Unison Research Unico
Unison Research Unico versterker Bellissimo
Unico
De Unico versterker is een telg uit een nieuwe lijn van hybride versterkers van Unison Research. De lijn zal voorlopig worden voortgezet met een losse voorversterker en bijbehorende eindversterkers, die elk net geen 2000 euro per stuk gaan kosten. Hier onderhanden is de geïntegreerde Unico die u voor de bescheiden prijs van 1250 euro mee mag nemen uit een audiowinkel. Voor dat bedrag ontvangt u zoals gezegd een hybride versterker. De voorversterking wordt verzorgd door een tweetal ECC 82 buizen, aangetroffen werden Philips JAN types. Keurig op keramische buisvoeten gezet. Het leveren van vermogen is daarna in handen van een paar Power MosFet’s die per kanaal minimaal 80 Watt ter beschikking stellen. De interne opbouw doet sterk vermoeden dat die twee maal 80 Watt ruim gehaald zullen worden en er bovendien genoeg reserves beschikbaar zijn (een Britse collega meet 2 x 98 Watt aan 8 Ohm en 2 x 144 Watt aan 4 Ohm). Het frequentie bereik loopt volgens opgave van Unison van 5 tot 50 kHz binnen 0,1 dB, mits uw bron akkoord gaat met een afsluitimpedantie van 50 kOhm bij 47 pF. De 16 kilo zware kast is met 435 x 340 x 95 cm ruim bemeten en het energiebedrijf brengt u maximaal 340 Watt in rekening bij vol vermogen.
Als we de kast aan de buitenkant bekijken valt als eerste het kleine houten plaatje op met het beeldmerk van Unison Research. Passend bij de houten afstandsbediening met twee knopjes, hard en zacht. Het aluminium front is mat en toont een afwerking zoals alleen Italianen dat voor elkaar krijgen. Dominant is aanwezig een bronkeuze schakelaar en een volumeregeling. Twee groene Led’s geven aan dat de versterker werkt en geven een indicatie van de gekozen bron. Aan de achterzijde is het allemaal goud wat er blinkt. Ingangen voor phono/aux, cd, av, tuner en tape. Uitgang een enkele tape out. De luidspreker aansluitingen zijn dubbel uitgevoerd om bi-wire te vereenvoudigen. Acht WBT klemmen kunnen alle kabels aan, blank draad, spades en bananen. Aan de achterzijde ook de euro connector voor de 220 Volt en de netschakelaar. In de kast is dominant een ringkern trafo gebouwd die mede verantwoordelijk is voor het behoorlijke totaal gewicht. Achter de trafo een voeding die met 4 x 10.000 uF is afgevlakt. De regelversterker is zoals omschreven met buizen opgebouwd en de vier Power MosFet’s hebben een plek op de inwendige koelplaat. De volume regeling is verzorgd door een blauwe ALPS met motor. De bronkeuze is mechanisch en via een verlengas naar de achterzijde van de versterker gebracht om signaalwegen kort te houden. De printplaten zien er zeer verzorgd uit. Nergens zijn draadbruggen te vinden, een teken dat er aandacht is besteed aan het ontwerp. Opvallend is het gebruik van dochterborden op de print. Op diverse plaatsen steken die recht omhoog. Twee kleine printjes op connectors zijn vast de uitwisselbare printen waarmee de aux ingang omgezet kan worden naar phono. De keuze kan daarna met jumpers worden gemaakt voor MM of MC. Helaas was mijn Unico niet voorzien van deze optie. Al met al is de Unico aan binnen- en buitenkant een schoolvoorbeeld van versterkerbouw en afwerking. Wordt de belofte waargemaakt?
