Met dit luisterbezoek wordt een oude rubriek nieuw leven ingeblazen. Een rubriek die zijn populariteit destijds mede te danken had aan de betrokken verhalen van mijn collega en vriend Bert Dekker, wiens nagedachtenis ik hoop te eren met wat hopelijk het eerste verhaal in een leuke, lange serie zal worden. HiFi.nl op bezoek bij een lezer. In deze aflevering Ruud Bos, muziek en filmliefhebber in Soest, aangenaam...
De rit naar de voormalige koninklijke woonstede voert me door een landschap vol statige buitens en voorname villa`s, en langs het beroemde paleis Soestdijk, dat dichter bij de weg blijkt te liggen dan ik me uit mijn jeugdjaren van het defilé op de televisie kan herinneren.Mijn gastheer van vandaag bewoont een iets minder schilderachtig huis aan een rustige straat. Hij is inmiddels gepensioneerd, getrouwd, vader van drie kinderen, trotse opa en bezeten van films.
Ruud Bos in zijn `Man-Cave`
Om zijn hobby zo fijn mogelijk te kunnen beoefenen heeft hij, nadat zijn kinderen het huis uit gingen, de zolderverdieping in gebruik genomen als mini-bioscoop waar hij minstens twee keer per maand met drie vrienden een filmavondje organiseert.
Terwijl we beneden aan de koffie zitten vertelt hij wat over zijn geschiedenis als filmfan. Toen hij nog in Rotterdam woonde (zijn verrukkelijke accent had zijn afkomst al verraden) begon hij te liefhebberen met 8-mm. films. "Dat waren filmpjes van twintig minuten, soms zelf gemaakt maar meestal gekocht. Ze hadden dan een bioscoopfilm teruggesneden tot drie spoeltjes, een uur dus, maar toch was dat leuk. Daarna heb ik nog super-8 en 16-mm. gehad, telkens als er iets nieuws kwam kocht ik dat meteen. Ik zou een compleet museum met nog prima werkende apparaten kunnen vullen, want ik was er altijd zuinig op."
Ruud als filmheld Indiana Jones
Film kijken beschouwt hij als een gezelschapsbezigheid, en hij heeft het dan ook altijd het liefste in groepsverband gedaan. Ook toen hij naar Soest verhuisde bleef hij zijn filmprojector nog een hele tijd trouw, getuige het in het plafond weggewerkte elektrisch bedienbare scherm, en de in de wand aangelegde kabel voor de (mono) luidspreker die het enkele geluidsspoor op de koude films moest weergeven. "Dat geeft toch nog een prima geluid, passend bij het ouderwetse medium. Ik hou van het ratelen van de projector en de klank van die ene speaker, maar inmiddels ben ik wel aan beter gewend geraakt."
De 50-inch Panasonic toont een prachtig plaatje
In de jaren 80 heeft hij bijna negen jaar bij de toen erg bekende elektronica-keten Allwave gewerkt, en daar is volgens hem de kiem gelegd voor zijn latere `carrière` als audiofanaat. "Bovendien," vervolgt hij, "heb ik daar veel contacten aan overgehouden die me later, toen ik internationaal vertegenwoordiger in de grafische industrie was geworden, nog steeds met wat korting konden voorzien van de nieuwste snufjes op het gebied van beeldweergave. Ik heb trouwens nooit iets met video gedaan. Toen al in een vroeg stadium bleek dat het superieure Video2000 systeem van Philips het niet zou gaan worden heb ik video opgegeven. Veel te ingewikkeld, dat gedoe met die banden. Nee, voor mij was het Laserdisc, en daarna ben ik overgestapt op DVD. Dat was qua beeldkwaliteit en bedieningsgemak helemaal mijn ding."
