaal open, ik moet er niet aan denken wat dan kan gebeuren met mijn speakers, is de ruis minimaal. Dat heeft Advance Acoustic goed voor elkaar. De scheiding van de compartimenten, wat zorgt voor afscherming van trafo en voeding, is daar zeker debet aan. Net als een doordacht ontwerp.

Geweldig vermogen

Het allereerste dat opvalt als je met een Advance Acoustic MAP 407 speelt is het vermogen dat in reserve wordt gehouden. Je voelt welke power in de versterker schuilt, iets dat je niet alleen ervaart als het ding keihard staat, maar wat je ook gewaar bent op huiskamer niveau of lager. Het is als rijden met een V12 motor onder de kap. Als het nodig is dan accelereer je fel zonder protesten en zonder kreunen. Iemand waarmee dat onder meer duidelijk wordt is Rachelle Ferrell. Op haar live CD legt de MAP 407 veel nadruk op de basweergave. De reserve power wordt met regelmaat aangesproken als de basdrum klinkt. Je moet het ervaren om te weten wat een grote versterker kan. De snelle opbouw van druk die een klap tot een echte klap maakt. Niet langzaam aanzwellend maar ineens en heftig. Voelbaar, haast tastbaar. Dat maakt zo’n drum levensecht en neemt je mee in de muziek. Een stuwende bas doet dat ook. Samen vormen ze de basis van de muziek.

Kracht kan een nadeel hebben en dat vindt je terug in de hoge tonen weergave. Die is terughoudend, wat tot gevolg heeft dat details niet op een presenteerblad liggen, maar aandacht van de luisteraar behoeven. Denk maar aan bekkens die zacht suizen en ijl weerklinken. Een triode buis doet dat beter dan een vermogens transistor. Ook een stem heeft daardoor minder te bieden, je kijkt Rachelle niet langer diep in de keel. Het is maar de vraag wat natuurlijker is, reserve en een overweldigende indruk of geneuzel op de vierkante centimeter. Dat laat ik graag aan uw mening over, ik rapporteer slechts. Van een Amerikaanse vrouw die het zoekt in jazz naar een Française die blues omhelst. Patricia Kaas vertolkt haar "Le mot de passe", wat ik één van haar fraaiste nummers blijf vinden. Kaas kan op sommige installaties rauw en hard klinken met een vette "S". Dat weet de MAP 407 binnen de perken te houden. Nu is haar stem rustiger en prettiger. De diepgang in haar stem is zoals die hoort, passioneel, warm en sexy. Vaag rauw, dan weer betoverend. Het orkest achter haar staat de soliste niet in de weg. Het stereobeeld blijft hangen in twee dimensies in een pakkende sfeer. De twee dimensies zijn breedte en hoogte. Breed is redelijk normaal. In de hoogte is meer bijzonder.

Veel versterkers en/of CD spelers laten je luisteren door een brievenbus. Jammer dat er nauwelijks een verschil in diepte te horen blijkt. De wall of sound staat overeind als een wand. Dat maakt dat Kaas en haar orkest een compact geheel vormen. Net als in het echt moet ik u bekennen. Toch mis ik het om "in de opname te kijken" en instrumenten aan te kunnen wijzen. Het drieluik dames sluit met pure popmuziek. Jalana is geweldig op de MAP 407. Ook zij heeft een keiharde "S" die achterwege gehouden wordt door de Advance Acoustic. Haar muzieksoort R&B, die zoveel in de disco te vinden is, eist een fors volume om tot zijn recht te komen. En dat heeft de MAP 407 in ruime mate. Harder en harder kan het. Met stuwende bas en drums. Geen idee waar de grenzen liggen want het volume gaat ruim voor de finish al naar beneden. Als enig commentaar merk ik op dat een zekere sprankel uitblijft. Iets dat m.i. te maken heeft met het ingehouden hoog.

Ter controle van dat stereobeeld grijp ik even terug naar een Dead Can Dance CD. De breedte loopt tot ver buiten de luidsprekers. Hoogte blijft in tact, diepte is nihil. Normaal komen geluiden heel ver de kamer in, nu niet. Daar staat dan tegenover dat vaten die als drums gebruikt worden meer dan imposant zijn. Stemmen zijn prima, detail is er genoeg, het hoog mag wat mij betreft verder opgehaald worden. De nadruk ligt op de bas en op het midden. Mijn beryllium tweeters kunnen fel zijn en snel, de MAP 407 maakt daar geen optimaal gebruik van. Van dames en Dead Can Dance naar een beroemdheid op piano. "We get requests" van Oscar Peterson is een LP referentie waar ik apparatuur aan afmeet. Al heb ik de plaat al duizenden keren gehoord, hij boeit van voor tot achter en ik ken vele passages uit het hoofd. Met LP test ik de phono versterker in de MAP 407. Die is erg goed. Ontwerper Gresson is een vinyl adept en dat zal zijn invloed hebben gehad. Vaak raad ik mensen aan een losse phono versterker aan te schaffen. Omdat in veel geïntegreerde versterkers, en zelfs in gescheiden voorversterkers, de phono trap een ondergeschoven kindje is dat er op zit vanwege "het verkooppraatje". Niet in deze versterker. Het resultaat vanaf de LP is droog, sterk ritmisch, pittig en snel. Met een MC element aan de ingang is er geen spoor van brom te ontdekken en de ruisdrempel is laag. Laag genoeg om de versterker tot boven huiskamer niveau doorstil te laten zijn.