Unison Research Unico
In de set
Twee bronnen staan in hoofdzaak te beschikking. Een cd combinatie bestaande uit Teac loopwerk, Monarchy Audio anti jitterbox en een M-Audio Superdac 2496 dragen de digitale informatie aan. Bekabeling is van Apogee voor het digitale signaal en Van den Hul voor het analoge deel. De platenspeler is een Pro-ject Perspective voorzien van Benz Micro Ace low output MC element aangesloten op een Transrotor phono trap. De Transrotor aan in- en uitgang voorzien van Siltech MXT New York interconnects. De Unico mag twee paar luidsprekers voorzien van signaal. Mijn eigen JM Lab Electra 926’s, zonder subwoofer ditmaal want de Unico heeft geen pre-out. En later in de test een set Mordaunt Short 902 mini monitors op Target stands. Luidspreker kabels zijn bi-wire uitgevoerd met Ocos. De hele set is aangesloten op een Kemp Powersource netfilter, ook de Unico versterker, en de netsnoeren zijn van Kemp of van Läpp. De importeur heeft de dringende instructie mee gegeven de Unico met een goede power cable aan te sluiten en niet met een standaard eurosnoer. Onder de Unico een set Master Base M/base1 om te proberen iets van de akoestiek uit te sluiten en overdracht van contactgeluiden te beperken. De Unico is gedurende de gehele testperiode continue gevoed vanuit het lichtnet (volume regelaar dicht is stand-by). Ik heb geen idee hoeveel stroom dat kost, als indicatie mag gelden dat de versterker in rust geen graad warmer werd dan de omgeving temperatuur. Behalve pal boven de buisjes.
Unison Research Unico
Cd en lp vechten om aandacht
Ik lees nog regelmatig van sceptici dat een versterker geen eigen geluid heeft. Hoe zalig zijn de eenvoudigen van geest denk ik dan. Het wordt tijd dat ze eens gaan luisteren en de oren zonder vooroordeel openen. De Unico heeft zeker een eigen geluid dat direct kenbaar wordt gemaakt bij de eerste cd, Rachelle Ferrell “Live in Montreux”. Op onder meer “Prayers dance” doet de Unico mij denken aan een grote uitermate krachtige versterker van Amerikaanse makelij. Het geluid wordt vol overtuiging neergezet in de luisterruimte met grote autoriteit. Flinke druk in het laag en geen minimalisme dat wij kennen van sommige Britse versterkers. Gelijk vol erin. Verder op de cd staat “My funny Valentine” waar een warme gloed over ligt. Die gloed doet volstrekt geen afbreuk aan de snelheid waarmee de informatie naar de luisteraar wordt gedrukt. De Unico is juist een erg snelle versterker, iets waar een combinatie van buis en MosFet borg voor kunnen staan. De stem van Rachelle (de voorgestelde omvang van haar hoofd is misschien een betere uitdrukking op deze plek) is iets kleiner dan je in werkelijkheid mag verwachten. De piano klanken vol, rond en evenwichtig. Er staat een piano, geen pianola. De baslijnen zijn netjes te volgen en de basdrum is ook zonder een subwoofer dik voor elkaar. Opvallend is wel dat tonen relatief snel uitsterven en het geluid daardoor droog wordt. In de hoogste regionen komt het karakter van de buis tot uitdrukking, zijdezacht hoog met een tikje te weinig “bite” naar mijn smaak.
Juist om te genieten van de snelheid van de Unico pak ik Clapton uit het rek. Zijn Layla van de cd Unplugged staat op enige afstand van de luisteraar. Is daarom totaal niet opdringend. Er staat een compleet en stevig stel muzikanten te spelen tussen de speakers aan de andere kant van de kamer. Het gitaarspel is puntig en snel van Slowhand. Het gedreun en voetgeschuifel laten de vier woofers flink wat werk doen en de Unico geeft geen krimp. MosFet’s hebben nog al eens de naam zwak te zijn in de diepe basregionen omdat ze te weinig stroom zouden kunnen leveren. Ik kan u vertellen dat deze Unico wel stroom levert, getuige het feit dat ik mijn sub in de gehele luisterperiode niet echt heb gemist. Net terug van een demonstratie van een super luidspreker ben ik zo dom om dezelfde muziek als daar te draaien. The Eagles met het oude versleten Hotel California van “Hell freezes over”. Dom omdat mijn set niet dat superniveau haalt wat ik elders mocht beluisteren. Toch staat er vuur en passie in de kamer. De percussie zou geprononceerder mogen, de harde S-klanken een stuk harder en waar ik de avond ervoor de balletjes in de sambaballen kon tellen, hoor ik nu zand. Realistisch zijn de drums in mijn huiskamer. De Unico/JM Lab combinatie kan dat behoorlijk evenaren in een doorsnede huiskamer. Eerlijkheid gebiedt mij erbij te vertellen dat de superset ruim 100.000 euro kost en mijn “zooitje” ruw geschat 6000 euro (cd/Unico/luidsprekers).
