LenteLuisterStad Rotterdam

Sinds jaar en dag associeer ik het begin van de lente met audio en muziek. Aanvankelijk koppelde ik dat vooral aan het festijn dat ieder jaar in concertgebouw annex congrescentrum De Doelen plaatsvindt. Inmiddels lijkt ook de alternatieve show in Cafe / Zalencomplex Engels een traditie te worden en terwijl ik dit schrijf vraag ik me af wanneer binnen de versnipperde audiowereld eindelijk eens het besef door zal dringen dat alleen door een gezamenlijke inspanning kwaliteitsweergave van geluid ook in de toekomst een overlevingskans heeft. Waarom niet één show  verspreid over diverse in “LenteLuisterStad Rotterdam”gelegen locaties, eventueel onderling verbonden door een pendeldienst? Ik denk dat het nooit zal gebeuren, maar toch…..

Opnieuw zal ik twee volle dagen aanwezig zijn en ik weet nu al dat ik onmogelijk iedereen zal kunnen spreken, laat staan dat ik alles zal kunnen bekijken en beluisteren. Het antwoord op de vraag waar ik de eerste dag mee zal beginnen lijkt voor de hand te liggen. Komend vanuit de parkeergarage kom ik als eerste de in het pand van De Doelen gelegen winkel van Multifoon tegen. Door de glazen winkelruit zie ik Peter McGrath in de weer in de luisterruimte en ik besluit daar naar binnen te gaan. Er staan tien wachtenden voor me en na enkele minuten meldt één van de medewerkers dat de apparatuur nog tien minuten nodig heeft waarna de luistersessies gestart zullen worden. En, zo wordt er aan toegevoegd, er kunnen per sessie maar 8 personen tegelijk naar binnen. Ik kan me niet veroorloven om een tweede sessie af te wachten en ik besluit dan ook om een deur verder te gaan. In de hal kan ik het natuurlijk niet laten om eerst tussen de LP`s van Plexus te neuzen. Vervolgens loop ik uiteraard tegen een aantal bekenden aan waardoor ik met vertraging bij de eerste set aanlandt. Shark Wire Nederland laat een set fraai gestileerde weergevers van Paolo Beduschi horen. Tijdens het praten had de set al enkele malen in positieve zin mijn aandacht getrokken en wanneer ik er enige tijd gericht naar luister valt me op dat ondanks de verre van optimale akoestische omgeving deze set een goede prestatie neerzet. De speaker zal binnenkort door één van de Nederlandse bladen nader aan de tand gevoeld worden maar gelukkig komt er later in het jaar nog een nieuwe monitor uit waardoor ook ik enige tijd een set Beduschi’s in mijn set zal kunnen beluisteren.

Achterin dezelfde Expohal ontwaar ik Duncan van Audiac en als ik hem de hand schud wijst hij me op de kleine radiootjes van Tivoli. Deze trendy hebbedingetjes zullen komende zomer onder de aandacht van de consument gebracht worden en dan in diverse exclusieve kleuren leverbaar zijn. Ik maak een mental note dat het misschien wel een leuk ideetje is om aan mijn dochtertje een exemplaar cadeau te doen in haar favoriete kleur roze. De gedachte wordt verdrongen doordat mijn aandacht getrokken wordt door de Wilson Audio Sophia en zijn (haar?) in een hoek staande kist die tijdens transport de schitterend afgewerkte speaker tegen beschadiging moet beschermen.

Een blik op mijn horloge zegt me dat mijn doorloopsnelheid te laag ligt - iets waar ik op de rijksweg buiten de spits nooit last van heb - en ik wil snel door naar de overzijde van de hal waar ik een bekend gezicht ontwaar. Dan heb ik het over Melodia Audio maar om daar te komen moet ik eerst langs Himp Audio en mijn Hifi.nl badge maakt dat ik aangesproken wordt door een enthousiaste mij onbekende importeur die me wijst op de luidsprekers van ATC. Helaas, ik krijg deze telgen uit een roemrijk PA geslacht niet te horen. Zoals veel importeurs heeft ook Himp ervoor gekozen om de langs wandelende consument slechts een statische tentoon spreiding voor te schotelen. Misschien hoor ik ze binnenkort wel een keer want Rene van Es schijnt een type te gaan recenseren. Uiteindelijk dan toch Melodia Audio waar ik de afwerking van de Xavian luidsprekers bewonder en de gitaarkoffer van plectrum- en inmiddels ook kabelfabrikant DiMarzio open om een blik op de netsnoeren te werpen die ik aan het eind van de tweede dag, tezamen met een voor- en eindversterker van Berendsen, in de kofferbak van mijn auto zal mogen laten verdwijnen teneinde ze enige tijd onderdak in mijn luisterruimte te verschaffen. Ik neem voor een later tijdstip meteen maar een optie op de phonotrap. Je weet maar nooit met het toenemende aantal Nederlandse audiobladen in de buurt.

