Marantz UD8004 multispeler

Max Delissen | 28 april 2010 | Marantz

Een tijdje geleden schreef ik een enthousiast verhaal over de Marantz PM-KI Pearl die inmiddels een vaste plek in de referentieset op de redactie van HiFi.nl heeft ingenomen. In die review kondigde ik een vervolg aan dat zou gaan over de UD8004 multispeler die we op hetzelfde moment binnen kregen. En daar is het inmiddels hoog tijd voor geworden.

Ondanks het feit dat de UD8004 een echte multispeler is, en dus ook Blu-ray en DVD afspeelt, wil ik het hier toch vooral hebben over de geluidskwaliteit wanneer hij in een stereo-setup wordt gebruikt. We hebben hem natuurlijk aangesloten op het plasmascherm dat hier op de redactie hangt, en het beeld dat deze speler produceert is zoals verwacht van zeer hoge kwaliteit. Haarscherp, contrastrijk, met mooie natuurlijke kleuren, maar ik kan niet bepalen hoeveel beter dit beeld is dan dat van een Blu-ray speler van, pakweg, 400 euro. Daar heb je naast specialistische meetapparatuur (die we niet in huis hebben) ook echt een goed oog voor nodig. Aangezien ik het toch meer van mijn oren moet hebben beperk ik me dus tot de muziekweergave.


 

Mechanisch en elektrisch

In mijn eerdere review van de Pearl versterker noemde ik al het fijne lademechanisme van de UD 8004. Niet alleen doet dat geluidloos en voornaam zoevend zijn werk, het deel waar je het schijfje in legt is gemaakt van een rubberachtig aanvoelend composietmateriaal dat mechanisch dempt. Het is daardoor wel enigszins stroef, dus het vergt wat oefening om het plaatje er recht in te leggen. Een belangrijk minpunt bij veel multispelers (en Blu-ray spelers trouwens) is dat het erg lang duurt voor het apparaat speelklaar is nadat er op `close` gedrukt is. De UD8004 vestigt misschien geen nieuw snelheidsrecord, maar is met 25 seconden voor een cd, en ongeveer 30 seconden voor de Blu-ray disc wel relatief vlot. Bovendien kan in het menu de optie `snelle startmodus`  worden geselecteerd, waardoor de inleestijd nog met enkele seconden wordt verkort.
 

De bouwkwaliteit van de speler is geweldig. Zwaar en stabiel, wat zich in mijn ervaring vaak terugbetaalt in de geboden geluidskwaliteit. En inderdaad, het geluidsbeeld dat de UD8004 produceert is superstrak en gewichtig. Met gewichtig bedoel ik overigens dat het geluid substantie heeft. Hout van een akoestische gitaar of klarinet klinkt ook als hout, koper van een saxofoon of trompet glanst warm metalig. De geïmproviseerde drums van Jim Keltner en Ron Tutt op de 24-bits remaster van de Sheffield Drum & Track cd op LIM (LIM XR 005) leveren een realistische druk die `the real thing` behoorlijk dicht benadert. Het knalt echt uit de luidsprekers. Bekkens `zingen` zonder een spoor van toegevoegde scherpte.
 

Een ander belangrijk aspect van goede weergave is een correcte timing. Als een geluidsinstallatie dit goed voor elkaar heeft komt er een soort vanzelfsprekendheid over de muziek. Het `vloeit` als het ware de luidsprekers uit. Digitale spelers zijn daarin een belangrijke bottleneck. Door tijdfouten in de digitale datastroom die van het schijfje wordt afgelezen ontstaat een wat afstandelijk en onthecht geluid, dat dan ook nog eens scherp en kil overkomt. En dat is de reden dat digitale spelers nog steeds (en meestal zeer onterecht) het nadeel van de twijfel hebben als het op realiteitsweergave aankomt. Maar de tijd heeft niet stilgestaan, en er zijn vandaag de dag genoeg spelers op de markt die dat probleem zeer goed onder controle hebben. De UD8004 mag zich daar zonder twijfel onder scharen.

Ik mag haar bijzonder graag horen zingen, onze Kate, maar voor de weergave van zang grijp ik toch naar David Sylvian. Een kwestie van persoonlijke voorkeur natuurlijk. Ik ken elke stembuiging op zijn albums als mijn rechterbroekzak, en ik heb een erg vast omlijnd idee over hoe zijn stem moet klinken. Wanneer er te weinig `body` in de weergave zit klinkt zijn stem een beetje nasaal, maar als er `keel` te horen is, en zijn bijzondere timbre mijn trommelvliezen streelt, ben ik een gelukkig mens. Zijn meest recente album, Manafon, is bijzonder goed opgenomen. De muziek is vanwege het veelvuldige (zeg maar exclusieve) gebruik van improvisatie soms nogal weerbarstig, maar ook hier helpt een goede weergave. Met de UD8004 als bron is het spannend en intiem. Sylvian fluistert mysterieuze teksten in je oor, terwijl zijn muziekvrienden om hem heen een bizarre soundstrack voor zijn hersenspinsels bij elkaar spelen. Zeer realistisch, met mijn ogen dicht zelfs een beetje eng...ik heb het gevoel dat ik mijn hand kan uitsteken om hem aan te raken.


 

Wanneer de SACD van Pink Floyd`s Dark Side Of The Moon door de luisterruimte schalt zit ik met ingehouden adem te luisteren. Wat mij betreft één van de best geslaagde remasters aller tijden. Ook hier zit ik weer helemaal in de muziek. De tikkende klokken in het intro van Time klinken fantastisch. Wat een detaillering hoor ik hier! En de woordloze zang van Clare Torry in The Great Gig In The Sky doet me snel naar de Fisherman`s Friend grijpen... Toegegeven, de rest van de set helpt daar natuurlijk aan mee, maar de ketting is slechts zo sterk als de zwakste schakel.
 

Mijn conclusie is simpel: de UD8004 is een fantastische machine die voor beeldweergave zijn mannetje staat, maar die daarnaast ook erg goed muziek weergeeft. En dat is, onder de streep, bepalend of een speler zich ook echt `multi` mag noemen. De kritische audiofiel die ook graag op hoog niveau film kijkt komt op geen enkel vlak tekort, en dat is een warme aanbeveling waard.