De Siri’s Svale Band is een audiofiele opname uit het hoge noorden. De fraaie synergie tussen bas en stem staat op de voorgrond. Het “Miss Otis regrets” laat horen hoe een zangeres tegen een bas aan kan leunen zonder ook maar een moment sloom te gaan klinken. De Unico lijkt hier meester in. De hele cd ademt de sfeer uit van Scandinavië. Van een totaal andere orde is de combinatie van drie gitaristen, DiMiola/ De Lucia/ McLauglin die virtuoos hun duels op gitaar vertolken om later als vrienden elkaar met de gitaar te ondersteunen. Klankkast en snaren wisselen onderling een volle klank tegen getokkelde tonen. Sprankelend als water in een donker bos. Elk van de drie muzikanten heeft zijn eigen ruimte. Ik kom tot rust met Patricia Kaas die een cd volspeelde met nummers rechtstreeks uit zogenaamde piano bar’s. Weer is er dat gevoel dat de Unico in vermogen en omvang vele malen groter is dan zijn eigen toch al niet te onderschatten kast. Het geluid is rijk en vol, wat niet alleen mij opvalt maar ook een stel vrienden die langs komen. Elk instrument heeft een plaats en laat voldoende ruimte voor de stem van Kaas. Haar chansons die mij uitermate bekoren worden recht aangedaan door de Unico. Haar USA collega Janis Ian is lichtvoetiger dan de donkere piano bar en sluit het blok cd’s af. Het eenvoudige gitaarspel op de eerste track van “Up till now” doet mij genieten. Ik probeer om hetzelfde geluid te krijgen uit mijn DVD speler als ik die inzet als loopwerk. Al na een paar minuten keer ik terug naar de Teac. Die is meerdere klasses beter om digitale informatie uit de cd te trekken. De Unico laat dat moeiteloos horen.
Unison Research Unico
Meer luisterplezier
Voor ik aan vinyl begin pak ik twee Mordaunt Short 902 mini monitors uit de berging. Het is mijn stellige overtuiging dat een uitmuntende versterker met een set eenvoudige monitors tot grote prestaties in staat is. En dat blijkt ook nu weer. Waar de Unico soms teveel druk zette op de JM Lab’s komen de Mordaunt Short’s juist tot leven. Het rustige muzikale karakter van de Unico houdt de tweeter in toon en samen staat hier iets moois voor het voetlicht. Stem, instrument, muziek en artiest, versterker en speakers werken aan muziekbeleving. De goedkope 902 zou achter een Unico vervangen mogen worden door Diapason of Opera en ik ben er van overtuigd dat dan een magisch beeld opgebouwd kan worden. Realistisch, groot en vol detail zonder te verzanden in analytisch geneuzel. Net als toen ik MS 902 aansloot op mijn eigen monoblokken heb ik de neiging voor langere tijd de JM Lab’s te laten voor wat het is. Tot je ze wederom aansluit, want een monitor kan nimmer op tegen de kracht van een grote vloerstaander. Als die bovendien nog zo lekker met een versterker combineert weet je weer waarom je ooit zoveel geld uitgaf. Wie kleiner behuisd is of zich graag laat meevoeren in barokke sferen, neem een Unico en combineer die met iets moois en kleins.