Dan meldt mijn maag me dat ik al lang een pitsstop in had moeten lassen en ik overweeg of ik voor het eten niet nog even snel naar het cafe van Johan Bezem`s Audio Classics zal gaan voor een aperitief. Oeps, dat is waar ook. Dit jaar is AudioClassics niet vertegenwoordigd in De Doelen. Jammer, het was altijd een van de meest sfeervolle ontmoetingspunten. Dan maar - gezeten op de Hulshoff Design Center stoeltjes die de hal aanzienlijk "oplenteren" - een broodje vergezeld van een bronwatertje. Uiteindelijk toch ook beter voor het beoordelingsvermogen. Nu de `rumbly in my tumbly` verdwenen is ga ik met hernieuwde krachten de roltrap op waar ik aanbeland bij de Van Der Mandele zaal en HNNY Benelux - zo`n naam kan alleen een reclamebureau verzinnen - die ik echter ter linker zijde laat liggen omdat ik geen behoefte heb aan een tentoonstelling van muziekloze apparatuur en grote bewegende beelden. Ik wil muziek horen en ga dus de volgende roltrap op waarna ik aanland bij de foyer van de Willem Burgerzaal. In de zaal zelf live muziek waar ik, wanneer ik (niet eens zo diep) in mijn hart kijk, het liefst naar toe ga. Het wordt echter de foyer en uiteraard willen mijn vingers eerst even over de ruggetjes van de uitgestalde (SA)CD`s bij Interludium en Nutters Audio lopen. Bij laatstgenoemde scoor ik een fraaie hybride (SA)CD die reeds langer op mijn verlanglijstje stond en ik loop vervolgens naar Hansted Audio waar in een kleine glazen vitrine een zwarte phonotrap van een mij tot dusverre onbekend Scandinavisch merk mij lijkt te wenken. Jesper vertelt dat hij hem nieuw in het pakket heeft en dat hij heel fraai opgebouwd is. Hij weet mijn belangstelling te wekken en ik maak opnieuw een mental note. Misschien moet ik ze op gaan schrijven. Eveneens nieuw in zijn pakket een schitterend vormgegeven - wat wilt u, Scandinavië - apparaat wat aanvankelijk een multispeler lijkt te zijn. Hij speelt inderdaad alle formaten af maar kan tevens uitgerust worden met modules voor voorversterker etc. Heel fraai. De naam? Ik moet inderdaad meer aantekeningen maken.

Door naar Siltech waar Edwin van der Kley vertelt over de laatste ontwikkeling van dit high tech bedrijf met wereldfaam; de opvolger van de Classic lijn, de Classic II. Optisch lijkt de kabel iets dikker en, in navolging van de Signature serie, is er nu op korte afstand van de connector een mantel om de kabel aangebracht. In mijn huiskamerset maak ik reeds geruime tijd gebruik van Classic bekabeling en ik ben dan ook razend benieuwd wat deze opvolger aan meerwaarde te bieden heeft. Daarvoor moet ik echter zijn bij de distributeur van Siltech; More Music. Een kwartiertje later is ook dat geregeld en u zult in de loop van de zomer mijn bevindingen kunnen lezen. Helemaal aan het eind bevindt zich boven aan de trap mijn volgende stop; RA-Vision Rannel de Cock, een importeur waar ik nog niet eerder van gehoord heb. Van een van de noviteiten op een door hem gevoerd merk des te meer.

