Ilse DeLange Muziekbeleving

Ze verkocht honderdduizenden cd’s en won alle muziekprijzen die je in Nederland maar kan winnen. Ilse DeLange, geboren in 1977 te Almelo, heeft kortom, geen introductie meer nodig. In onze serie De Muziekbeleving van… vertelt ze vanuit thuisbasis Arnhem onder meer over haar muzikale opvoeding, haar dubbelleven als tiener en haar huidige muzieksmaak. Op 21 augustus verscheen haar cd/dvd Live in Ahoy.

“Binnen ons gezin was ik de enige die echt actief met muziek bezig was. Mijn ouders waren heel gemoedelijke muziekliefhebbers, net als mijn twee oudere broers. Ik herinner me alleen de plaat van Pippi Langkous, als ik ziek was en op de bank lag ...dan vond ik het geweldig  naar die verhalen te luisteren.”

Country Time

“De radio stond bij ons in Almelo altijd aan. Altijd Radio 2. Hoe dat klonk maakte niet uit: als er maar geluid uit kwam. Het mooiste programma vonden mijn ouders KRO’s Country Time, gepresenteerd door Ruud Hermans. Mijn moeder kon helemaal emotioneel worden van een steelgitaar, een huilorgel noemde ze dat. In dat oude gebouw in Hilversum hadden ze soms ook live-uitzendingen, daar gingen we vaak heen. Ik was toen elf of twaalf. Van alles kwam daar, maar vooral veel uit de Nashville-scene. Ik heb daar veel belangrijke mensen ontmoet, zoals Rob Crosby, waar ik later, op mijn achttiende, voor World of Hurt, nog mee heb samengewerkt. Een typische Nashville-schrijver. De country-scene is klein en hecht, maar die optredens hadden een grote impact op me. Ruud Hermans deed zelf na afloop ook altijd nog een paar liedjes. Ik leerde Ruud goed kennen, ik dacht; ik ken Ruud en hij kent weer al die grote sterren uit Nashville, wow.”

Bonnie Raitt

“Op mijn vijftiende kreeg ik gitaarles van Joop van Liefland. Die draaide platen van Albert Lee en Bonnie Raitt, mijn horizon werd plotseling enorm verbreed. Vooral vrouwen met gitaren vond ik cool. Zo’n Bonnie Raitt, die daar tussen allemaal mannen op de bühne stond, dat was het toppunt van stoer.”

Dubbelleven

“Ik leidde als tiener een soort van muzikaal dubbelleven. Ik was de mavo-scholier die op de hiphopkleren droeg en die laatste raps van LL Cool J uit haar hoofd kende en ik was het meisje dat zich fanatiek met country bezighield. Ik trad al heel vroeg op. Stond ik in de stad op een of andere oplegger met boxen. Of mocht ik de pauzeact doen op een countryavond, tussen het line-dancen door. Als muzikaal behang. [lachend] Een leerzame periode.”

Concerten

“Ik ging naast Country Time niet veel naar concerten. The Mavericks kan ik me herinneren in Paradiso en Alison Krauss. Ik ga nog steeds niet veel naar concerten, veel te weinig eigenlijk. Kwam laatst langs de Gelredome zag ik dat The Eagles er die avond op zouden treden. Oh jee, helemaal vergeten, denk ik dan. Maar vaak ben ik ook blij dat ik gewoon een avondje thuis mag zijn.”

Muzikanten en muziek kopen

John Hiatt

“Helden, daar heb ik nooit echt aan gedaan. Er zijn geen artiesten waarvan je kunt zeggen dat ze me gevormd hebben. Maar John Hiatt heeft altijd wel als een rode draad door mijn leven gelopen. Ik heb een project gedaan met zijn liedjes, Dear John, dat nu een collectors item is. Een hebbeding, ik kom ‘m af en toe nog wel eens tegen op Marktplaats. Ik heb John wel ‘s ontmoet, maar meer dan een handje geven en ‘hallo’ zeggen was het niet. Hij kent mijn plaat, dat wel. We spelen live nog altijd minstens één lied van hem.”

Daniel Lanois

“Het lijkt me geweldig om ooit nog ‘s met John Hiatt samen te werken. Net als met Greg Wells, de producer van Mika of met Steve Booker, die veel met Duffy heeft gedaan. Maar zeker ook met Rick Rubin of met Daniel Lanois, die blijven mij intrigeren. Hij [Daniel Lanois - red.] heeft een prachtige plaat gemaakt met Emmylou Harris. En hij treedt ook op. Ik heb wel eens een dag bij hem in de studio doorgebracht, per ongeluk eigenlijk. Ik was in LA en hij had een duetpartner nodig voor de band Dashboard Confessional. Dat werd ik dus. Geweldig, Lanois stond er als dirigent bij, vlak naast me, dat was ik niet gewend. Hij wist je enorm te enthousiasmeren.”