Verder met klassiek LP werk, Vivaldi componeerde: "L’estro Armonico" en The Academy of St. Martin-in-the-fields speelt het. Het is fijntjes en levendig. De weergave doet wat ouderwets aan ten opzichte van de huidige "zoek de details" trant die een PrimaLuna of een Van Medevoort kenmerkt. Wat aan één kant lekker is omdat een MAP 407 op die manier een mate van rust schept die lang en plezierig luisteren mogelijk maakt. Klassiek is wat detail zoeken betreft ook minder veeleisend, daar zie ik liever een harmonieuze weergave ontstaan met een fraai samenspel tussen de orkestleden onderling en de solisten. Dat veel reserve, wat je een orkest laat "voelen", en diep laag vervelend kan zijn beluister ik met een oude Decca opname van een werk van Mozart. In de groef is door Decca, in een tijd dat Quad 33 de norm was, de nodige rumble meegeperst. Gek genoeg niet in de delen tussen de tracks maar juist als de muziek gaat beginnen. De MAP 407 heeft geen rumble filter en het frequentie gebied loopt ver genoeg door om de luisteraar alle rumble informatie mee te geven. Gelukkig maar dat de muziek van Mozart op de MAP 407 zelf levendig is en ruim in de breedte wordt neergezet. De Advance Acoustic is een versterker die met klassiek heel goed omgaat.

Voor ik tot het eind van het verhaal kom meer muziek, naast home cinema algemeenheden die van toepassing zijn op de MAP 407. Eerst de muziek. Ik draai van Keith Jarret "The Köln Concert" uit 1975. Jarret speelt op een groot podium en een grote vleugel. Veel versterkers zijn niet in staat het geweld van een vleugel te vertalen naar de huiskamer. Want een vleugel is een machtig instrument dat vermogen vereist. De MAP 407 kan dat wel. Je ziet het ook aan de uitslag van de meters op de voorzijde van de versterker. Blijven die met pop van Jalane hangen op een bepaald niveau, met Jarret schieten ze de linkerhoek in en uit. Het geweld, afgewisseld met subtiliteit, is dynamisch. Tonen sterven wel sneller uit dan ik normaal gewend ben. Attack vormt geen probleem. Op momenten dat Jarret het podium gaat benutten als drum laat de MAP 407 dat duidelijk horen. In alle grootsheid van een fors podium waarop iemand zit te stampen. Al is de opname 30 jaar oud, hij is nog zo actueel als vandaag. Hij vormt voor mij de enig acceptabele muziek die ik in handen heb van Jarret. Ik heb meer platen van hem, maar die draai ik alleen door de platenwasser en nooit op een draaitafel. Wederom is mijn enige jammerklacht dat de MAP 407 is een tikje te lief is het hoog. Keith behoort bij vlagen irritant te hameren en dat blijft versluierd. Van Jarret van 30 jaar geleden naar het heden van DVD Video met Dolby en DTS. Door de Amp In aansluiting ontbreekt de noodzaak om een versterker op een vaste volume stand te zetten als je er een processor voor gebruikt. De MAP 407 werkt als een echte eindversterker op mijn Atoll PR5.1. Even het lijnniveau aanpassen en dan ben je klaar. Normaal draai ik met buizen op de voorkanalen, nu met een power transistor versterker. Dat merk je zeker aan de effecten op de lage frequenties. Meer druk, meer bewegen onder je voeten, meer impact. Zou ik een liefhebber zijn van spektakel en geen rekening hoeven houden met de buren, dan is 2,5 maal een MAP 407 een eerste en zelfs betaalbare keuze. Mijn Franse onbegrijpelijke films vragen daar niet zo om, mijn "Kill Bill" en consorten wel. De scène uit "House of the flying daggers", waar de blinde danseres haar trommeldans uitvoert, zal de meest doorgewinterde filmfanaat nog in het hart raken als de MAP 407 zijn geweld los kan laten op de arme luidsprekers.

Saluut

27 kilo moet eens de trap weer af. Zonder kist, die staat in de auto want daarmee is de Advance Acoustic alleen maar onhandelbaarder en zwaarder. Ik zie hem met spijt vertrekken want zo’n werkpaard is voor recensies altijd welkom. Laat ik voorop stellen dat de MAP 407 een prima versterker is. Beter dan velen in zijn prijsklasse. Neem je het beschikbare vermogen mee in de overweging dan staat er een geweldig brok energie voor een lage prijs. Positieve punten zijn de immense autoriteit die de versterker heeft, de laag weergave die strak en stevig is, het prettige luisterkarakter waarvan je avonden lang kunt genieten en de uitstekende phono ingang. Minder fijn vind ik het stereobeeld en het licht ingehouden hoog. Bouwkwaliteit is subliem, het uiterlijk is perfect afgewerkt en alles bij elkaar genomen is het een beest van een versterker waar menig concurrent niet in de buurt kan komen. Twee weken dag in dag uit leven met de MAP 407 leidt ertoe dat ik de versterker van harte aanbeveel voor klassieke muziek, elke vorm van popmuziek, hoogstens wat minder geschikt acht voor hen die de Barber’s en Ferrell’s hoog in het vaandel dragen. Een aanwinst in de klasse van versterkers boven de 100 Watt per kanaal.


Prijs:
Advance Acoustic MAP 407 1749 euro

Importeur:
Inovis
Minervum 7360
4817 ZH Breda
Telefoon +31 (0)76 57 15 199
Fax +31 (0)76 57 18 115
Email:info@inovis.nl