Gedurende een VAD show vertrouwde Robert Suchy van Clearaudio mij toe dat zij bezig waren met een revolutionaire ontwikkeling waarbij het analoge signaal van het draaitafelelement omgezet werd in een digitaal signaal. Op de komende CES in Las Vegas zou de primeur wereldkundig gemaakt worden. Deze presentatie bleef echter uit omdat de samenwerking tussen Clearaudio en Ballmann Electronica GmbH tot een eind kwam. Nu zie ik, ten bewijze dat de vinding inmiddels operationeel is, op de headshell van de draaitafelarm een door Ballmann ontwikkelde Behold phono A/D converter (768 kHz). Daaraan gekoppeld een digitale voorversterker (met PDA Bluetooth Remote Control - u heeft gelijk, in combinatie met high end audio niet helemaal "my cup of tea"- en Power Supply) en monoblokken die vanuit de voorversterker een digitaal signaal ontvangen dat pas in dit eindblok omgezet wordt in analoog. De prijzen van deze innovatieve producten zijn navenant. Ter indicatie; een mono eindversterker komt u op 25000 euro. De muziek die dit oplevert is te horen via een fraai ontworpen, uit Berlijn stammende, vloerstaande luidspreker van het merk Sehring die bij nadere inspectie modulair opgebouwd blijkt te zijn. De consument kan starten met monitoren ( circa 1500 euro per paar) op fraaie specifiek voor de speaker ontworpen stands en vervolgens in een aantal stappen upgraden of meteen de "totale" vloerstaander aanschaffen voor ca. 7000 euro.

Engels

Met schrik realiseer ik me dat de eerste dag alweer bijna voorbij is en ik besluit om toch nog even snel naar Engels te gaan om in ieder geval iets van de sfeer aldaar op te snuiven. Na een korte verfrissende wandeling word ik boven aan de trap naar de verdieping welkom geheten door organisator Paul Witberg (Pluimgraaf Geluid) en zijn charmante echtgenote. Ik krijg van haar een overzicht van de deelnemende importeurs en besluit te beginnen bij de dichtstbijzijnde kamer. Evenals het voorgaande jaar is daar ook nu weer Dynamic Solutions te vinden. Wederom een hartelijke ontvangst, ditmaal door Rob, de man die Rick tijdens shows assisteert. De "Master" himself is net bezig om een LP op te zetten hetgeen mij de gelegenheid biedt om het gebodene eens rustig in ogenschouw te nemen. Als hart van de installatie fungeert de voor Nederland spiksplinternieuwe - het eerste exemplaar is nog maar twee weken in Nederland - uit Amerika afkomstige geïntegreerde versterker DK Design VS1 Reference mk II.

Een zowel in cosmetische als technische zin fraai ontwerp met twee 6922 buizen in de voortrap en Fet transistoren die verantwoordelijk zijn voor het versterkingsgedeelte. Bronnen zijn de Marantz SA11-S1 (SA)CD speler en een Basis 2000 Reference draaitafel met de nieuwe Vector 3 arm waarin een Lyra Helicon element gemonteerd is. Omdat de Helicon een low output MC element is kan er geen gebruik gemaakt worden van de (high output only) phono ingang van de VS1 Reference mkII en wordt er een Aesthetix Rhea ingezet. De keus van de luidsprekers verrast me enigszins; niet de Perception maar de nieuwe versie van de meest betaalbare Master luidspreker, de Four, wordt ingezet. Als luidsprekerkabels worden Hovland exemplaren gebruikt, de interlinks zijn van Nirvana en de netsnoeren van Sign Audio Technology. De LP draait en de stem van Norah Jones, even later aangevuld door het sonore geluid van Ray Charles, vult de ruimte. Ik kan me niet herinneren dat Norah Jones mij ooit eerder kippevel bezorgd heeft maar nu lukt het haar dan toch eindelijk. Ik blijk met mijn neus in de boter gevallen te zijn want Rick heeft dezelfde opname ook op CD en hij laat het verschil tussen beide formaten horen; "Here we go again". Na het uitsterven van de laatste tonen laat hij het aan zijn in grote getale aanwezige publiek over om ieder voor zich te bepalen welke uitvoering men liever hoort. Zelf prefereert hij de LP versie. En ik? Mijn lichaam heeft het me tijdens het luisteren al verteld nog voordat ik het me kan bedenken; de tweede maal is er geen kippenvel. Zeer tegen mijn zin verlaat ik deze kamer. 