 
Cassettebandjes

“Ik heb zelf nooit platen gehad. Mijn broers draaiden op hun kamers platen op van die kleine pick-upjes. Van die vage dingen, Roberto Jacketti of zo, maar ook Snap en André Hazes. Ik weet nog dat er bij singletjes een driehoekje in het midden moest, anders klonk die plaat helemaal vals. [lachend] De laatste tijd betrap ik mijn broers trouwens steeds vaker op een goede muzieksmaak. Ze houden tegenwoordig van échte liedjes. Ik had zelf vroeger alleen een radio met cassettedeck en nam daarmee de Top 40 op. Het was de kunst om de presentator eruit te editen, dat kwam heel nauw. De mixbandjes luisterde ik dan onderweg naar school op mijn walkman.”

Cd’s

“Ik was ook geen cd-koper. Toen de cd’s opkwamen kreeg ik veel cd’s uit Nashville, van Menno Timmerman van BMG, die daarna naar Warner ging waar we samen het avontuur van m’n debuut album hebben meegemaakt. Toen ik voor het eerst naar Nashville was geweest kreeg ik een koffer vol met cd’s mee van de platenmaatschappij daar. Travis Tritt, Trisha Yearwood, dat soort dingen, alles wat het label uitbracht mocht ik meenemen. Ik weet nog dat het de kunst was om zonder overgewicht aan boord van het vliegtuig te komen.”

iTunes

“Dankzij iTunes koop ik meer muziek dan ooit. Ik kijk ook veel bij andere landen, ben benieuwd hoe een plaat het ergens anders doet. Bijvoorbeeld de plaat van Jason Mraz, ik volg hem al een tijdje, hij is nu mega geworden. Maar vroeger volgde ik bepaalde artiesten meer. Bijvoorbeeld Martina McBright, een geweldige zangeres. Als er van haar een cd uitkwam ploos ik het hele cd-boekje na; wie speelden erop mee, wie schreven de liedjes, ofwel; wie waren er op dat moment hot in Nashville.”

Muzieksmaak en Favorieten

“Van de andere kant is mijn muzieksmaak veel breder geworden. Het gaat alle kanten uit: van Kings of Leon naar Snow Patrol naar The Gossip; wat is die laatste single geweldig! Ik ben ook heel benieuwd hoe Eva Simons het gaat doen, die moet het wel helemaal gaan maken. Ze heeft een single die Silly Boy heet. Daar zit een schitterend verhaal achter, of het allemaal klopt weet ik niet hoor. Maar die song schijnt als zijnde een track van Lady Gaga ft Rihanna op YouTube beland te zijn en die heeft nu miljoenen views.”

De favorieten van … Ilse Delange

1-Mijn hifi-set:
“We hebben nu alleen nog maar nieuwe KEF-speakers staan, we zitten midden in een verhuizing. De rest wordt binnenkort gekocht. Het wordt in elk geval iets goeds. Ik heb eindelijk mijn Denon-setje met Tannoy luidsprekers, die ik op mijn zeventiende gekocht heb, de deur uitgedaan. Ik zei laatst nog tegen Bart [Vergoossen, haar vriend en drummer van haar band-red]: ik denk dat het toch leuk is als we ook een platenspeler nemen. Straks moeten we ook keuzes maken voor onze studio thuis, kan niet wachten tot we daar fijn opnames kunnen maken. Ik luister momenteel veel in de auto. Ik laad de wisselaar altijd vol met nieuwe dingen. Al zitten er nu vrijwel alleen maar verschillende mixen van mijn Ahoy-dvd in. De auto is voor mij een goed referentiekader, al krijg je soms ook een vertekend beeld door de lage frequenties die meezoemen.”

2-favoriete genre:
“Maakt niet uit, als het maar bezieling en authenticiteit heeft.”

3-all time favourite:
“Heb ik niet. Kan elke dag weer anders zijn.”

4-ik gruwel van:
“Waar ik niet van hou is van die minimalistische moderne muziek. Hoor je plotseling pong! en dan weer een hele tijd niets. Piepknormuziek. Heel raar, vooral grappig.”

5-maar ik luister stiekem wel naar…
“Ik ben eigenlijk voor alles wel te porren, zelfs een Frans Bauer op z’n tijd.”

6-omvang muziekcollectie:
“Zeker 500 cd’s, inclusief op de computer dan. En veel muziek-dvd’s. Toen het plan voor Ahoy ontstond heb ik bij Bol tientallen dvd’s besteld om inspiratie op te doen. Sommigen zitten nog in het plastic.”

7-verzamelaar?
“Nee.”

8-lp of cd?
“De cd, om praktische redenen. Hoewel ik een plaat warmer vindt klinken. En een plaat opzetten is toch een mooier ritueel.”

9-Meest memorabele muziekmoment:
“Alison Krauss in de Vereeniging in Nijmegen. De houten banken stonden er toen nog. Ik volg haar nog steeds, maar haar puurheid is soms bijna te perfect, te saai. Schreeuw ’s een keer, denk ik dan. Ik heb haar ook met Robert Plant in de HMH gezien. Fantastisch, schitterende plaat ook.”

10-Mijn hifi-advies:
“Wat ik vaak mis aan met name Nederlandse cd-opnames is het middengebied. In gitaren, in drums. Het is vaak heel vlak gemixt. Gitaren moeten niet klinken als een draad en de drums zitten vaak veel te ver achter in de mix. In Amerika mixen ze, over het algemeen, iets meer naar mijn smaak”