Op weg naar High-end München
Het is weer zo ver: de belangrijkste beurs ter wereld voor audio opent vandaag zijn deuren. Een deel van de redactie is reeds in München, en geeft hier alvast een voorbeschouwing op wat er allemaal te zien - én vooral - te horen is op deze nirwana van de betere klank.
De naam van deze befaamde audiobeurs – veruit de grootste in Europa – laat er weinig twijfel over bestaan: high-end audio apparatuur, daar draait het hier om. Elk zichzelf respecterend merk dat zich met de betere hifi bezighoudt slaat hier vandaag z’n tenten op. Okee, er ontbreken er een paar – Meridian en B&W, waar zitten jullie? – maar de grote meerderheid tekent wel degelijk present. En dus hebben we een drie man sterk team in de startblokken staan om vanuit München verslag uit te brengen.
Denk aan luisterimpressies, sfeerbeelden, tekst en uitleg over interessante nieuwe producten en ditto ontwikkelingen en een flink pakket fraaie videobeelden: het komt er allemaal aan. Maar voor het zover is moeten we ons eerst maar eens buigen over de vraag of high-end hifi vandaag eigenlijk nog wel relevant is…
De grote verdwijntruc
Zelf zijn we dan wel verslingerd aan alles wat van dicht of van ver met de betere geluidsweergave te maken heeft, maar niet iedereen denkt er zo over. In de jaren ’70 en ’80 kon je geen woonkamer betreden zonder dat je een flink stereomeubel te zien kreeg – veelal uitgerust met glazen deurtjes, met binnenin een versterker, een FM-tuner en een cassettedeck, en een vinyl draaitafel er bovenop –, geflankeerd door een flink stel luidsprekers. Hoe meer lichtjes en bewegende watt- en VU-meters de set had, hoe hoger je ermee scoorde op de coolheidsladder. En groter was altijd beter. Zonder discussie.
Als je het vanuit dat perspectief benadert, is het haast niet te geloven dat de stereoset die vandaag in de woonkamer staat – àls die er al staat - ronduit miniscule vormen aangenomen heeft. Hoe minder je er van ziet, hoe beter. Daarbij mag het vooral niet teveel kosten, allemaal. Wie een half maandloon stukgooit op z’n audioset – laat staan méér – lijkt haast een halve gare. Om maar te zeggen dat de hifiset bij Jan Modaal niet bepaald een belangrijke prioriteit is dezer dagen. Of we daar nu blij mee zijn of niet: that’s the way it is.
Hoe dat komt? De economische recessie heeft er een heleboel mee te maken. Daar moeten we vooral niet flauw over doen. Maar er is meer. Hifi is simpelweg niet ‘in’. Wie aangeeft dat hij/zij een hifi-liefhebber is, wordt nét nog niet met de vinger nagewezen. De grote meerderheid is er namelijk stellig van overtuigd dat high-end audio een soort esoterisch gebeuren is dat niet aan hen besteed is. Omdat het een hoop gezwijmel is – toegegeven: soms is dat ook wel zo - en omdat ze überhaupt niet in staat zijn om het zogenaamde beter geluid als dusdanig te herkennen. Laat staan het te appreciëren. ‘Ik heb zo’n dockje van 199 euro en dat is toch meer dan goed genoeg?” Die stijl.
Eigenlijk is het niet abnormaal. Want het is inderdaad zo dat het moeilijk is om je in te beelden dat er zoiets bestaat als ‘het betere geluid’ als je het nog nooit gehoord hebt. Het aantal mensen dat bij het ‘beleven’ van een goede set – en die hoeft niet eens astronomisch duur te zijn – bij één van onze redacteurs reageert à la ‘Ja maar, dàt hoor ik wel hoor, wow!’, we zouden ze al lang geen eten meer willen geven. Dus inderdaad: goed geluid moet je een keer meemaken. En zolang dat niet gebeurt is, is het aan te nemen dat je nogal sceptisch staat tegenover mensen die duizenden euro’s – en meer – over hebben voor de best mogelijke geluidsweergave.
De verrijzenis
En, geloof het of niet, maar het lijkt erop dat de hifi golfbeweging, na zijn diepste punt te hebben bereikt, weer begint te klimmen. Langzaam, maar onmiskenbaar. Witte Apple-oortjes – élke hippe vogel liep er een jaar of vijf geleden mee rond - worden massaal in de hoek gekegeld – dat, of ze blijven gewoon in de doos zitten - wegens de ronduit belabberde geluidskwaliteit.
In plaats daarvan worden de betere hoofdtelefoons van gespecialiseerde merken verkocht. Mensen hebben daar opmerkelijk veel geld voor over - 150 euro of meer is in verhouding best een flink bedrag – en er worden onwaarschijnlijk véél hoofdtelefoons verkocht. En dat is een duidelijk signaal dat de kentering ingezet is.
Want vandaag is het een hoofdtelefoon. En morgen een USB DAC. En inderdaad mag ook dat laatste segment van de markt zich nu al op een stevige groei verheugen. Het is dus aan het gebeuren: de revival. Maar gingen we het hier niet over de Munchen High End Show hebben?
Wat te verwachten?
Een collectie professionele camera’s en objectieven waar zelfs Peter Jackson geen ‘neen’ tegen zegt, statieven in alle vormen en soorten, meerdere microfoontjes, laptops, iPads en Bluetooth-toetsenborden: het is allemaal – samen met ons team – onderweg naar München. Om maar te zeggen: we zijn er klaar voor.
Want hoewel het high-end wereldje niet bekend staat om z’n razendsnelle evolutie, blijkt dat er dit jaar wel degelijk heel wat moois staat te gebeuren. Zo komen er een paar figuren uit België de nieuwe Auro 3D-surroundtechnologie lanceren, en zou übermerk TAD zowaar een goedkopere – lees: jij en ik kunnen ‘m nog steeds geheid niet betalen - luidspreker voorstellen.
Verder kregen we informatie doorgespeeld over een revolutionair hifi/home theater systeem met nagenoeg onzichtbare luidsprekers en een uitermate eenvoudige bedieningsinterface – eerst zien, dan geloven –, en komt een Deens luidspreker merk dat met een D begint – op straffe van executie door een vuurpeleton-dat-van-wanten-weet mochten we er niets op voorhand over zeggen – met een knap nieuw luidsprekersysteem dat verder gaat waar de Xeo-speakers het voor bekeken hielden.
En herlanceert Philips de goede oude analoge cassette. Toegegeven : dat laatste hebben we een beetje verzonnen. Maar zonder gekheid, we kunnen ons wel aan één en ander verwachten de komende dagen. Stay tuned!