De tweede ruimte tref ik opnieuw zeer goed gevuld aan. Geen wonder natuurlijk want Wim van Kraanen van Analogue Audio staat er, net als zijn buurman, om bekend een goede demo te kunnen presenteren. En ook hij verlevendigt zijn demo door na enige tijd verschillen te laten horen. Ditmaal niet tussen bronnen - in dit geval de Audio Analogue Maestro CD 192 speler en de Nottingham Analogue Spacedeck met Spacearm - maar tussen versterkers. Enerzijds een Graaf GM50 van 5400 euro en anderzijds een Unison Research Performance van 7500 euro. Beiden maken gebruik van KT88 eindbuizen. De gebalanceerd opgebouwde Graaf heeft er echter twee per kanaal, speelt in push pull en biedt twee maal 50 Watt terwijl de Unison Research er drie per kanaal heeft, single ended is en twee maal 45 Watt biedt. Kari Bremnes krijgt met de Graaf weliswaar aan het eind van het nummer een fraaie push in het laag maar ik blijf persoonlijk de voorkeur houden voor de via de Zingali Overture 4 walnut (6700 euro per paar) wat opener en strakker klinkende Performance.

Ik beluister enkele stukken op een van de weinige nog overgebleven zitplaatsen en benut de pauzes tussen de nummers om te praten met de naast mij zittende Ron Kemp van Kemp Elektroniks die met behulp van zijn KE-Balance Isolator Source, KE-Power Source en diverse KE-Power Cords de kamer van schone stroom voorzien heeft. Tevens blijkt hij zijn nieuwe KE-QA Plug te hebben ingezet. Deze 129 euro kostende plug genereert volgens de theorie een elektrisch veld wat maakt dat de aanwezigen zich prettiger voelen waardoor zij vervolgens nog meer van de muziek genieten. Mensen die mij kennen weten dat ik een redelijk nuchter mens ben en vooralsnog ben ik dan ook niet overtuigd van dit fenomeen. Het intrigeert me echter voldoende om even later met een geleend exemplaar de ruimte te verlaten. Ook daarover zult u in de toekomst dus meer lezen. Ook deze kamer verlaat ik met enige, zij het net iets minder grote, tegenzin.

Bij Protech Audio Systems zie ik opnieuw Unison Research terug, zij het dan in zijn meest elementaire vorm; single ended triode met twee KT88 buizen goed voor twee maal 15 watt. Wat echter speelt is een al wat ouder type Meridian versterker met als bron een cd speler, eveneens van dit Britse merk, en de instap draaitafel van het eveneens Britse Nottingham Analogue. Waar het hier echter om draait zijn de MC weergevers en dan met name de top of the line M1.3 en de inmiddels uitontwikkelde M3 Anniversary, de speaker waarvan ik eerder de standaard versie in huis had. Wanneer er een CD in de lade verdwijnt schrik ik bijna van het geluid. In niets herken ik het geluid van de M3 zoals ik mij dat herinner. Ook de karakteristieke verfijning van de in dit Anniversary ontwerp ingezette bandtweeter ontbreekt. Ik vraag of de buizenversterker, die al die tijd al wel aan het stroomnet hangt, ingezet kan worden en wanneer de kabels omgeplugd zijn en er vervolgens enkele nummers van de mij zeer vertrouwde Aurora CD gedraaid worden haal ik verlicht adem. Terug is de diepte die ik bij mij thuis in het beeld van de standaard M3 ervaren heb, net als de openheid die ik miste. Details klinken nu verfijnder. Wat me opvalt is dat er bij de Anniversary sprake is van een bredere sweetspot dan bij de gewone M3 het geval is. Het enige wat ik in de demo mis is een stukje toelichting over de set en de gedraaide software zoals ik dit in de vorige twee kamers gehoord heb. Vlak voordat ik wegga klinkt ook analoog via Louis Armstrong erg muzikaal en met de constatering dat ook deze luidsprekerbouwer een fraai statement neerzet kan ik oversteken naar de ruimte waarin van Medevoort een meerkanaals opstelling laat horen.

Hoewel Ad van Medevoort zelf ook aanwezig is laat hij de demo over aan een van de opnametechnici van Pentatone. Eerder was ik in de hal al langs een stand gekomen waarin deze firma zijn eigen opnames te koop aanbood. De demo is in vaardige handen, de opnames zijn stuk voor stuk fraai en het systeem laat een hoge mate van verfijning horen maar ook nu loop ik weer niet echt warm voor het geheel. Wanneer ik de kamer weer verlaat ben ik er nog niet uit waar dat precies aan ligt. Komt het doordat ik als fervent stereo aanhanger moeite blijf houden met het idee van meerkanaalsweergave? Heeft het te maken met de toch wat eenzijdige repertoirekeuze waardoor ik wat spanning en verfrissende afwisseling mis? Kortom; fraai, maar...