Ik heb nog wat platen te gaan. Het element dat binnenkort besproken gaat worden is de Benz Micro Ace. Ik hou een slag om de arm voor de luisterresultaten tot nu toe, omdat de Ace nog veel te weinig uren door de groef heeft gelopen. Benz raadt 40 uur inspeeltijd aan en ik zit net op de 10 uur. Toch zijn de resultaten en de vermenging Unico met vinyl van een orde dat ik er zeker even bij stil wil staan. Ik pakte onder meer The Weavers, Dire Straits, Anita Kerr, Sade en wat klassiek werk uit de kast. Vinyl blinkt uit in snelheid ten opzichte van digitaal geluid. De aanzetten van de instrumenten lijken veel meer tot leven te komen. Het tokkelen van snaren is beter gedefinieerd. De totale weergave is vloeiender. Tenminste als u geen Apogee dac of vergelijkbare kwaliteit in huis heeft gehaald. Ik hou van vinyl in al zijn gecompliceerde schoonheid en zal nooit nalaten dat als bron te gebruiken. Dat Unison Research dat allemaal laat horen doet mij deugt. Ik geniet met volle teugen van Dire Straits dat op hoog volume door de kamer dendert. Even moeten de buren het geweld slikken. Wat een kracht kan de Unico leveren en wat een onvervormd stabiel beeld. Zonder een krimp te geven gaan versterker en speakers aan de haal met Knopfler en als luisteraar dans je ze achterna door de kamer. Ondertussen luchtgitaar spelend met een brede grijns op de bek. Subtiel mag het ook met de broze klanken van een klavecimbel op barokke opnames waardoor de rust weerkeert en ik gelukzalig neerzak op de bank en de naald in de groef. De magic touch van vinyl raakt mij keer op keer. De Unico laat daar alle ruimte toe.
Unison Research Unico
Het moment
Waar wij als Nederlanders op wachten is de conclusie. Wat werd gevonden van het apparaat? Hoe luiden de resultaten. Laat ik voorop stellen dat elk resultaat een momentopname is, bereikt in mijn huiskamer, met mijn installatie en mijn oren. Ondertussen weet u echter goed genoeg tussen de regels door te lezen om enthousiasme te proeven of afstandelijkheid. Een enthousiasme dat u moet bewegen om met eigen oren te beluisteren en te bereiken wat ik bereikte. Als recensent kun je slechts hopen dat luisteraars ondergaan wat jij voelde en dat sommigen gegrepen worden door de weergave. Om daarna te besluiten een besproken apparaat toe te voegen aan de eigen bonte verzameling van kasten en kastjes om muziek weer te geven. Smaak, muziekkeuze, akoestiek, aanwezige apparatuur en vooroordeel zullen mede bepalen of een recensie wordt gevolgd of afgewezen.
In het onderhavige geval probeer ik het enthousiasme op u over te brengen zonder met een belerende vinger te wijzen. De eenvoudige motovatie daarachter is dat importeur Analogue Audio Products weer een winnaar heeft binnengehaald. Unison Research heeft mijns inziens kans gezien op Italiaanse grond, tegen een meer dan betaalbare prijs, “The Great American Sound” in een metalen doos te stoppen. Het gebeurt zelden dat een versterker in deze prijsklasse een dergelijk grote sound weet neer te zetten. Zo gemakkelijk de indruk kan wekken vele malen krachtiger te zijn dan hij is. Zonder ten onder te gaan in het slechts scheppen herrie. De Unico is niet het hoogste goed in detail, niet de meest transparante weergever in de basregionen en niet de ultieme versterker. Wat sommigen u toch graag zullen laten geloven. Dat kan ook niet voor 1250 euro. Het is wel een geweldenaar die muziekbeleving koppelt aan rust, werkelijkheidsweergave, precisie en snelheid. Niet overdrijft, feilloos werkt, mooi is gebouwd, dynamisch is en zeer concurrerend zal blijken. Wie shopt in deze prijsklasse moet er zeker naar op zoek gaan. Wie een ruimer budget heeft zou moeten overwegen meer geld in de bron of speakers te stoppen, geld dat bespaard kan worden op een versterker door de Unico te kiezen. Voor degenen waar de prijs nog net te hoog voor is, wil ik aanraden spaar nog even door, dan haal je een topper in huis. Bent u er van overtuigd dat alle versterkers hetzelfde klinken, dan heeft u ongelijk. Viva Italia!
|
Gebruikte apparatuur Gebruikte apparatuur |