Joe Jackson
Bijna dertig jaar na de wave-klassieker Look Sharp! verschijnt op 28 januari Rain, het 23e album van Joe Jackson (1954), na verschillende omzwervingen weer een album met een onmiskenbare Joe Jackson-sound. De Brit háát interviews, maar voor HiFi.nl maakte de pianist/zanger en pro-roken-lobbyist een uitzondering. Deel 15 van De Muziekbeleving Van…
“Ik hoorde een liedje op de transistorradio. The Runaway Train. De titel is het enige dat ik nog weet. Het was country & western-achtig. Ik moet een jaar of vijf geweest zijn, en sprong uit blijdschap op en neer op het bed. Fantastisch, ik had zo juist de muziek ontdekt! Hoogstpersoonlijk. De dag erna vroeg ik aan mijn ouders of de radio weer aan mocht. Zodat ik weer The Runaway Train kon horen. De teleurstelling was groot toen bleek dat ze die song niet de hele dag draaiden. Pas een week later hoorde ik het weer. Ik rende naar mijn moeder: ‘luister mam, dit is mijn muziek, dit heb ik ontdekt!”
Beethoven
“Bij ons thuis waren ze niet muzikaal. Totaal niet, kan ik wel zeggen. Okay, mijn ouders hielden van klassiek, en soms namen ze me mee naar een concert, zoals een keer naar het Hallé Orchestra in de Guildhall in Portsmouth, fantastisch orkest. Maar dat was het. En ja, Beethoven kreeg ik van hen mee. Mijn eerste echte held, en nog steeds een groot inspirator. Hij was de beste, en de slechtste, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar muziek was iets van mij. Achteraf zie ik dat gebrek aan muziek en muzikaliteit als een groot voordeel. Ik hoefde niet rebels te zijn, hoefde me niet af te zetten tegen de muziek van mijn ouders. Kon helemaal zelfstandig mijn smaak en muzikaliteit ontwikkelen. Dat heeft me gemaakt zoals ik ben.”
Eerste plaatje
“We hadden één radiootje thuis, verder niets. Je moet bedenken dat ik opgroeide in de omgeving van Portsmouth, een nogal armoedige en provinciale streek. Maar ook dat bleek zijn voordelen te hebben gehad; er waren nauwelijks invloeden van buitenaf. Toen ik mijn eerste singletje had gekocht - Telstar van The Tornados - duurde het nog eeuwen voordat ik het af kon spelen. Waarom ik het dan toch gekocht had? It was a record, you know! En het kostte slechts een paar pennies. Ik was een jaar of tien en had Telstar op de radio gehoord, en werd er erg opgewonden van. Wanneer ik mijn eerste platenspeler kreeg? Ik zou het echt niet meer weten. Ik had dat plaatje, daar ging het om.”
Vinyl
“Ik ben nooit een echte collector geworden. Kocht altijd platen zoals een liefhebber die koopt. Sommige collecties wil ik wel zoveel mogelijk compleet: Beethoven, Bowie, Talking Heads, Ellington, Fitzgerald, Sinatra, Art Blakey & Jazz Messengers, Beatles. Mijn collectie, een paar duizend cd’s, ligt verspreid over mijn huizen in New York, Berlijn en Portsmouth. Ik heb ook nog vinyl, maar kan het niet meer draaien. Heb geen platenspeler. Zou er graag eentje kopen, vinyl klinkt toch beter. Helaas kreeg je geen keus meer, plotseling was het vinyl weg. ‘So much for democracy…’ Iedereen die ik spreek, mist het oude vinyl.”
NAD
“Ik kan heel goed zonder muziek. Muziek begint voor mij doorgaans bij de eerste cocktail en de eerste sigaret, en dat is meestal ’s avonds. Ik hou van goed geluid, heb zelf een NAD-installatie en Vandersteen-speakers, ‘made in California’. Degelijk spul, maar geen high-end, audiofiel spul. Er gaapt nog een flinke kloof tussen degelijk spul en high end-apparatuur. Ik luister zelden naar mp3’s, soms beroepsmatig, als iemand bijvoorbeeld een pianopartij doorstuurt. Het is een briljant stukje techniek, maar het klinkt fucking beroerd. Je mist veel te veel frequenties. Dat hele i-Pod-gedoe kan me ook gestolen worden. Het is het toppunt van individualisme. Iedereen luistert voor zich, compleet afgesloten van de buitenwereld. Muziek moet je juist samen beleven, in de ‘open lucht’.”
Twee minuten MTV
“De laatste tijd luister ik veel naar vroege 60’s-jazz, Blue Note, dat soort dingen. Kocht laatst de Blue Note Retrospective, een 4-cd met Horace Silver, en platen van Clifford Brown en The Max Roach Quartet. En de laatste Hives, schitterend album. Maar ben ook bezig met Oost-Europese muziek, uit de Balkan; Roemenië, Servië. Zowel authentieke stuff als remixwerk. Ik doe niet aan downloaden, maar ga gewoon naar de shop. Meestal koop ik dan minstens tien cd’s tegelijk.
Nieuwe stromingen probeer ik te volgen door soms MTV te kijken, maar dat is meestal maar leuk voor twee minuten. Dan wordt het deprimerend. Tenzij je het niet serieus neemt, dat is MTV vooral erg geestig. ‘It’s so fucking stupid, ye know’. Het gaat helemaal niet om de muziek. Ik maak zelf gelukkig geen clips meer, focus me op het schrijven van ‘great songs’. Ze zouden me bij MTV niet eens meer willen, ‘hell no’. Ze willen sowieso niemand die ouder is dan 25 jaar. Ik hou het maar bij platen en concerten.”
Hoera-stemming
“De laatste tijd speel ik soms in Berlijn, omdat ik daar de laatste jaren veel ben. Ga daar zelf ook regelmatig naar concerten. Heb laatst Susanne Vega gezien, een goeie vriendin van me, en ben naar het Berlin Philharmonic [Berliner Philharmoniker met dirigent Simon Rattle] geweest, het beste orkest ter wereld, en goed voor eenzelfde hoera-stemming als bij Hallé Orchestra, een halve eeuw geleden. Zo, nu eerst een cocktail en een sigaret. En een stukje goeie muziek.”
Joe Jackson speelt 7 en 8 maart in Paradiso Amsterdam en 5 maart in de Ancienne Belgique in Brussel.
(Zijn trio bestaat uit de ritmesectie van de oorspronkelijke Joe Jackson Band: Graham Maby op bas en Dave Houghton op drums)