Nu doet zich een dilemma voor. Kies ik voor nog een bezoek aan een volgende importeur of besluit ik om terug te gaan naar De Doelen en daar de eerste dag af te sluiten in gezelschap van mede hifi.nl auteurs in het Audio Classics cafe. De laatste optie lijkt het meest aantrekkelijk en ik maak me klaar voor de wandeling naar dat grote vierkante gebouw op een steenworp afstand. In de gang stuit ik echter op Technicom/Festina waar ik zoals gebruikelijk Tjako Fennema aantref in gezelschap van zijn charmante echtgenote en enkele bakken met daarin o.a. de door mij zo gewaardeerde Speakers Corner Records re-issues op 180 gram vinyl. Zoals altijd ben ik in de kortste keren weer in een geanimeerd gesprek verwikkeld met deze wandelende analoge encyclopedie zodat ik wederom de tijd vergeet en veel te laat Engels verlaat. Nu kan ik dat drankje bij Audio Classics wel vergeten natuurlijk. Tegelijkertijd realiseer ik me voor de tweede maal op deze dag hoe hoog het waarheidsgehalte van deze constatering is. De show in de Doelen is reeds tot een eind gekomen en ook Multifoon heeft de deuren weer gesloten. Ach, Peter McGrath is er morgen weer dus......

De tweede dag

Dat ik daar ook bij de eerste demo van de volgende dag geen plek zal kunnen veroveren is me direct al duidelijk als ik van verre al zie hoeveel belangstelling er is voor deze Amerikaan. Of zou het samenhangen met het aldaar opgestelde super systeem waarvan ik op afstand alleen de grote Wilson Audio weergevers kan ontwaren. Oké, later dus. In de Doelen begin ik waar ik de eerste dag geëindigd ben; in de foyer van de Willem Burgerzaal. Daar ontmoet ik iemand van het Dynaudioteam en ik besluit om mee te lopen naar de van Beuningen zaal. Geheel tegen mijn verwachting staan hier nu eens geen door Siltech monoblokken aangedreven "top of the line" weergevers maar een set Arcam elektronica in combinatie met vloerstaande weergevers voor "real world" prijzen. Voor een totaalbedrag van 5500 euro een mooie set die voor veel mensen bereikbaar zal zijn. De voor mijn gevoel in het middengebied wat nadrukkelijk klinkende speakers staan, naar alle waarschijnlijkheid, onvoldoende ingedraaid maar dat kan ook niet anders wanneer je meerdere mensen tegelijk een indruk wilt geven van de kwaliteiten van deze set. Fine tuning kan bij de dealer en vervolgens in de huiskamer gebeuren. Een goede demo en een mooi begin van deze tweede, helaas tevens laatste, beursdag. Heel jammer, want in dit tempo heb ik geen twee dagen maar een hele week nodig.

Joenit tref ik aan in de Schade zaal waar naast elkaar twee sets opgesteld staan. Bij binnenkomst speelt de linkerset, bestaande uit Einstein electronica en een Rega draaitafel, over twee Totem Forest weergevers. Ik beluister enkele muziekstukken waarbij het meest opvallend is dat dit de enige set is waarbij ik de CD weergave prefereer boven de LP weergave. Einstein synergie? Viertron laat bij mijn binnenkomst een DVD spelen waarop een blonde dame aantoont dat "looks" niet altijd voldoende zijn om de aandacht af te leiden van een slechte geluidsregistratie. Waarschijnlijk hoort de man die de demo verzorgt het zelf ook want vrijwel direct wordt er een CD opgezet waarna de actieve Meridian weergevers een stuk aangenamer klinken. Mijn aandacht wordt echter opgeëist door een prototype van een in mei dit jaar te lanceren Musical Fidelity (SA)CD speler. Het design van Musical Fidelity producten lijkt weer wat strakker te worden en  is in dit geval afgestemd op dat van de er onder staande versterker die me sterk doet denken aan een ontwerp van jaren geleden waaraan ik goede muzikale herinneringen bewaar.

Het wordt tijd om de bovenste verdieping te gaan verkennen en de Ruys zaal met zijn Xanadu luidsprekers lijkt een goede plek om te starten. Ik val midden in de laatste minuut van een demo en hoor nog net de majestueuze klank van een groot orgel voordat Age van der Woud aankondigt dat het komende half uur de buren aan de beurt zijn en er dus pas om twaalf uur weer geluisterd kan worden. Het tussenliggende half uur vertelt Bert Fruitema uitgebreid over de opbouw van de door hem ontworpen voortrap waar o.a. een met gas gevulde buis ingezet wordt. De potentiële koper van deze voortrap, die waarschijnlijk nog dit jaar in productie genomen zal worden, hoeft overigens niet bang te zijn dat hij geen vervangende buizen zal kunnen krijgen want er is een grote hoeveelheid van de desbetreffende buis ingekocht. Het systeem speelt met de door Bert ontworpen single ended mono blokken en ook de bekabeling is van zijn hand. Alles G5 Siltech zilver. Wanneer de demo eindelijk kan beginnen val ik bijna om van de honger maar desondanks besluit ik om bij de demo te blijven. Ik heb de elektronica van Bert Fruitema eerder gehoord op grote Xanadu weergevers en hoe fraai en imposant ik het ook ditmaal vind klinken, ik mis een stukje o zo belangrijke betrokkenheid. Is het de universele Moon speler die de plek ingenomen heeft van de zwaar gemodificeerde Marantz die daar eerder stond? Komt het doordat er dit jaar een ander type weergever gebruikt wordt? Of is het misschien toch de honger die me ongeduriger en wat trillerig maakt. Zoveel variabelen die het luisteren naar muziek kunnen beïnvloeden.

Na de broodjes is het evenwicht hersteld waarna ik opnieuw de oversteek naar Engels maak. Phonologic maakt alternerend gebruik van twee sets en hoewel ik alleen weergave via CD hoor staat er wel een Michell draaitafel opgesteld. Pace, rythm & timing zijn onweerlegbaar typisch Naim. De muziekkeuze is - ik zou bijna zeggen; logisch - aangepast en mijn voet tapt als vanzelf het ritme mee. Heijmans Sound & Vision presenteert nieuwe elektronica van Sugden die afwisselend de Elektra 907 Be monitoren of de Utopia Diva Be luidsprekers aansturen. De kamer puilt bijna uit van de bezoekers en het Hitachi scherm dat tussen de speakers opgehangen is geeft me een prima excuus om snel weer deze afgeladen en dus warme ruimte te verlaten. Ik luister graag naar Sara K. maar daarbij wil ik visueel niet geconfronteerd worden met Michael Flatley. Ik snap best dat Leo Heijmans de resolutie van dit scherm wil tonen maar ten eerste heb ik al niets met beeld en als ik ergens de pest aan heb is het wel aan deze glitterdanser. De fraaie JM Lab luidsprekers en Sugden versterkers en cd spelers hoor ik liever nog eens in een andere ambiance. Bijvoorbeeld in mijn eigen luisterkamer.

Ik wip nog even snel binnen bij Clofis waar ik de onlangs voor zichzelf begonnen ex collega schrijvers Garmt van der Zel en Bjorn Mattijsen tegen het lijf loop. Good luck boys! Wat betreft  enthousiasme en deskundigheid hebben jullie alles in huis om jullie bedrijf tot een doorslaand succes te maken. Het geluid van het CEC loopwerk is zeer herkenbaar en de Moon apparatuur ziet er fraai uit. Bij Audiopulse hoor ik opnieuw Kari Bremnes en ik blijf even zitten om zo lang mogelijk van deze fraaie stem te genieten. Dan verlaat ik ook deze kamer en loop terug door de gang. Aangekomen bij het begin is de verleiding te groot en ik loop opnieuw binnen bij Dynamic Solutions. De klank is nog beter dan de eerste dag al het geval was en ik blijf genietend van een nummer van Holly Cole achterin de zaal staan. Proficiat, Rick. Voor mij heb je met deze set inderdaad de “Best sound of the Show” weten neer te zetten. Chapeau!

Het is een verademing om even buiten te kunnen lopen in de frisse lucht en ik wandel dan ook expres wat langzamer terug naar de Doelen waar mij twee grote dozen wachten. Dat wordt nog een heel gesjouw. Het pad van een recensent gaat nu eenmaal niet over rozen. Desondanks; Rotterdam, ik heb weer met volle teugen genoten van je “LenteLuisterFestijn” en ook volgend jaar zal ik zeker weer van de partij zijn.